Burchten en Forten en andere versterkingen in Vlaanderen|...

||boek: Burchten en Forten en andere versterkingen in Vlaanderen|Luc de Vos|e.a.|Davidsfonds

||door: Luc De Vos|e.a.

||taal: nl
||jaar: 2002
||druk: ?
||pag.: 263p
||opm.: pocket|zo goed als nieuw|langgerekt zakformaat

||isbn: 90-5826-195-6
||code: 1:001473

--- Over het boek (foto 1): Burchten en Forten en andere versterkingen in Vlaanderen ---

houten palissaden · de Graven van Vlaanderen · de Romeinse stadsmuur van Tongeren · artilleriestukken · loopgraven · Openluchtmuseum Atlantikwall · Eben Emael · bastions · KW-linie · Fort 4 · waterrijke grachten · motteheuvels · bunkers uit de Tweede Wereldoorlog · vierkante wachttorens · de Dulle Griet · de Kortrijkse Broeltorens · het Steen · grafelijke residenties · het kanon · diplomatiek steekspel · Filips van de Elzas

Zie hoe bouwvakkers materialen aandragen. Betreed de woontoren van een plaatselijke edelman. Probeer nieuwe verdedigingstechnieken en geschut uit. Voel de politieke strubbelingen. Vluchtheuvels, motten, omwallingen, kastelen, torens, citadels, forten, bunkers... Hoe konden bescheiden constructies stap voor stap uitgroeien tot militaire bolwerken?

Deze praktische, cultuurhistorische gids laat u delen in de strategische plannen van zovele veldheren en generaals. Tientallen zwart-witfoto's, oude gravures en plattegronden brengen de meest gevaarlijke en imposante linies dichterbij. Een uitnodiging om - gewapend met deze schat aan informatie - een bezoek te brengen aan de vele versterkingen die Vlaanderen rijk is.

Ruim veertig Vlaamse versterkingen kennen vanaf nu geen geheimen meer. Specialisten uit diverse vakgebieden laten de ophaalbrug neer en openen de toegangspoort tot de evolutie van het militaire gebeuren. Deze gids met foto's van talloze sites is een unieke toegangskaart tot het slagveld van Europa. Luc de Vos, de eminente professor krijgsgeschiedenis aan de Koninklijke Militaire School en aan de K.U.Leuven, coördineerde de redactie.

[bron: flaptekst]

De Romeinse stadsmuren van Tongeren: ze zijn de oudste restanten van de menselijke verdediging in Vlaanderen. Stevig waren ze niet, maar ze 'stonden' wel goed. Elke stad die zich respecteerde, had algauw vesten, ter bescherming van de bevolking. De adel legde zich ondertussen toe op de bouw van eigen veilige residenties. Denk maar aan het Gravensteen. Zo'n mottekasteel was de ideale uitvalsbasis voor de verdediging van de streek.

Buskruit en vuurwapens doen de middeleeuwse muren bezwijken. Veelhoekige versterkingen met bastions zijn het antwoord. Enkele eeuwen en veel gevechten verder zijn forten van staal en beton in trek, zoals in Luik, Namen en Antwerpen. Ze maken de weg vrij voor de bunkers van de wereldoorlogen.

[bron: https--lievegem.bibliotheek.be]

[2003-12-31]

Verdedigingswerken en -strategieën worden al sinds de oudheid gebouwd en ontwikkeld. Ze verschijnen onder heel verschillende gedaanten: als strategische heirweg, Romeinse muur, middeleeuwse motte, burcht, stadsomwalling, fortengordel, Vaubanvesting, bunker of loopgraven. Ze moesten vooral bescherming bieden tegen de oorlogvoerende mens, of beter gezegd: oorlogvoerende man. Naarmate de wapens van de aanvaller evolueerden, pasten ook de fortificaties zich aan. Zij trachtten een gepast antwoord te bieden op de veranderende manier van oorlogvoering. Logischerwijze gingen de verdedigingswerken in tijden van oorlog met rasse schreden vooruit. De wisselwerking tussen maatschappij en bouwwerk komt in dit werk uitstekend tot uiting. Het werd geschreven ter gelegenheid van het 'Burchten- en fortenweekend'. De zware materie is nochtans met een vrij grote diepgang aangepakt. De versterkingen worden geschetst in hun militaire, politieke, economische en historische context. De gebouwen zijn ondergebracht onder een aantal periodes: de Oudheid, de Middeleeuwen, de Nieuwe Tijd en de Hedendaagse of Nieuwste Tijd.

Burchten en forten en andere versterkingen in Vlaanderen gaat van start met de veldtochten van Caesar in vierenvijftig voor Christus in onze contreien. Hij leed toen een serieuze nederlaag ten Oosten van het huidige Tongeren tegen de Eburonen, die door Ambiorix geleid werden. De gids eindigt met de Atlantikwall, een geheel van loopgraven en bunkers. Elk hoofdstuk is geschreven door een specialist ter zake. Zij pakken de thematiek op een interdisciplinaire manier aan, elk vanuit een eigen invalshoek. De chronologie zorgt echter voor de rode draad. Naast de bouwwerken, is er ook een hoofdstuk gewijd aan de middeleeuwse buskruitartillerie. Van de kanonnen tot 1850, in onze streken vuurmonden of 'donderbussen' genoemd, is de Dulle Griet het enige overgebleven kanon. Zij werd in 1452 ingezet door de Gentenaars tegen Oudenaarde en is nu nog te bezichtigen op de vrijdagsmarkt te Gent. Oude gravures en strategische plannen van vroegere veldheren en generaals verduidelijken de essays. Daarnaast fleuren een evenredig aantal recente als oude foto's de gids op. Hij is vormgegeven als een reisgids. Bijgevolg ligt het formaat gemakkelijk in de hand. De gids nodigt uit tot een verkenning van de oorlogsverleden van Vlaanderen.

