||boek: Willem De Zwijger|vertaling: F.J. Van Gelder-Droste|Elsevier Pockets Levensbeschrijving [A59]

||door: Cicely Veronica Wedgwood

||taal: nl
||jaar: 1963
||druk: 2e druk
||pag.: 224p
||opm.: pocket|zo goed als nieuw|vergeeld|pagina 1 bevat notitie

||isbn: N/A
||code: 1:002183

--- Over het boek (foto 1): Willem De Zwijger ---

Uit het Engels "William the Silent" vertaald door F.J. Van Gelder-Droste. In deze klassieke biografie, geschreven met veel oog voor het menselijk detail, schets de Britse geschiedkundige C.V. Wedgwood een boeiend beeld van deze staatsman die als geen andere figuur uit de Nederlandse geschiedenis tot de verbeelding blijft spreken.

[bron: https--www.boekwinkeltjes.nl]

De Engelse historica dr. C.V. Wedgwood behandelt in haar boeiende biografie van een onzer belangrijkste staatslieden een episode uit de vaderlandse geschiedenis die vérreikende gevolgen heeft gehad voor de vestiging van de Republiek.

[bron: https--www.2dehands.be]

Van Fyracommissie tot koningin Beatrix [2013-01-29]

Maandag 28 januari. Niet alleen de Fyra komt in het nieuws, ook de mededeling van koningin Beatrix zorgt voor opschudding.

Allereerst dus die vervloekte trein. Wie weet er in de Nederlanden dat er ook nog zoiets als een Beneluxparlement bestaat? Dit parlement heeft zelfs een website en leidt een eigen leven. Op 17 juni 2008 werd de oorspronkelijk (1958) economische Beneluxsamenwerking na vijftig jaaruitgebreid naar nieuwe beleidsterreinen als veiligheid, verkeer, ruimtelijke ordening en milieu. Het Beneluxparlement, met zetel in de Belgische senaat, heeft enkel een raadgevende bevoegdheid want de akkoorden van het comité van de drie ministers van Buitenlandse Zaken moeten worden goedgekeurd door de nationale parlementen.

Op 28 januari gaf de Fyra-affaire toch aanleiding tot een historische gebeurtenis. De hoorzitting in de Belgische Senaat verenigde, naast de leden van het Beneluxparlement, ook de commissies verkeer van de Nederlandse Tweede Kamer en van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Samen ondervroegen ze de spoorbazen van de NS en de NMBS.

Hiermee leek toch voor één dag, al was het maar symbolisch, de Staten-Generaal van de oude Nederlanden en van het Verenigd koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) hersteld. Vanaf 1815 hadden afgevaardigden van de zuidelijke provinciën ook zitting in Den Haag in de Eerste en Tweede Kamer van Staten-Generaal van het heropgericht Koninkrijk der Nederlanden. Als gevolg van de augustus-gebeurtenissen van 1830, riep het Voorlopig Bestuur op 4 oktober de onafhankelijkheid van België uit die door de Prins van Oranje, zoon van koning Willem I, werd erkend op 16 oktober. Zijn vader, De Nederlandse koning, liet vier dagen later op, 20 oktober, weten aan de Staten-Generaal dat zijn regeringsvoorstellen voortaan enkel betrekking hadden op de noordelijke provinciën van het koninkrijk. Hiermee zette hij, weliswaar fel tegen zijn zin, de facto een punt achter het Verenigd koninkrijk der Nederlanden en meteen ook aan het lidmaatschap van de Staten-Generaal van afgevaardigden uit de zuidelijke provinciën. Als gevolg van de beschieting van Antwerpen door de Noord-Nederlandse troepen tijdens diezelfde maand, werd de familie van Oranje definitief van de Belgische troon vervallen verklaard.

