negen

„Mijn overtuigingen zijn beperkt, maar ze zijn gewelddadig. Ik geloof in de mogelijkheid van een beperkt koninkrijk. Ik geloof in liefde”, schreef Michel Houellebecq onlangs. De verteller van Serotonine zou het daar van harte mee eens zijn. Zijn verhaal gaat over een Frankrijk dat zijn tradities vertrapt, zijn steden bagatelliseert, zijn platteland verwoest op de rand van een opstand. Het vertelt over zijn leven als landbouwingenieur, zijn vriendschap met een boerenaristocraat (een onvergetelijk personage in een roman — zijn omgekeerde dubbelganger), het mislukken van de idealen van hun jeugd, de misschien krankzinnige hoop om een verdwaalde vrouw terug te vinden.

Deze roman over de verwoestingen van een wereld zonder goedheid, zonder solidariteit, met veranderingen die onbeheersbaar zijn geworden, is ook een roman over berouw en spijt.