De reis|James Michener 9026971524

||boek: De reis|vertaling: Piet Spek|Van Holkema & Warendorf

||door: James Michener

||taal: nl
||jaar: 1991
||druk: ?
||pag.: 208p
||opm.: pocket|zo goed als nieuw

||isbn: 90-269-7152-4
||code: 1:000501

--- Over het boek (foto 1): De reis ---

1987: Schreeuwende krantenkoppen over enorme goudvondsten in de Klondike in Canada veroorzaken een van de grootste epidemieën van goudkoorts in de geschiedenis. In De reis volgt James A. Michener de avonturen van een wel heel merkwaardig groepje goudzoekers: vier Engelse aristocraten en hun Ierse bediende, Tim Fogarty. Aan het hoofd van de expeditie staat Lord Evelyn Luton. Op-en-top een Engelsman en patriot weigert hij ook maar één voet op Amerikaanse bodem te zetten. Hij kiest voor de moeilijkst denkbare route naar de goudvelden: over Canadees en dus Brits grondgebied. Een rampzalige beslissing...

[bron: https--www.lekkerboek.nl/de-reis-james-a-michener.html]

In 1897 vertrekt de Engelse lord Luton met zijn metgezellen, twee neven, Harry Carpenter en Philip Henslow, een vriend van Philip, de tweeëntwintigjarige dichter Trevor Blythe, en de Ierse bediende van lord Luton Tim Fogarty, naar Dawson City en het goud bij de rivier de Klondike in Canada. Uit misplaatste nationale trots weigert lord Luton de aanbevolen route te nemen. Luton kiest voor de moeilijke route door Canada met desastreuze gevolgen; Philip verdrinkt, Trevor en Harry bezwijken aan scheurbuik, en pas na twee jaar bereiken lord Luton en Tim Fogarty Dawson City.

[bron: https--pulp.biedmeer.nl]

In De reis volgt James A. Michener de avonturen van een wel heel merkwaardig groepje goudzoekers: vier Engelse aristocraten en hun Ierse bediende Tim Fogarty.

1897: Schreeuwende krantenkoppen over enorme goudvondsten in de Klondike in Canada veroorzaken een van de grootste epidemieën van goudkoorts in de geschiedenis. Dat jaar vertrekt de Engelse lord Luton met zijn metgezellen naar Dawson City en het goud bij de rivier de Klondike. Het gezelschap bestaat uit zijn twee neven, Harry Carpenter en Philip Henslow, de tweeëntwintigjarige dichter en vriend van Philip, Trevor Blythe en de Ierse bediende van lord Luton, Tim Fogarty.

Op-en-top een Engelsman en patriot weigert Luton ook maar één voet op Amerikaanse bodem te zetten. Hij kiest voor de moeilijke route door Canada met desastreuze gevolgen. Philip verdrinkt, Trevor en Harry bezwijken aan scheurbuik en pas na twee jaar bereiken lord Luton en Tim Fogarty Dawson City.

[bron: http--www.ebookoverleaf.com/2011/12/ebook-boeken-recensie-reviewde-reis-michener-james]

--- Over (foto 2): James Michener ---

James Albert Michener (New York, 3 februari 1907 - Austin, 16 oktober 1997) was een Amerikaans schrijver. Hij verwierf zich vooral faam door zijn historische romans, die zich steeds afspelen in een bepaald land of bepaalde streek en waarbij het leven van verschillende generaties wordt beschreven. Zijn werken zijn vaak omvangrijk maar vlot leesbaar.

Zijn bekendste boek is waarschijnlijk Centennial, dat zich afspeelt in een fictief dorpje in Colorado. Het boek begint in ver-prehistorische tijden (ten tijde van het ontstaan van de aarde en dinosaurussen) en loopt tot 1973. Van dit boek - dat ruim 900 bladzijden telt - werd een bekroonde televisieserie gemaakt van 26 afleveringen.

Michener had een moeilijke start: hij was een wees en wist niet eens zijn eigen exacte geboortedatum. Hij werd opgevoed door een vrouw die zich zijn lot en dat van vele andere weeskinderen aantrok. Tot zijn veertiende leefde hij in heel armoedige omstandigheden. Hij bleek het echter op school uitzonderlijk goed te doen, en bovendien had hij atletisch talent. Die twee factoren spelen een grote rol in zijn academische carrière. Hij werd lector aan de universiteit. Toen hij 36 was, werd hij opgeroepen voor militaire dienst in het Amerikaanse leger en nam actief deel in de strijd tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan. Hij beleefde heel wat avonturen (hij stortte o.a. twee keer neer met een vliegtuig). Hij begon pas daarna fictie te schrijven, toen hij eind dertig was. Hij woonde op veel plaatsen overal ter wereld.

Zijn boeken zijn meestal dik: 1000 bladzijden is geen uitzondering. In een interview legde hij uit dat hij het de eerste honderd bladzijden van zijn boek met opzet moeilijk maakt voor de lezer, maar als hij die overwint, dan loopt de rest vlot.

Michener verrichtte telkens heel grondige (historische) research (ook al is het verhaal verzonnen). Hij liet zich adviseren door specialisten ter zake, en las wetenschappelijke werken aangaande het onderwerp. Dat verklaart waarom hij minstens 3 jaar werkte aan een boek. Merk op dat de factuele informatie in zijn boeken soms wel achterhaald is: in Centennial (1974) wordt bijvoorbeeld aandacht besteed aan de ondergang van de dinosaurussen. Hij somde de toen gangbare hypothesen op, maar de theorie rond een meteoorinslag - nu vrij algemeen aanvaard - ontbreekt omdat die theorie in 1974 nog niet gangbaar was.