Achter de koningin, het portret van Willem de Zwijger, stamvader van de dynastie

Precies op diezelfde dag van de gemeenschappelijke Fyra-hoorzitting in Brussel, kondigde de Nederlandse vorstin haar voornemen aan om eind april te abdiceren. Wie haar toespraak op televisie volgde, zag achter haar het portret van een man in zestiende-eeuwse klederdracht. Die man is niemand minder dan de grote Willem van Oranje, alias Willem de Zwijger, gemeenschappelijke pater patriae van zowel de noordelijke als de zuidelijke Nederlanden. Hij was lange tijd kind ten huize en vertrouwensman van Keizer Karel geweest en aangesteld tot Stadhouder van Zeeland, Holland en Utrecht. Hij kwam, samen met de oud-Nederlandse adel, den Vaderland getrouwe, in opstand tegen diens zoon Filip II, koning van Spanje en Heer van de Nederlanden. De motieven waren grotendeels maar niet uitsluitend religieus. De reformatie en vooral de repressie ervan door de Spaanse Habsburgers hadden de Nederlanden verdeeld. Maar ook financiële motieven en het aantasten van de eeuwenoude vrijheden hadden tot de opstand geleid.

Willem, die thuis Lutheraans was opgevoed, was onder invloed van Keizer Karel tot de Rooms-Katholieke godsdienst overgegaan. Later, na een tweede huwelijk, omhelsde hij het calvinisme dat ondertussen de officiële godsdienst van de noordelijke provinciën was worden.

Willem de Zwijger, pater patriae van de Nederlanden ...

Zijn verzet tegen de autoritaire politiek en de genadeloze inquisitie van Madrid, was oorspronkelijk niet gericht tegen de Spaanse koning maar tegen zijn vertegenwoordigers in de Nederlanden, van wie de bloedhertog Alva de meest gekende is. In het Wilhelmuslied van Marnix van Sint-Aldegonde, zegt Willem duidelijk dat hij de "koning van Hispaniën" altijd heeft geëerd en dus erkend als Heer van de Nederlanden. Zijn rechtmatig verzet was er gekomen als gevolg van wat hij beschouwde als de schending van de fundamentele vrijheden en voorrechten van de Zeventien Provinciën uit de Bourgondische erfenis van de Habsburgers. Zo in het Wilhelmus:

6. Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
Uw dienaar t'aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.

10. Niets doet mij meer erbarmen
in mijnen wederspoed
dan dat men ziet verarmen
des Konings landen goed.
Dat u de Spanjaards krenken,
o edel Neerland zoet,
als ik daaraan gedenke,
mijn edel hart dat bloedt.

15. Voor God wil ik belijden
en zijner groten macht,
dat ik tot genen tijden
den Koning heb veracht,
dan dat ik God den Heere,
der hoogsten Majesteit,
heb moeten obediëren
in der gerechtigheid.

Na 1830 werd die realiteit helemaal verdraaid en geplaatst in een belgo-katholiek perspectief. De Oranjes waren de baardige duivels die de gehele Nederlanden wilden verprotestantsen. Niets was echter minder waar, Willem was gedurende heel zijn leven een toonbeeld van verdraagzaamheid geweest. De onverdraagzaamheid was in het ander kamp te zoeken. De moordenaar van Willem heeft van de paus zelfs de absolutie gekregen voor zijn daad en het heeft maar weinig gescheeld of hij werd in Rome ook nog heilig verklaard!

Natuurlijk moeten we die gebeurtenissen in de tijdsgeest zien. Maar die tijdsgeest werkte vier eeuwen later nog altijd door! Toen ik op de lagere school zat in de jaren 1950, werd Filips II en Alva nog altijd als goede katholieken voorgesteld die België behoed hebben voor het oprukkend protestantisme uit het Noorden. Men vergat er wel bij te zeggen dat de reformatie eigenlijk in onze streken is ontstaan van waaruit ze naar het Noorden is opgerukt, met als gevolg dat heel wat valabele streekgenoten mee naar het Noorden zijn uitgeweken waar ze de volkskracht hebben versterkt en de gouden eeuw van de Republiek voorbereid.

Het imago van de slechte, gereformeerde Willem van Oranje versus de goede, katholieke Spaanse monarch, dat ontstond tijdens de contrareformatie, werd onmiddellijk na 1830 opnieuw opgepoetst in de periode van het unionisme en nadien verder in stand gehouden door de belgicistisch gezinde kerkelijke hiërarchie. Er bestond toen niet alleen zoiets als een Mechelse catechismus voor het geloof, er was ook een katholieke vaderlandse geschiedschrijving voor het lager en middelbaar onderwijs die grosso modo kaderde in de Belgische geschiedschrijving van Pirenne. Elk jaar kregen we op de lagere schoolbanken die vertekende geschiedenis opnieuw voorgeschoteld. Het was voor mij een hele openbaring toen ik jaren later, op advies van de toenmalige geschiedenisleraar aan het college van Oostende, de biografie van Willem de Zwijger van de Engelse historica C.V. Wedgwood[1] heb gelezen. Ik herinner mij dat ik dat boek in een paar dagen tijd echt heb verslonden. De Willem de Zwijger met het masker uit de lagere schooltijd ebde weg en de echte Zwijger kwam ten tonele.

