Artiest: Hans Beers XX, geboren in 1946, Nederland.Verkocht zonder lijst.Afmetingen: 44 cm x 33 cmHet kaartspel (1964) – Hans BeersIn deze inkt met diepe zwartheid transformeert Hans Beers een vertrouwde scène tot een vreemde en theatrale huiselijke sfeer. Drie vervormde figuren, half-grotesk, half-maskerend, confronteren elkaar onder het felle licht van een lamp die hun geheimen onthult. Tussen kubisme, expressionisme en art brut, keert de kunstenaar het alledaagse om om de verborgen spanning en bijtende ironie te onthullen. De Partij kaarten wordt zo een allegorie van de sociale strijd, waarin iedereen gemaskerd vooruitgaat.Van uiterst hoge kwaliteit en van absolute perfectie.De details zijn zeker het werk van een grote kunstenaar die zijn vak perfect kent.BiografieHans Beers is verhuisd van Zevenbergen, vlakbij Breda, naar Antwerpen. Hij zocht een huis, een atelier en een galerie, en vond die in de rustige Isabella Brantstraat achter het Paleis van Justitie. Dit weekend viert de kunstruimte haar dertigste verjaardag. "Vanaf het begin was het duidelijk dat ik naar Antwerpen zou verhuizen. We zijn verhuisd toen we student waren. Deze wijk van advocaten is bijna een dorp. Het is sinds die tijd niet veel veranderd. De Anselmostraat en de Lange Lozanastraat zijn de winkelcentra van de straten, en stille zijstraten vertakken zich rondom hen, 'burgerstraten'." Hans Beers, samen met de galerie Sonja Mertens en Huyse Molensloot, biedt kunst aan. Elke maand exposeert hij zijn eigen werken of die van collega’s. Bij de bakker, de drukkerij, de fotowinkel en het lokale KBC-kantoor hangt hij kleine werken op die verwijzen naar de exposities bij hem thuis. "Ik kan er niet van leven. Maar af en toe verkoop ik iets van mezelf of van een collega. Ik restaureer ook oude schilderijen. Het is gewoon samen leefbaar. Maar je krijgt me hier niet weg. Het leven is te aangenaam." Voor het dertigjarig bestaan van zijn galerie exposeert Beers recente gouaches en textielwerken, bijna abstract, van zijn eigen hand, naast werk van collega’s zoals Georgette Dick uit De Pinte, Chris Van Buggenhout uit Antwerpen, Walter Schelfhout uit Berlare, André Brener en Rolands Cobbaut uit Aalst.Studies en opleidingHij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten St.-Joost in Breda. Daar behaalde hij de eindopleiding (5 jaar) in 'Monumentale vormgeving', inclusief ontwerp en uitvoering van architectonische werken, muurschilderingen, wandtapijten, plastieken, glas-in-loodramen en ruimtelijke elementen. Hij behaalde ook een didactisch diploma voor tekenonderwijs in Eindhoven. Vervolgens volgde hij een jaar interieurarchitectuur aan de Academie voor Kunst in Tilburg. Daarnaast volgde hij een privécursus restauratie van oude schilderijen in Breda.ActiviteitenHij richtte een jeugdatelier op in Noord-Brabant, waar hij vijf jaar lang tekende, schilderlessen en boetseercursussen volgde. Daarnaast gaf hij twee jaar lang ergotherapie aan ouderen. Hij verhuisde naar Antwerpen en richtte in 1970 de bescheiden kunstgalerie Isabella Brant op. Oorspronkelijk bedoeld als een tentoonstellingsruimte voor andere kunstenaars, was het tot 1992 bijna uitsluitend bedoeld voor de permanente tentoonstelling van zijn eigen werk.Vanaf 1993 hervat de galerij met tentoonstellingen van andere kunstenaars. Kenmerken: De meeste werken hebben een sterke symbolische dimensie en behandelen zeer universele thema's, zoals oorlog en vrede, kosmos en de dierenriemtekens, de geboorte en de evolutie van de mens. Het werk is over het algemeen opgebouwd uit opeenvolgende cycli van drie tot twaalf werken. De basistechnieken die worden gebruikt, zijn gouaches, tapijten, batik, pastels, tekeningen met de pen en lakschilderijen. Tentoonstellingen: Breda, Heusden, Etten-Leur, Zevenbergen, Amsterdam; Antwerpen (G.B.Art Gallery; Education Board Hofstraat; C.A.W. Rue de Chêne); Deurne (1974 en 1979, Kunstkamer Manebruges; 1975, Galerij Jordaens); Borgerhout (1978 en 1982, gemeentelijke feestzaal, Turnhoutsebaan); Zichem (1976, geboorteplaats van E. Claes); Brasschaat (1973, galerie 'Londress'); Gent (1975, 1976, Abdij Saint-Pierre, Salon des Arts et Métiers). Antwerpen, 1989 Galerie "De lagiers". Wijnegem, 1991 "Molenheide" 1992 Galerij Sala Stephan. Villajoyosa Alicante Costa Blanca Spanje. 