Leon, een peutertje, is al een grote jongen. Eigenlijk is hij al zo groot dat hij geen tutje meer nodig heeft. Maar toch moet dat tutje overal mee: op de fiets, in de auto, naar de winkel, in bad, overal! Soms zit het tutje in de weg. Bijvoorbeeld als Leon wil proeven van zijn boterham, als hij zijn kleine zus een kus wil geven, als hij iets aan mama wil vertellen en vooral als hij zijn tanden wil poetsen. Als Leon naar zijn bedje gaat, neemt hij zijn beertje en zijn tut mee. Hij is zo moe dat hij moet geeuwen. Het tutje valt uit zijn mond en Leon merkt het niet. Hij slaapt voor het eerst zonder tutje. De volgende morgen wordt hij wakker en poetst hij zijn tanden, geeft zus een kus, eet een boterham en babbelt honderduit tegen mama. Pas dan merkt hij dat hij zijn tutje vergeten is. Hij rent naar zijn kamer en vindt het onder zijn bed. Maar Leon denkt na: alles gaat veel gemakkelijker zonder tutje. Leon gaat spelen en is nu een echte grote jongen!