||boek: Papillon|translation: Patrick O'Brian|PANTHER BOOK

||door: Henri Charrière

||taal: en
||jaar: 1970
||druk: special Panther Edition
||pag.: 559p
||opm.: pocket|like new|page 1 contains a note

||isbn: 0-586-03486-2
||code: 1:001252

--- Over het boek (foto 1): Papillon ---

Onvergetelijk levensverhaal waarvan in Nederland al meer dan 300.000 exemplaren zijn verkocht

Henri Charrière, die in de onderwereld van Montmartre bekendstond als Papillon,wordt in 1931 gearresteerd voor een moord die hij niet heeft begaan en tot levenslang veroordeeld. Dan begint een serie avonturen zonder weerga. Papillon wordt op transport gesteld naar Frans Guyana. De gedachte aan ontvluchten wordt een obsessie voor hem en tweeënveertig dagen na zijn aankomst gaat hij ervandoor. Maar hij wordt weer gevangengenomen en naar het Duivelseiland gezonden.

Nooit ontsnapte iemand uit die beruchte gevangenis - totdat Papillon zich van het eiland laat wegdrijven op twee zakken vol kokosnoten. In de loop van dertien jaren weet hij negen keer aan zijn bewakers te ontkomen.

Henri Charrière beschrijft op levendige wijze zijn vluchten naar de vrijheid en de fantastische avonturen die hij beleefde. Papillon is zijn onvergetelijke levensverhaal dat een everseller werd, een verhaal van menselijk vernuft en de ijzeren wil om te overleven onder de meest schrikbarende omstandigheden.

• 'Men moet denken aan oude troubadoursverhalen of belevenissen die een zeeman bij het haardvuur vertelt. Lees Papillon, het zal u niet spijten.' --Quinzaine Littéraire
• 'Een groot boek.' --Vrij Nederland

[bron: https--www.bol.com]

Papillon (Nederlands: Vlinder) is een Franse semi-autobiografische roman geschreven door Henri Charrière verschenen in 1969. Het boek is in 1973 verfilmd met dezelfde titel (Papillon).

De roman beschrijft avontuurlijke gebeurtenissen in de periode 1931-1945 in Frans Guyana, de Caribbean, Venezuela en Colombia. Henri Charrière wordt door zijn vrienden in Montmartre Papillon genoemd. Papillon wordt (naar eigen zeggen onterecht) veroordeeld voor moord door valse getuigenissen en krijgt een levenslange gevangenisstraf in Frans-Guyana, Saint-Laurent-du-Maroni en het beruchte Duivelseiland (Ile du Diable). Hij is vastberaden te ontsnappen, maar zijn eerste pogingen mislukken. Als straf wordt hij naar een gevangenis verplaatst waar bijna nog nooit iemand van ontsnapt is. Hij tracht uiteindelijk negen keer te ontsnappen waarbij de laatste poging slaagt, hij ontsnapt van een eiland op een zak kokosnoten. Op een van zijn ontsnappingen verblijft hij enkele maanden bij een Indianendorp waarbij hij twee kinderen verwekt bij twee Indiaanse zussen.

Het boek is een bundeling van verhalen van de medegevangenen van Charrière en niet het levensverhaal van de schrijver, hoewel hij dat wel zo heeft doen voorkomen.

Het boek is in 1973 verfilmd met dezelfde titel (Papillon). Van deze film kwam in 2017 een remake uit.

In 1972 kwam het vervolg op Papillon uit met de titel Banco.

[bron: wikipedia]

Een avontuur om nooit te vergeten! [2011-05-08]

Dit boek is het eerste boek dat mijn vader me aanraadde toen ik 12 jaar was. Ik las het natuurlijk in het nederlands. Vol verbazing heb ik dit boek gelezen en daarna nog meerdere malen herlezen. Het neemt je mee in de emotionele achtbaan en laat zien hoe je het leven niet kunt manipuleren; je hebt het gewoon te accepteren zoals het komt. Papillon, ze noemen de hoofdpersoon zo, omdat hij een vlinder op zijn borst heeft getattoeërd, maakt heel wat avonturen mee op weg naar zijn vrijheid. Weg uit de gevangenissen. Mijn vader zit nu op Franse les en zodoende heb ik hem voor zijn verjaardag dit boek (in het frans dus) kado gedaan. Ik heb nog nooit iemand zo blij gezien!