1993 A.S.L.K Koksijde. 1993 Pierre in het huis van de molenaar. 1994 Hof De Bist Ekeren. 1994 A.S.L. Coxyde. 1995 Galerie Isabella Brant Antwerpen. 1996 Hof de Bist Ekeren.Hier is de kritiek van een eminente kunstkenner die gedurende 40 jaar het werk van Hans Beers heeft gevolgd.Guy van Hoof schrijft over Hans BeersHier zijn mijn indrukken van de tentoonstelling in Hof De Bist in 1971.Ik heb lang geleden de gelegenheid gehad om een tentoonstelling van werken van Hans Beers te presenteren! Een krant schreef toen dat zijn wandtapijten en gouaches veel duidelijker worden gepresenteerd dan in zijn eigen galerie I. Brant. En inderdaad, de ruimte met hem is gewoon kleiner en daarom voelt Hans Beers soms de behoefte om zijn vleugels uit te slaan, zijn werk in een andere context te laten bewonderen. Het is waar dat zijn werk beter tot zijn recht komt in een open ruimte, waar je afstand kunt nemen en alles één voor één kunt bekijken. Iedereen werkt afzonderlijk, terwijl deze kunstenaar aan de andere kant werkt met kleine series, terugkerende thema's, onderwerpen die steeds de basis vormen voor zijn hele creatieve werk door de jaren heen. Hans Beers werkt daar nu al veertig jaar aan, en in dezelfde periode had hij ook zijn galerie waar hij andere kunstenaars uitnodigde en hen een kans bood. Nu vindt hij langzaam de tijd om te stoppen, althans met de galerie, maar hij is zo gehecht geraakt aan de plek aan de Isabella Brantstraat dat hij waarschijnlijk niet zal vertrekken; hij heeft er veel ervaringen en mooie dagen gehad en hij overweegt zijn werk uitsluitend tentoon te stellen, permanent of niet. Deze keer wil hij deze 40 jaar kunst vieren met een retrospectief en een soort overzicht, een feestavond waarvoor hij opnieuw naar Hof De Bist zal terugkeren, waar hij al meerdere keren is uitgenodigd. Hij kan dus een man van vaste gewoonten zijn, met vaste punten in het leven, wat zich uit in een constante in zijn werk, zonder te abrupt veranderingen of ritmewijzigingen. Een gelijkwaardige man, of een andere man die het ritme goed kan volgen. Natuurlijk betekent dit niet dat het in zijn kunstenaarsziel rustig is. Uiteindelijk moet een kunstenaar vaak allerlei opposities overwinnen, van buitenaf maar ook van binnenuit, en deze vraag houdt hem soms bezig: waarom doe ik dit, voor wie doe ik dit, al die dingen? Het kost inspanning en energie, terwijl we nog moeten wachten en zien.Gelukkig heeft Hans Beers doorgezet, zijn werk is van uitzonderlijke kwaliteit en vol variaties. Het is niet zo vanzelfsprekend in een tijd die wordt gekenmerkt door mediabelangstelling voor alles wat sensationeel of vermeend gedurfd is, en de inhoud wordt ondergeschikt gemaakt aan de verpakking, het uiterlijk, het externe aanzien. Hans Beers heeft altijd gekozen voor kunst als iets betekenisvols, voor volledig creatieve ambachtelijkheid. Kies van materialen, compositie, toepassing van kleur en de penseelstreek weloverwogen, hij heeft altijd zorgvuldig gewogen, getest en verfijnd. Voor hem is artistiek een langdurig proces, een werk dat discipline vereist, hoewel het voor hem sneller zou moeten gaan van het concept in zijn hoofd tot de uiteindelijke uitvoering en voltooiing. Zijn werk is soms statisch-monumentaal en tegelijkertijd beweeglijk, er is iets van draaiende bewegingen te observeren, cirkels, het kosmische, de evolutie van de wereld en de mensheid. Hij streeft niet naar vernietiging maar juist naar het positieve, een positieve houding waarmee hij zijn werk menselijke inhoud geeft. Zo zien we in zijn werk twee figuren die elkaar de hand reiken, als een toenadering, het zoeken naar een overeenstemming. Daarnaast heeft hij in het verleden een aantal misstanden aan de kaak gesteld, met name de aanval van grootmachten zoals de Verenigde Staten, het land dat wordt verondersteld de machtigste