Doria is vijftien jaar oud, heeft een scherp gevoel voor humor, een encyclopedische kennis van tv en dromen die haar wakker maken. Ze woont alleen met haar moeder in een stad in Livry-Gargan, sinds haar vader op een ochtend vertrok op zoek naar een jongere en vruchtbaardere vrouw in Marokko. Voor Doria heet dat mektoub, het lot: „Het betekent dat, wat je ook doet, je de klos zult raken.” Je kunt dus net zo goed niet te veel nadenken over de toekomst en genieten van het heden met mensen die ervan houden of doen alsof. Allereerst haar moeder, schoonmaakster in een Formule 1-auto in Bagnolet en zonnig in haar leven. Haar vriendin Hamoudi, een grote man uit de stad, die haar kende toen ze „zo groot als stront” was. Madame Burlaud, zijn psycholoog, die jarretellegordels draagt en naar Parapoux ruikt. De maatschappelijk werkers van het gemeentehuis die naar haar huis paraderen, altijd perfect verzorgd. Nabil de rotzooi, die hem privélessen geeft en van de gelegenheid gebruik maakt om zijn eerste kus te stelen. Of Aziz, de kruidenier op de Sidi Mohamed-markt bij wie Doria tevergeefs probeert haar moeder te huisvesten. Het leven van morgen is in de eerste plaats een stem, die van een kind uit de buurt. Een roman vol leven, humor en leven.