Zilverpapier [bron: https--www.bol.com]

In de onderwereld van Montmartre stond Henri Charrière bekend als Papillon (de bijnaam die hij dankte aan een vlindertatoeage): nooit aanwezig waar men denkt dat hij is, altijd opduikend waar men hem niet verwacht. Maar in 1931 wordt hij gearresteerd voor een moord die hij niet heeft begaan en tot levenslang veroordeeld dankzij valse getuigenissen. Dan begint een serie avonturen zonder weerga. Papillon wordt op transport gesteld naar Frans Guyana. De gedachte aan ontvluchten wordt een obsessie voor de onschuldig veroordeelde dwangarbeider en tweeënveertig dagen na zijn aankomst gaat hij ervandoor. Hij wordt weer gevangen genomen en naar het Duivelseiland gezonden. Nooit ontsnapte iemand uit die beruchte gevangenis - totdat Papillon zich van het eiland laat wegdrijven op twee zakken vol kokosnoten. In de loop van dertien jaren weet hij negen keer aan zijn bewakers te ontkomen, de laatste keer voorgoed. In dit boek beschrijft Henri Charrière op levendige wijze zijn vluchten naar de vrijheid en de fantastische avonturen die hij beleefde. Hij vertelt over zijn kleurrijke en vaak meedogenloze kameraden en over de eenzame opsluiting, vechtend tegen waanzin in een bij vloed vollopende cel. Hij vertelt over de dodelijke ruzies onder de dwangarbeiders, over de rampzalige ziektes en over de uitzichtloosheid van het leven. Charrière beschrijft het allemaal zó realistisch, dat u het sadisme van de bewakers kunt voelen, de muffe celgeur kunt ruiken en de glinsterende ogen van de ratten kunt zien. Toch is Papillon niet uitsluitend een boek over een wereld zonder menselijke waarden. Papillon is ook het indrukwekkende verhaal van menselijk vernuft en de ijzeren wil om te overleven onder de meest schrikwekkende omstandigheden. Verteld in een eenvoudige en zeer boeiende stijl, is dit een boek vol spanning, avontuur en opwinding.

[bron: https--www.boekbeschrijvingen.nl/charriere-henri/charriere.html#2967]

Onvergetelijk levensverhaal waarvan in Nederland al meer dan 300.000 exemplaren zijn verkocht.

Henri Charrière, die in de onderwereld van Montmartre bekendstond als Papillon,wordt in 1931 gearresteerd voor een moord die hij niet heeft begaan en tot levenslang veroordeeld. Dan begint een serie avonturen zonder weerga. Papillon wordt op transport gesteld naar Frans Guyana. De gedachte aan ontvluchten wordt een obsessie voor hem en tweeënveertig dagen na zijn aankomst gaat hij ervandoor. Maar hij wordt weer gevangengenomen en naar het Duivelseiland gezonden.

Nooit ontsnapte iemand uit die beruchte gevangenis totdat Papillon zich van het eiland laat wegdrijven op twee zakken vol kokosnoten. In de loop van dertien jaren weet hij negen keer aan zijn bewakers te ontkomen.

Henri Charrière beschrijft op levendige wijze zijn vluchten naar de vrijheid en de fantastische avonturen die hij beleefde. Papillon is zijn onvergetelijke levensverhaal dat een everseller werd, een verhaal van menselijk vernuft en de ijzeren wil om te overleven onder de meest schrikbarende omstandigheden.

• "Men moet denken aan oude troubadoursverhalen of belevenissen die een zeeman bij het haardvuur vertelt. Lees Papillon, het zal u niet spijten." --Quinzaine Littéraire
• "Een groot boek." --Vrij Nederland

[bron: https--www.hebban.nl]

Wraak, vrijheid en de ontsnapping: deze klassieker toont je hoe te leven [2019-00-00]

De 'triomf van de menselijke geest tegen alle verwachtingen in' klinkt als het grootst mogelijke cliché. Maar dat tekent nu juist Papillon, het beroemde verhaal van een jonge Fransman die begin jaren dertig van de vorige eeuw levenslang kreeg en vervolgens talloze ontsnappingspogingen ondernam, totdat het hem uiteindelijk lukte.

Het cliché klopt: wie ondanks onrecht en vele ontberingen er toch in slaagt persoonlijke vrijheid te scheppen zonder zijn menselijkheid kwijt te raken, heeft iets bereikt. Dat is precies wat Papillon ons leert. Alleen al het feit dat Papillon telkens opnieuw wordt verteld - nu weer in de gedaante van een verfilming - toont aan dat we hier te maken hebben met een verhaal dat een zenuw raakt.

Toen ik een jaar of tien was, ondervond ik dat aan den lijve. Ik herinner mij het boek: een paperback die in ons huis lag, duidelijk vaak gelezen. Op de kaft stond een mysterieus beeld: een verroest slot en een sleutel, met eroverheen een vlinder. Ik begon erin en ik was meteen gegrepen. Dit was verslavend; ik weet nog heel goed dat ik het in een keer uitlas.

