Eenzaamheid voor twee was de droom van Émile en Juliette. Een huis diep in de bossen om daar hun dagen dicht bij elkaar af te sluiten. Vreemd genoeg bevatte deze perfecte Thebaïde een buurman. Een man genaamd Palamède Bernardin, die zich eerst kwam voorstellen en er vervolgens een gewoonte van maakte om elke middag van vier tot zes uur in hun huis te blijven. Bijna zonder een woord te zeggen. En deze absurde aanwezigheid zal voor het paar langzamerhand verontrustender worden dan alle mensenmassa's in de wereld...