Een grote spijt: dat zijn nazaat Willem I tussen 1815 en 1830 niet wat wijzer was geweest en hierdoor zoveel kansen voor gemeenschappelijke Nederlanden heeft verkeken.

[1] WEDGWOOD (C.V), William the Silent, Londen, 1944; in Nederlandse vertaling als Willem de Zwijger bij Elsevier Pockets, 1963, 222 blz.

Siagrius [bron: http--siagrius.be/siagrius/?p=4433]

--- Over (foto 2): Cicely Veronica Wedgwood ---

Dame Cicely Veronica Wedgwood, OM, DBE, FBA, FRHistS (20 July 1910 - 9 March 1997) was an English historian who published under the name C. V. Wedgwood. Specializing in the history of 17th-century England and continental Europe, her biographies and narrative histories are said to have provided a clear, entertaining middle ground between popular and scholarly works.

Wedgwood was born in Stocksfield, Northumberland, on 20 July 1910. She was the only daughter of Sir Ralph Wedgwood, Bt, a railway executive, and his wife Iris Wedgwood (née Pawson), a novelist and travel writer. Her brother was the politician and industrialist Sir John Wedgwood. Veronica Wedgwood was a great-great-great-granddaughter of the potter and abolitionist Josiah Wedgwood. Her uncle was the politician Josiah Wedgwood, later 1st Baron Wedgwood.

She was educated at home, and then at Norland Place School. She earned a First in Classics and Modern History at Lady Margaret Hall, Oxford, where A. L. Rowse said she was "my first outstanding pupil". In 1932, she enrolled for a PhD at the London School of Economics under the supervision of R. H. Tawney, but never completed it.

Wedgwood published her first biography, Strafford, at the age of 25 and The Thirty Years War, "her big book ... covering a large canvas", according to Rowse, just three years later, a work Patrick Leigh Fermor called "[b]y far the best and most exciting book on the whole period".

She specialised in European history of the 16th and 17th centuries. Her work in continental European history included the major study The Thirty Years War (1938) and biographies of William the Silent and Cardinal Richelieu. She devoted the greater part of her research to English history, especially in the English Civil War. Her major works included a biography of Oliver Cromwell and two volumes of a planned trilogy, The Great Rebellion, which included The King's Peace (1955) and The King's War (1958). She continued the story with The Trial of Charles I (1964). She was known to walk battlefields and experience the same weather and field conditions as the subjects of her histories, mindful that Cromwell had no military experience and most participants in the English Civil War were "talented amateurs" when it came to military manoeuvres. The subject was one of great controversy and rival schools of historical interpretations, but she held herself apart, "probably put off by the sheer scholasticism into which the treatment of the subject had degenerated, the rudeness with which academics treated each other over it, when she herself was always courteous and lady-like." Instead, "what was remarkable about Wedgwood's view of the Civil War was the way in which she depicted the sheer confusion of it all, the impossibility of co-ordinating events in three countries, once order from the centre had broken down".

Of William the Silent (1944), Rowse wrote that she "displayed not only a mastery of research but maturity of judgement, with a literary capacity not common in academic writing. She wrote indeed to be read, and not surprisingly the book began for her a long procession of prizes and honours..." The New York Times singled it out as a landmark: "Miracles do happen. A generation ago the young English woman historian was often tethered to a dry theme until she had nibbled it bald. Today she dares much more to select a major subject", and praised her scholarship for balancing complex details with human drama: "Miss Wedgwood has not faltered before the intricacy or magnitude of this checkered struggle, and hers is a glowing, substantial, ingeniously organized book."

Thirty years after she published a biography of Thomas Wentworth, Earl of Strafford, she published a much-revised version that was considerably more critical of her subject. In the earlier version she called him a "sincere, brave and able man". After using a collection of his family's papers that had not previously been available, she deemed him greedy and unscrupulous.