Papillon is het 'waargebeurde' verhaal van Henri Charrière, een straatboef uit Montmartre, Parijs, die in 1931 levenslang krijgt, omdat hij een pooier zou hebben vermoord. Na twee jaar in gevangenissen in Frankrijk wordt Papillon - zijn naam dankt hij aan de vlinder die op zijn borst is getatoeëerd - naar de beruchte strafkolonie in Frans-Guyana, Zuid-Amerika gestuurd.

Uiteindelijk belandde hij op het nabijgelegen Duivelseiland, vanwaar hij samen met nog een gevangene ontsnapte. Maar na vele omzwervingen werd Papillon in Venezuela opgepakt en opnieuw in een strafkolonie vastgezet. Na jaren van slechte leefomstandigheden werd Papillon uiteindelijk vrijgelaten. Inmiddels had hij een behoorlijke status als beroemdheid, juist vanwege zijn spectaculaire ontsnappingspogingen. Om deze reden kende Venezuela ereburgerschap toe aan Papillon.

De 'autobiografische' roman die Henri Charrière, de echte naam van Papillon, in 1970 een paar jaar voor zijn dood publiceerde, werd een wereldwijde bestseller. Drie jaar later volgde een Hollywoodfilm geregisseerd door Franklin D. Schaffner, met in de hoofdrollen Steve McQueen als 'Papi' en Dustin Hoffman als zijn vriend Dega. Er draait nu een remake van deze film in de bioscopen, maar die laat ik buiten beschouwing. Te oordelen naar de weinig optimistisch stemmende trailers is deze film namelijk een kopie van de klassieker uit 1973.

Afgezien van de vraag hoeveel van de roman ook écht waargebeurd is, kun je zeggen dat de levenskracht van het verhaal illustratief is voor de wijze waarop 'Papi' zelf in het leven stond. François Mauriac, in de jaren vijftig Nobelprijswinnaar voor de literatuur, verwoordde het bijzondere aan Papillons karakter als volgt in een stuk voor Figaro littéraire: 'Wat mij het meest opvalt, is dat deze man, veroordeeld vanwege een misdaad die hij niet heeft gepleegd, een zeer optimistisch beeld van de mensheid heeft.'

Het beste voorbeeld hiervan zien we in de ontwikkeling die Papillon als mens doormaakt. Vlak na zijn vonnis zweert hij wraak. Hij fantaseert er een eind op los over hoe hij iedereen die voor zijn veroordeling verantwoordelijk is, gaat vermoorden. Zelfs wanneer een priester hem in zijn cel bezoekt, verklaart hij van plan te zijn bij de eerste de beste gelegenheid de verraders de keel door te snijden.

Mooi is de reactie van de priester hierop: 'Je zegt dat nu, mijn zoon, en je gelooft dat ook. Maar je bent heel jong. Naarmate je ouder wordt zal je de gedachten over wraak en straf laten varen.' Papillon, verteller van het verhaal, geeft deze man van God bij nader inzien gelijk: 'Inmiddels zijn we 34 jaar verder. En nu deel ik die visie van de priester.'

Charlie Hunnam in de remake van Papillon.

Hierin schuilt de magie van Papillon: dat hij na zoveel jaren tot het inzicht is gekomen dat het koesteren van wraakgevoelens hem zijn eigen menselijkheid ontneemt. Dat heeft in eerste instantie ook iets ironisch: Papillon kreeg levenslang, onder meer omdat de gemeenschap eist dat het doden van een mens niet ongestraft mag blijven. Dat is een grondbeginsel van de rechtstaat. De moordenaar gaat de cel in (of wordt terechtgesteld) namens nabestaanden en in het verlegde van het rechtsgevoel van de samenleving.

Maar wat bereiken we precies hiermee? Afgezien van de vraag of Papillon werkelijk onschuldig was - de meningen hierover lopen uiteen - toont zijn verhaal dat wraak nemen weinig van waarde brengt. Sterker, hoe meer Papillon zucht naar wraak, hoe meer hij zijn eigen, persoonlijke vrijheid kwijtraakt. Op het moment dat hij zich loswrikt uit de ketens van wraak, hervindt hij zijn menselijkheid. En hiermee ook de vrijheid.

Hier komt dat cliché bij kijken: die 'triomf van de menselijke geest tegen alle verwachtingen in'. Dat is in het geval van Papillon dus allerminst een gemeenplaats, eerder een waarheid over hoe we zouden kunnen leven. Even terug naar Nobelprijswinnaar Mauriac, die schrijft: 'In Papillon zien we een soort menselijkheid om van te houden. Het boek is, in de diepste zin van het woord, goed.'