Els De Vos [https--lievegem.bibliotheek.be]

Vlaanderen bezit vele versterkingen. Begrijpelijk, want, net zoals Nederland en Noord-Italië, hoorde het bij de slagvelden van Europa en was het meestal relatief rijk. In deze gids wordt verteld hoe de bevolking zich beschermde tegen indringers. De ordening is chronologisch en tegelijk logisch: elk tijdperk had zijn typische militaire bouwstijl. Het oudste monument zijn de stadswallen rond Tongeren uit de tweede eeuw na Christus. Het recentste is de Atlantikwall uit de Tweede Wereldoorlog. Specialisten bekijken de gebouwen vanuit het standpunt van de bouwheer, de arbeiders, het materiaal, de techniek, het geschut en de gevolgen voor de omgeving. Bij elk hoofdstuk waarin steeds een monument besproken wordt, is een bibliografie opnomen. Achteraan volgt een 'vestingbouwkundige woordenlijst' met bijna alle termen i.v.m. fortificaties. De registers van personen en van plaatsnamen zijn compleet. In principe is het boek geografisch beperkt tot Vlaanderen waardoor Eben-Emael en de citadel van Namen ontbreken. Anderzijds staan Vlissingen, Sluis, Hulst en Maastricht er wel bij. Het boek valt op door zijn degelijkheid. De zwartwitfoto's zijn helaas te sober en niet meer van deze tijd.

[bron: nbd biblion]

--- Over (foto 2): Luc De Vos ---

Luc De Vos is gewoon hoogleraar geschiedenis aan de Koninklijke Militaire School in Brussel en buitengewoon hoogleraar aan de K.U. Leuven. Hij is bekend om zijn vaak herdrukte boeken over de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.

[bron: https--www.standaarduitgeverij.be/auteur/luc-de-vos]

Nationalité: Belgique
Né(e) à: Ostende, 1946
Biographie:

Luc De Vos est un professeur belge.

Il est titulaire d'une licence en histoire et d'un doctorat en philologie et philosophie-histoire.

Il fut professeur en politique belge à la Katholieke Universiteit Leuven ainsi que professeur d'histoire militaire à l'École royale militaire et chef du département "Étude des conflits" de cette institution.

Il est, en outre, un ancien colonel de l'armée belge qui était stationnée sur le territoire occupé de l'Allemagne de l'Ouest.

Luc De vos, qui est souvent invité à commenter des événements militaires dans les médias flamands a pris sa retraite le 4 juillet 2012.

[source: https--www.babelio.com/auteur/Luc-De-Vos/328504]

Luc De Vos (Oostende, 1946) is een Vlaams hoogleraar. Van opleiding is hij licentiaat Geschiedenis en doctor in de Letteren en de Wijsbegeerte.

De Vos is buitengewoon hoogleraar Belgisch Buitenlands Beleid aan de Katholieke Universiteit Leuven en gewoon hoogleraar Krijgsgeschiedenis aan de Koninklijke Militaire School, waar hij ook departementshoofd van het departement "Conflictstudies" is. Daarnaast is hij voormalig Luitenant-kolonel van de Belgische krijgsmacht. Hij was destijds gestationeerd in West-Duitsland.

De Vos wordt door Vlaamse media dikwijls gevraagd commentaar te leveren bij militaire gebeurtenissen. Hij was van 2000 tot 2010 president van de International Commission of Military History (ICMH). Op 4 juli 2012 ging Luc De Vos met emeritaat.

Publicaties (selectie)

• Het effectief van de Belgische Krijgsmacht en de militiewetgeving, 1830-1914, 1985
• De koude vrede. Koude oorlog en dekolonisatie, 1945-1963, 1988
• Mei 1940. Van Albertkanaal tot Leie, 1990 (met Frank Decat)
• De Derde Wereldoorlog? De Golf, 1990-1991, 1991
• De bevrijding. Van Normandië tot de Ardennen, 1994
• De Eerste Wereldoorlog, 1996 (vijfde herziene druk: 2003)
• Langs de velden van eer. Belangrijke plaatsen in de Eerste en de Tweede Wereldoorlog, 1998 (met Richard Holmes)
• Van het IJzeren Gordijn tot het fundamentalisme. Internationale tegenstellingen na 1945, 1998
• De Tweede Wereldoorlog, 2004
• De Grondwet en de inzet van strijdkrachten buiten de landsgrenzen, 2005 (met Jean-Michel Sterkendries en Ruben Verbist)
• Veldslagen in de Lage Landen, 2005
• Strategie en tactiek. Inleiding tot moderne krijgsgeschiedenis, 2006
• Het Belgisch buitenlands beleid. Geschiedenis en actoren, 2006 (met Etienne Rooms)
• De grote geopolitieke problemen na de Tweede Wereldoorlog, 2010 (met Jean-Michel Sterkendries)
• 14-18. Oorlog in België, 2014
• Waterloo. 1815 - De val van Napoleon (met Dave Warnier en Franky Bostyn)

[bron: wikipedia]