She was well regarded in academic circles and her books were widely read. She was also successful as a lecturer and broadcaster. In 1953 the BBC invited her to present her impressions of the coronation of Queen Elizabeth II. She was a tutor at Somerville College, Oxford, and she was a Special Lecturer at University College London from 1962 to 1991. According to The Economist, she "had a novelist's talent for entering into the character of the giants of history." She published using her initials C.V. as a nom de plume to disguise her gender, aware of prejudice against women as serious historians. She wrote as well about the historian's responsibility to do more than analyse or describe. Rather than pose as a disinterested observer, she wrote: "Historians should always draw morals." She offered her own alternative to the neatness provided by theory: "[T]he whole value of the study of history is for me its delightful undermining of certainty, its cumulative insistence of the differences of point of view ... it is not lack of prejudice which makes for dull history, but lack of passion."

George Steiner, complaining that "[m]uch of what passes for history at present is scarcely literate", set Wedgwood apart:

"One of the few contemporary historians prepared to defend openly the poetic nature of all historical imagining is C. V. Wedgwood. She fully concedes that all style brings with it the possibility of distortion: 'There is no literary style which may not at some point take away something from the ascertainable outline of truth, which it is the task of scholarship to excavate and re-establish.'"

She acknowledged that contemporary concerns affected her historical assessments. In the 1957 introduction to a new release of The Thirty Years War, which first appeared in 1938, she wrote: "I wrote this book in the thirties, against the background of depression at home and mounting tension abroad. The preoccupations of that unhappy time cast their shadows over its pages." She replied to critics of her attention to biography and the role of the individual in history:

"The individual - stupendous and beautiful paradox - is at once infinitesimal dust and the cause of all things. ... I prefer this overestimate to the opposite method which treats developments as though they were the massive anonymous waves of an inhuman sea or pulverizes the fallible surviving records of human life into the grey dust of statistics."

Her biographies and narrative histories are said to have "provided a clear, entertaining middle ground between popular and scholarly works".

By 1966 her reputation and notoriety were sufficient to allow the authors of a study of The Nature of Narrative to invoke her name in reference to the tradition of historical scholarship: "... medieval traditional poetic narratives contained allusions to verifiable historical events [although] their history was not such as Tacitus, Bede, or C. V. Wedgwood might have written."

In 1946 she translated Elias Canetti's Die Blendung, as Auto-da-Fé, under the author's supervision, though a modern scholar who considers Wedgwood's work on it "ordinarily quite excellent" doubts Canetti reviewed it in detail. He suspects she hesitated to present discussions of misogyny and antisemitism quite openly.

Her book The Last of the Radicals (1951), was about her uncle Josiah Wedgwood, 1st Baron Wedgwood. She completed just one volume of her planned Short History of the World (1985) before illness prevented her from continuing the project.

Her essays, many later published in small collections, appeared originally in Lady Rhondda's Time and Tide where she held editor posts from 1944 to 1952, and in the Times Literary Supplement, The Spectator, and other periodicals. Garrett Mattingly praised the essays in Truth and Opinion (1960) for "displaying (or concealing, rather, but always molded and controlled by) that exquisite sense of form, in a medium apparently almost formless, which is the first-rate essayist's most precious gift."

She was active in numerous societies, including the London arm of the International Pen Club in London, where she was president from 1951 to 1957, as well as the Society of Authors (president, 1972-1977) and the London Library. She was appointed as the non-legal member on the Judicial Committee advising Home Secretary on deprivation of citizenship in 1948. She served on the Arts Council from 1958 to 1961 and the Advisory Council of the Victoria and Albert Museum from 1960 to 1969, and was twice a trustee of the National Gallery (1962-1968 and 1969-1976), and its first female trustee. She was a member of the Royal Commission on Historical Manuscripts from 1953 to 1978 and president of the English Association for 1955-56. She was elected a Fellow of the British Academy in 1975.

In 1947 she attended the first meeting of the Mont Pelerin Society. In 1966 she was one of 49 writers who signed a letter appealing to the Soviet Union for the release of Andrei Sinyavsky and Yuli Daniel from imprisonment based on the "literary and artistic merits" of their work and rejecting the characterisation of it as "propaganda". In her later years she was an admirer of Margaret Thatcher.

