De belangrijkste thema's in de boeken van Milan Kundera zijn onder andere existentie, liefde, identiteit en de invloed van de geschiedenis op het individu. Hij verkent vaak complexe relaties en de interne strijd van de personages, waarbij hij filosofische en psychologische elementen verweeft in zijn verhalen.
De geschiedenis van Tsjechoslowakije speelt een cruciale rol in Kundera's werk. Zijn ervaringen met politieke onderdrukking en ballingschap beïnvloeden zijn verhalen, waarin hij vaak de strijd tussen persoonlijke vrijheid en politieke controle behandelt. Dit geeft zijn werk een diepere laag van betekenis en urgentie.
In het essay "De kunst van het romanschrijven" bespreekt Kundera de rol van de roman in de moderne wereld en hoe het zich verhoudt tot andere kunsten. Hij benadrukt het belang van de roman als een medium voor zelfonderzoek en de uitdrukking van het humanistische begrip van de mens.
Milan Kundera wordt vaak als uniek beschouwd vanwege zijn vermogen om diepgravende filosofische vraagstukken te combineren met toegankelijke en meeslepende verhalen. Hij heeft een herkenbare schrijfstijl die humor, ironie en melancholie met elkaar verweeft, wat zijn boeken zowel intellectueel uitdagend als emotioneel geraakt maakt.
Kundera gebruikt verschillende literaire technieken, zoals het mengen van fictie met autobiografische elementen, het spelen met tijd en het gebruiken van metaforen. Hij creëert vaak meerdere perspectieven binnen zijn verhalen, waardoor de lezer wordt uitgenodigd om kritisch na te denken over de thema's en personages.