Papillon draait vanaf 13 september in de bioscopen. Het zeer aan te bevelen origineel uit 1973 is overal te zien, online of op schijf. De roman Papillon is nog nooit uit druk geweest.

Gawie Keyser [bron: https--archief.brainwash.nl/bijdrage/wraak-vrijheid-en-de-ontsnapping-deze-klassieker-toont-je-hoe-te-leven]

--- Over (foto 2): Henri Charriere ---

Henri Charrière (Saint-Étienne-de-Lugdarès, 16 november 1906 - Madrid, 29 juli 1973) was een Frans crimineel en schrijver. Hij is beroemd geworden door zijn autobiografische roman Papillon (1969).

Charrière werd geboren als derde kind van onderwijzers in de Ardèche waar hij opgroeide in Ucel. Hij had twee oudere zusters. Zijn vader Joseph Charrière was de zoon van een onderwijzer en zijn moeder was de dochter van een rijke graanhandelaar. Zijn vader raakte tijdens de Eerste Wereldoorlog gewond en in oktober 1917 overleed zijn moeder aan een besmettelijke ziekte die ze had opgelopen bij het verzorgen van gewonden uit Indochina. Charrière was moeilijk te handhaven op de kostschool waar hij verbleef en op 2 mei 1925 liet zijn vader hem voor drie jaar bij de Franse marine tekenen. Na zijn opleiding in Toulon werd hij gestationeerd te Calvi, waar hij een tatoeage in de vorm van een grote vlinder op zijn borst liet zetten. Om de marine te ontvluchten verminkte Charrière zijn linkerduim en op 28 april 1927 werd hij uit de marine ontslagen.

Hij keerde terug naar de Ardèche waar hij werkte en rugby speelde. Intussen volgde hij een opleiding tot ambtenaar, maar wegens zijn militaire strafdossier werd hij niet aangenomen. In 1928 vertrok hij naar Parijs. Hier leefde hij van kleine criminaliteit. In de onderwereld van Montmartre stond hij bekend onder de naam "Papillon" (Vlinder), naar de tatoeage op zijn borst. Ter onderscheid van een andere "Papillon" werd hij meestal "Papillon pouce-coupé" genoemd (Vlinder met de afgesneden duim).

Op 26 maart 1930 raakte Roland Legrand, een bevriende crimineel, gewond door een buikschot. Legrand werd overgebracht naar het Hôpital Lariboisière waar hij de volgende dag stierf na tegenover de politie de naam van de schutter te hebben genoemd: "Papillon Roger". Op 7 april arresteerde de politie echter Charrière.

Op 28 oktober 1931 werd Charrière tot levenslange dwangarbeid veroordeeld wegens die moord die hij niet had gepleegd. Hij is altijd blijven ontkennen dat hij de dader was. In de dertien jaar dat hij vastzat, ontvluchtte hij negen keer, onder andere in 1936 samen met Charles Brunier, maar werd steeds weer opgepakt en teruggebracht. In 1944 ontvluchtte hij voorgoed. Charrière heeft in diverse dwangarbeiderskampen gezeten, van Saint-Laurent tot het beruchte Duivelseiland.

Hij schreef over deze periode de avonturenroman Papillon, die in 1969 uitkwam. Er zijn ruim 13 miljoen exemplaren in 30 vertalingen van verkocht en het boek maakte hem in één klap beroemd en steenrijk. Het verhaal werd in 1973 verfilmd (Papillon) door Franklin J. Schaffner, met Steve McQueen, Dustin Hoffman en Victor Jory in de hoofdrollen en in 2017 volgde een remake. Hoewel Charrière het deed voorkomen alsof Papillon een autobiografie was, zijn in het boek waarschijnlijk ook belevenissen van Charles Brunier en van René Belbenoît verwerkt.

In 1972 kwam het vervolg op Papillon uit, getiteld Banco (Kassa). In dit boek lichtte Charrière toe wat er precies gebeurde rondom zijn proces, hoe het hem was vergaan sinds zijn laatste, geslaagde ontsnappingspoging en hoe zijn eerste boek uiteindelijk zijn fortuin werd.

Charrière overleed op 66-jarige leeftijd in Spanje aan keelkanker. Hij werd conform zijn laatste wens begraven in Lanas (Ardèche).

Verwijzingen

• In 2009 bracht de Britse groep Editors het lied Papillon uit.

[bron: wikipedia]

In 1931, 25-year-old Henri Charriere was found guilty of a murder he had not committed and transported to a penal colony in French Guiana. His numerous daring escapes and subsequent adventures are recounted in 'Papillon' (1969) and 'Banco: The Further Adventures of Papillon' (1973). He died in 1973 at the age of 66.

[source: https--www.bol.com]