In her last years she suffered from Alzheimer's disease. She died on 9 March 1997 at St Thomas' Hospital in London. She was a lesbian: her partner of almost 70 years, Jacqueline Hope-Wallace (died 2011), who had a career in the British civil service, survived her. Wedgwood and Hope-Wallace together owned a country house near Polegate in Sussex. Both came from musical families. Wedgwood's father was a cousin of Ralph Vaughan Williams and the dedicatee of his London Symphony. Hope-Wallace's brother Philip was for various periods music and drama critic of The Times, Time and Tide, and the Manchester Guardian. She edited a collection of his writings as Words and Music (1981) for which Wedgwood wrote the introduction. In 1997, Hope-Wallace donated a 1944 oil portrait of Wedgwood by Sir Lawrence Gowing to the National Portrait Gallery, London.

Honours

Her biography William the Silent was awarded the 1944 James Tait Black Memorial Prize. The Netherlands awarded her the Order of Orange-Nassau.

She received honorary degrees from the universities of Glasgow and Sheffield and from Smith College, and was a member of the Institute for Advanced Study in Princeton from 1952 to 1966. She was elected an honorary fellow of her Oxford college, Lady Margaret Hall. In the United States she was elected a member of the Academy of Arts and Letters (1966), a Foreign Honorary Member of the American Academy of Arts and Sciences (1973), and the American Philosophical Society. She received the Goethe Medal in 1958.

She was appointed a CBE in 1956, an DBE in 1968, and in 1969, not yet sixty, became the third woman to be appointed a member of the Order of Merit. She termed the last of these honours "excessive".

Writings

• Strafford, 1593-1641 (1935; revised edition: Thomas Wentworth, First Earl of Strafford, 1593-1641: A Revaluation (1961))
• The Thirty Years War (1938; new edition 1957; with updated bibliography, 1961)
• Oliver Cromwell (1939; revised 1973)
• William the Silent (1944)
• Velvet Studies (1946), a collection of essays
• Richelieu and the French Monarchy (1949), "Teach Yourself History" series
• Seventeenth-Century English Literature (1950; 2nd edition 1970)
• The Last of the Radicals: Josiah Wedgwood, M.P. (1951)
• The Great Rebellion (two of three volumes completed)

- The King's Peace, 1637-1641 (1955)
- The King's War, 1641-1647 (1958)

• The Trial of Charles I (1964; also published as A Coffin for King Charles and later as A King Condemned: The Trial and Execution of Charles I (Taurus Parke Paperbacks: London, 2011))
• Poetry and Politics Under the Stuarts (1960), originally Cambridge lectures
• Truth and Opinion (1960), a collection of essays
• "Introduction" to Rose Macaulay, They Were Defeated (London: Collins, 1960); reprint of 1932 edition of the historical novel
• Montrose (1966)
• The Sense of the Past: Thirteen Studies in the Theory and Practice of History (Collier Books, 1967)
• The World of Rubens (Time-Life Books, 1973)
• The Spoils of Time: A Short History of the World, Vol. 1: A World History From the Dawn of Civilization Through the Early Renaissance (1985)
• History and Hope: The Collected Essays of C.V. Wedgwood (1987); "Most of these essays were originally published in two collections-Velvet studies in 1946 and Truth and opinion in 1960-although the present volume contains a few later pieces"

Translations

• Carl Brandi, The Emperor Charles V: The Growth and Destiny of a Man and of a World-Empire (In German Brandi, Karl. 1937. Kaiser Karl V: Werden und Schicksal einer Persönlichkeit und eines Weltreiches. München: Bruckmann.)
• Elias Canetti, Auto-da-Fé (1946; original in German: Die Blendung)

[source: wikipedia]

Dame (Cicely) Veronica Wedgwood OM DBE was an English historian who published under the name C. V. Wedgwood. Specializing in the history of 17th-century England and Continental Europe, her biographies and narrative histories "provided a clear, entertaining middle ground between popular and scholarly works."

Quotes by C.V. Wedgwood

"An educated man should know everything about something and something about everything" --Veronica Wedgwood

"The nationalist regrets the change; an ill-founded belief in the merits of purity blinds him to the virtues of the foreign and the hybrid." --Cicely Veronica Wedgwood, The Thirty Years War

"It was written in London under the advancing shadow of the Second World War, and it may be that the apprehensions of those years can be felt vibrating from time to time in its pages. The historian, concerned as he is with the most vital of all studies, is often more subject than he realizes to the electric currents of contemporary mood." --C.V. Wedgwood, The Thirty Years War

[source: https--www.goodreads.com]