ter wereld te zijn en dat vaak misbruik maakt van de macht om mensenrechten te schenden. De vernietiging van de Indiaanse bevolking, of de zwarte mensen die werden onderdrukt als een inferieure ras. Hans Beers heeft prachtige werken gemaakt over dit thema die getuigen van moed, een oprechte overtuiging, en een nobele verontwaardiging over hetgeen in de menselijke samenleving totaal anders zou moeten verlopen. René Turkry schreef hierover: Hij kan onrecht of wreedheid niet negeren. Hij wordt geplaagd door het lijden van de mens, omdat dat is als de prijs die de mens betaalt voor de vreugde van het leven. Deze vreugde is inderdaad ook aanwezig in zijn werk, de schoonheid, een zachte vrouwelijke kracht die hij contrasteert met het vaak machistische gedrag van de mannelijke macht. Dit blijkt natuurlijk duidelijk uit de keuze van materialen; hij werkt graag met zijde, allerlei stukken, banden en linten, zoals de stukken van een puzzel, delen van een geheel. Dit moet altijd goed voorbereid worden, een ontwerp wordt gemaakt en vervolgens omgezet in een samenhangende compositie. Dit is een centraal idee in dit werk: deze kunstenaar ziet in de mens destructieve krachten, maar behoudt de hoop op een betere samenleving, hij streeft naar een goed begrip en een harmonieuze combinatie van het heelal, de natuur en de mens. Hij weet dat er veel tegenstrijdige elementen zijn en dat evolutie een lang proces is, maar hij voelt ook een religieuze aanwezigheid in dit leven die hem persoonlijk ter harte gaat. Het is een geloof dat niet altijd rationeel is en dat dat ook niet hoeft te zijn. Bij Hans Beers merk je een verband op tussen logica of rede en gevoel, tussen het tastbare en het mysterie, tussen feiten en het onverklaarbare. En dat is precies zijn interpretatie van kunst, zijn kunstzinnige visie. In zijn tekeningen, gouaches en tapestriën biedt Hans Beers als het ware een synthese van zijn gedachten, zijn filosofie; het kosmisch-religieuze, de draaiende en circulerende beweging van tijd en de mens in beweging, naast deze oorlog, vrede, liefde, alles in een eenheid die zowel figuratief als abstract wordt weergegeven. Daar is iets van lijden of eenzaamheid, maar net zo goed van overwinning, iets feestelijks, vreugdevol, een innerlijk licht dat hij weerspiegelt door middel van betoverende kleurnuances en details van kralen en decoraties. Sommige wandtapijten spreken over water, veel gouaches stralen een levendige, zachte en dynamische gloed uit die afwisselend verschijnt. Maar er is altijd medeleven, een persoonlijke betrokkenheid, de eindeloze aandacht en minutie waarmee hij zich als een serieus en waardevol kunstenaar kenmerkt.gouachesDe brede en hoge wielrand van zijn thema straalt onmiddellijk door in zijn waarneten. Hier krijgt men een goed idee van het symbolisme en het ritme dat Hans Beers in zijn werk introduceert. Chromatisch vertrouwen alle deze waarneten op een sterk contrast tussen donkere en heldere kleuren zoals geel, gebroken groen, rood, roze en violet, die hij vaak in zijn composities verwerkt in onrustige golven. Zijn rijk vertakte expressie lijkt vooral te worden gewaardeerd op lijnen en een geometrisch raster. Het figuratieve is ondergeschikt aan de spirituele kant. De abstract-symbolische kant lijkt overheersend. Alles spreekt van een getoonde intensiteit, maar Hans Beers slaagt erin de spanning te assimileren. Hij heeft series gewijd aan Christus, het heelal, de apocalyps en de uitdrukking door de handen. Ze zijn innerlijk rijk, maar nooit sentimenteel of pathetisch. Ze getuigen van een gekanaliseerde gevoeligheid, soms ook van een sterke emotie. Zijn series zijn zowel het resultaat van een vraagstelling als van een reflectie. Het eigen ritme van Hans Beers doorkruist al deze series, maar ook een ritme dat bij elke serie past. Een serie over het Vrijheidsbeeld in New York is ook ontroerend. In dit vrij uitgesproken werk behandelt Hans Beers beknopt de toepassing van de mensenrechten door de Amerikanen in hun eigen staat.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.