De complete serie van een Touch of Frost (42 delen) kijken lukt niet in korte tijd. 42 delen met gemiddeld per aflevering ca. 2 uur televisie is een project waar je niet snel vanaf bent. Binnen een paar afleveringen komen alle verhalen die de afgelopen jaren op de televisie meerdere malen te zien waren vanzelf in je herinnering terug. Door de vele televisieuitzendingen zullen de meeste kijkers net als ik het grote verhaal nooit in de originele volgorde hebben gezien. Met zo'n Complete Serie kan de schade gelukkig ingehaald worden. De afleveringen die je misschien gemist hebt kunnen met deze uitgave ook nog eens mooi meegenomen worden.
Het hele verhaal kunnen zien is natuurlijk maar een klein voordeel van een verzamelband. Je krijgt al snel nog meer waardering voor de serie, omdat iedere aflevering een kleine film op zich is met een intelligent plot, een goed geschilderde en levensechte situatie met een hoofdrol voor menselijke motieven en gespeeld door hele goede acteurs.
De figuur van Frost krijgt meer reliëf door zijn voortdurend worstelen met zijn behoefte aan kameraadschap en zijn onvermogen om daar vorm aan te geven. Zijn (potentiële) vriendinnen, zijn leerlingen, zijn medewerkers, maar ook en vooral verdachten, slachtoffers en daders krijgen te maken met zijn sympatieke én met zijn onsympatieke kanten. Aan de ene kant zijn er het diepe inzicht in en het begrip voor de emoties en behoeften van mensen, maar aan de andere kant ook is er de voortdurende behoefte om mensen met de eigen zwakten te confronteren en hen daarmee uit balans te brengen. Dat maakt hem ongrijpbaar, maar ook kwetsbaar.
Dan is er zijn eeuwige strijd met zijn meerdere(n), gepersonifieerd in chief inspector Mullett. Oppervlakkig gezien een strijd tussen ouderwets vakmanschap versus de opkomende cultuur van management, kostenbeheersing, allocatie van middelen en alles wat daar bij hoort. Maar het is ook het besef van Frost dat hij juist in die setting zijn werk moet doen en dat hij alleen zélf het buitenbeentje mag zijn. Anderen staat hij dat niet toe. Zijn ondergeschikten worden vele malen meer geschoffeerd door hem dan Frost door Mullett.
De serie is ook nog eens een voorbeeld van steeds rijper wordende wijn. Je ziet een wereld voorbijtrekken die niet meer bestaat, ook al is het minder dan 20 jaar geleden. In de eerste series zijn de mobiele telefoons nog groot en log, maar de mobieltjes worden gaandeweg kleiner. Het maakt echter niet uit. De tegenstellingen tussen mensen uit verschillende milieus, de overbezorgde ouders, de pedofielen, de gefrustreerde geliefden, de straatschoffies, de hoertjes, de losers én de winners (althans tot ze zich vergrijpen aan andermans spullen of om welke reden dan ook iemand vermoorden) worden allemaal afgebeeld als medeburgers waarvan je meteen kan aannemen dat ze je buren kunnen zijn. En het maakt dan niet meer uit of de wereld niet meer helemaal 'onze' wereld is, de mensen zelf veranderen immers niet of nauwelijks.
Natuurlijk is de casting, zoals je van een engelse serie ook mag verwachten, van de allerbeste soort. Of het nu om hoofd- of bijrollen gaat, altijd is er een acteur voorradig die de rol geloofwaardig neerzet.
Is er dan helemaal niets om kritiek op te hebben? Nee, hooguit een waarschuwing. Van de serie die ik heb (en ik heb nog lang niet alles gezien) hebben al twee dvd's een hapering ergens gedurende een aflevering. Ik neem nog contact op met Bol.com en we zullen er ongetwijfeld uitkomen, maar op het moment dat je de aflevering draait en de haperingen doen zich voor is er het gevoel van een afknapper.
Het neemt niet weg dat deze serie voor de liefhebbers van het genre nooit een miskoop kan zijn. Zelfs als je destijds liever naar Morse dan naar Frost keek is deze uitgave een must have. Als je, net als ik, al een Frost-adept was, is deze complete uitgave een prachtig en betaalbaar cadeau.