Titel van de saga: The Cursed Kings

Boektitels: The Iron King; The Strangled Queen; The Poisons of the Crown; The Poisons of the Crown; The Male Law; The Wolf of France; The Lily and the Lion

Auteur: Maurice Druon

Uitgave: The Pocket Book

Jaar van publicatie: 1970

Wettelijk depot: 1e kwartaal 1971

Over: The Cursed Kings is een historisch vervolg op de roman geschreven door Maurice Druon, gebaseerd op de legende van de Italiaanse kroniekschrijver Paolo Emilio, volgens welke de laatste grootmeester van de tempel Jacques de Molay in 1314 een vloek zou hebben uitgesproken tegen de koning van Frankrijk Philippe IV le Bel tegen de koning van Frankrijk Philippe IV le Bel, paus Clemens V, Guillaume de Nogaret en hun erfgenamen en nakomelingen „... tot de dertiende generatie.”


Het complot ontwikkelt zich in een context van rivaliteit voor de troonopvolging van de Franse troon van 1314 tot 1356 onder het bewind van Filips de Schone tot Jan de Goede: deze rivaliteit leidt tot de dynastieke banden in de Honderdjarige Oorlog tussen Frankrijk en Engeland. De plot ontwikkelt zich ook op twee andere niveaus: de rivaliteit voor de opvolging van Artois tussen Mahaut d'Artois en zijn neef Robert d'Artois vormt de belangrijkste verhaallijn, en de romantische idylle tussen de bankier Guccio Baglioni en de nobele Marie de Cressay een secundair plot.
De beschreven gebeurtenissen vinden plaats in een tijd waarin het koningshuis probeert een staat op te bouwen die aan het ontstaan is en zich doet gelden ten koste van de feodale orde, waarbij de grote heren zich vaak ten doel stellen hun persoonlijke situatie te consolideren en te vergroten. Les Rois maudits is ook een gelegenheid om de relatie te laten zien tussen de verschillende takken van het productieve huis dat voortkwam uit Hugues Capet.
Het literaire werk resulteerde in twee televisieaanpassingen in 1972 en 2005. Het succes van Druons romans maakte de legende van de Tempeliersvloek populair en liet een blijvende indruk achter op de populaire cultuur: de Amerikaanse schrijver George R. R. Martin, die ook het voorwoord van een heruitgave schreef, noemt het als zijn belangrijkste inspiratiebron voor zijn eigen saga Game of Thrones.