Michener is niet bang voor vernieuwende verteltechnieken. In Centennial komen geen mensen voor tot het vierde hoofdstuk (bladzijde 125), maar wel dinosaurussen, bizons, ratelslangen en paarden. The Source, over de geschiedenis van Israël, heeft de structuur van een tell (een archeologische site): de hoofdstukken en de verhalen volgen elkaar op, zoals de verschillende historische lagen elkaar opvolgen bij archeologische opgravingen. In een interview werd opgemerkt dat Michener een speciaal talent heeft om zijn onderwerpen te kiezen: hij schreef onder andere over de geschiedenis van Polen, Zuid-Afrika en Israël jaren voordat daar politieke verschuivingen optraden.

Hij ontving in 1948 de Pulitzer-prijs voor zijn roman Tales of the south Pacific (Verhalen van de Stille Zuidzee) in de categorie "Fictie".

De musical South Pacific (1949), met muziek van Rodgers en Hammerstein, is gebaseerd op twee korte verhalen van Michener. De musical was een enorm succes (hij liep 5 jaar in Broadway), en wordt beschouwd als een van de belangrijkste musicals ooit. Ook was de musical politiek belangrijk omwille van het thema van interraciale relaties. In 1958 kwam er een verfilming van de musical en in 2001 werd een muzikale televisiefilm gedraaid, met Glenn Close in de hoofdrol.

Bibliografie

Michener schreef ruim 40 historische romans waaronder:

• Centennial
• Texas
• Hawaï
• Polen (Poland, 1983)
• Alaska
• Antillen (Caribbean)
• Het Verbond (geschiedenis van Zuid-Afrika)
• Mexico
• De ruimte
• De bloemenkinderen van Torremolinos
• De Chesapeake baai
• De karavaan (speelt zich af in Afghanistan)
• Verhalen van de Stille Zuidzee
• Sayonara
• De bruggen bij Toko-ri
• De bron (geschiedenis van Israël)
• De vuurproef
• Erfgoed der vaderen

Hij waagde zich ook aan 'gewone' romans, zoals het in 1991 verschenen Roman.

[bron: wikipedia]

James Michener (1907-1997) geldt als een van de grootste vertellers van de afgelopen decennia. Hij werd vooral beroemd door zijn historische romans. Voor het schrijven van De Bron woonde hij twee jaar in Israël. Michener combineert in dit magistrale epos feiten uit de officiële geschiedschrijving met de vrije interpretatie daarvan door de romanschrijver.

[bron: https--www.goodreads.com]

James Michener 1907 - 1997 [1997-10-18]

AMSTERDAM (ANP) - De Amerikaanse schrijver James Michener, donderdag op 90-jarige leeftijd overleden, liet zijn landgenoten meereizen in zijn werk. Door zijn boeken maakten ze kennis met verre landen en met de geschiedenis van hun eigen land.

Hij was een van de meest succesvolle naoorlogse auteurs in de Verenigde Staten. Van zijn 48 boeken zijn in totaal meer dan 50 miljoen exemplaren verkocht. Michener werd vermoedelijk op 7 oktober 1907 geboren. Hij werd namelijk als ongeveer tweejarige te vondeling gelegd bij de weduwe Mabel Michener en haar kinderen, een gelovig lid van de quaker-gemeenschap. Het geheim van zijn herkomst ontraadselde hij nooit.

Het reizen zat hem al vroeg in het bloed. "Toen ik klein was, liep er een eindeloos lange weg naar het Westen achter ons huis. Ik was daardoor gefascineerd, en wilde weten wat er aan het eind van die weg lag", vertelde hij later. Als tiener reisde hij liftend de hele oostkust van de VS af.

Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werkte hij bij de marine. Hij moest in de Stille Zuidzee informatie inwinnen over de vele eilanden en archipels. Deze ervaring verwerkte hij in zijn eerste boek, 'Tales of the South Pacific' uit 1947. Het leverde hem in 1948 de Pulitzer Prize op, en het vormde de basis voor de succesvolle musical en film 'South Pacific'.

Een boek van Michener vertelt doorgaans de geschiedenis van een gebied aan de hand van een familiesaga, die zich over generaties uitstrekt. De reizen en het onderzoek die hij voor elk van zijn boeken ondernam, kostten soms jaren. Na een zware hartaanval mid-jaren tachtig - "een alarmbelletje" - verhoogde hij zijn productie. Tussen 1986 en 1991 verschenen maar liefst elf boeken.

Critici hekelden de enorme hoeveelheid feiten en details die hij in zijn romans propte. Zijn epische vertellingen bleken echter bijzonder populair bij de lezers, die hij een zorgvuldig beschreven wereldreis bood.

Veel van zijn werken zijn aan de Amerikaanse deelstaten gewijd, zoals Hawaii (1959), Centennial (1974) over de staat Colorado, Chesapeake (1978) over Virginia, en Alaska (1988). Maar hij liet het publiek ook kennismaken met verre landen als het Zuid-Afrika onder de apartheid ('The Covenant', 1980), Polen (1977) en Spanje (het reisverslag 'Iberia' uit 1968).

In 'Space' uit 1982 verkende hij de grenzen van het heelal in een fictieve kroniek van het Amerikaanse ruimtevaartprogramma. Zijn laatste boek, 'A Century of Sonnets', verscheen vorig jaar. Zijn hart bleef echter uitgaan naar de Stille Zuidzee. In een vraaggesprek vertelde hij over zijn terugkeer naar het eiland Bora-Bora. "De lokale bevolking kwam in prauwen uitvaren, bracht me naar een troon en bedekte me met bloemen. 'Welkom thuis op uw eiland, meneer Michener', zeiden ze. Dat is de mooiste beloning die ik ooit voor mijn werk kreeg."

[bron: https--www.trouw.nl/nieuws/james-michener-1907-1997~bf7984b4]