In mijn gedachten blijft alleen de gloed van hun blikken ove

Slotwerk van serie 2 (Déjà-vu)

„In mijn hoofd blijft alleen de gloed van hun blikken over”

Jaar: 2024
Dimensie: 1m618 x 1m618
Onderstel: Canvas gespannen op triplex
Gewicht: 28 kg Kunstenaar: 28 kg Kunstenaar: M @t 1618

Dit werk markeert het hoogtepunt van serie 2, getiteld „Déjà-vu”, en onderscheidt zich door de uitdrukking van diepe indrukken door het centrale personage, de Groene Man.
Met de titel In my mind is alleen de gloed van hun blik overgebleven, het maakt deel uit van verschillende artistieke stromingen. Het belangrijkste is het surrealisme, maar dit werk onderscheidt zich ook door de integratie van het sferisme, een stroming die ik zelf heb ontworpen en ontwikkeld.

Hier wordt het sferisme in wezen belichaamd in het gezicht van de hoofdpersoon. Dit gezicht bestaat uit een groot aantal sferen in gradatie, die symbool staan voor de complexiteit van menselijke gedachten en de rijkdom aan emoties die in de geest naast elkaar bestaan. De gezichten rond de hoofdpersoon illustreren de herinneringen van dierbaren, maar het is door de bolvormige structuur van het gezicht van de Groene Man dat we echt de essentie van sferisme ervaren: een artistieke benadering die de continuïteit van vormen en de vloeibaarheid van identiteiten verkent.

Deze visuele compositie benadrukt het gevoel van existentiële eenzaamheid en het cruciale moment van bewustzijn van de menselijke conditie: het moment waarop we begrijpen dat we alleen zijn en dat dierbaren niets meer zijn dan echo's in ons geheugen. Fotografie en opnames kunnen een virtueel antwoord bieden op deze afwezigheid, maar het echte antwoord ligt misschien in een spirituele dimensie.

De drie essentiële componenten van mijn kunst (het virtuele, het echte en het spirituele) komen samen in dit slotwerk. De afmetingen van dit stuk zijn gebaseerd op de gulden snede (1.618), een getal dat, net als de hele creatie, perfect in harmonie is met mijn identiteit als kunstenaar: M @t 1618.

De felle kleuren, vooral de tinten geel en blauw, versterken de emotionele intensiteit van het werk, terwijl de achtergrond, met zijn geometrische patronen en symbolische elementen zoals de elektrische toren, een verband suggereert tussen het menselijke en het onzichtbare, tussen het tastbare en het ongrijpbare. Hoewel dit werk geworteld is in persoonlijke reflectie, opent het een universele dialoog over geheugen, eenzaamheid en de zoektocht naar betekenis.