HerkomstHet kunstwerk komt uit de inrichting van het historische Veneziaanse hotel Bonvecchiati, opgericht in de jaren vijftig, waarvan de schilderijen deel uitmaakten van de collectie Deana. De oprichter van het hotel was de Veneziaanse ondernemer en verzamelaar Arturo Deana, een historische cultuurbemiddelaar van de stad, die in 1929 het later beroemde restaurant 'La Colomba' aankocht. Niets bijzonders, ware het niet dat onder de bezoekers namen waren als Tosi, Morandi, De Pisis, Chagall, Kokoshka en Picasso.Het waren mooie jaren voor de kunst in Venetië, mede dankzij de aanwezigheid van Peggy Gugghnheim. Arturo Deana raakt steeds meer gepassioneerd door schilderkunst, mede dankzij de grote vriendschap met de dichter Diego Valeri en met de galeriehouder Carlo Cardazzo, oprichter en eigenaar sinds 1942 van de Galleria del Cavallino, een historische Venetiaanse galerie die tot een van de meest gerenommeerde in Italië behoorde in de tweede helft van de 20e eeuw.De passie voor kunst brengt Deana ertoe om het hotel Bonvecchiati te waarderen met een deel van zijn privécollectie, en om in 1946 de "Premio di Pittura La Colomba" op te richten, na de onderbreking wegens oorlogsomstandigheden van de Biennale van Venetië. Het succes van het evenement is zodanig dat het de bijnaam de "Kleine Biennale" krijgt. In 1953 wordt de "Internationale wedstrijd voor een menu La Colomba" opgericht, waaraan bij de eerste editie maar liefst 300 kunstenaars deelnemen.auteurFerruccio Bortoluzzi (1920-2007) was een Italiaanse schilder en beeldhouwer. Hij werd geboren in Venetië in een bescheiden gezin, en meldde zich vlak voor de oorlog bij de marine. In 1943 exposeerde hij voor het eerst in de Galleria della Fondazione Bevilacqua la Masa (Venetië). Bortoluzzi ontwikkelde zich volledig autodidact; in de werken die hij in de jaren veertig maakte, presenteerde hij zich als een schilder van beelden: hij gaf de voorkeur aan naakten, uitzichten op Venetië en interieurvoorstellingen; de kleuren op de doeken zijn toonloos, maar het gevoel van leegte en verlatenheid, dat kenmerkend is voor zijn poëtische stijl, wordt al duidelijk. Al op zijn twintigste begon hij met avondstudies en in 1947 behaalde hij zijn diploma aan het Instituut voor Kunst, waar hij later lesgaf aan de Hogere Cursus Industriële Tekenkunst.Hij is een van de oprichters van het Centrum voor eenheid van de cultuur L'Arco, samen met Venezolaanse kunstenaars en schrijvers. L’Arco vormde geen echt artistiek movement, maar probeerde de bevolking dichter bij kunst en de grote internationale cultuur te brengen via concerten, kunsttentoonstellingen en ontmoetingen met dichters en schrijvers. In 1951 verhuist hij naar Parijs, waar hij Gino Severini ontmoet. Hij past zijn stijl aan; de kunstenaar blijft figuratief werken, maar richt zich nu vooral op het uitbeelden van religieuze onderwerpen. In het begin van de jaren zestig bereikt hij zijn volledige artistieke rijpheid en experimenteert hij met een geheel nieuwe, persoonlijke expressieve taal. De schilderijen veranderen in 'objecten', in een symbiose tussen schilderkunst en beeldhouwkunst. Composities gemaakt met materialen uit de werkelijkheid: verrot hout, roestige ijzeren voorwerpen, spijkers, touwen en ringen tonen een krachtuiting die ontroert door haar menselijkheid. Rond de jaren zeventig wijdt hij zich ook aan de productie van Carte Bruciate, een serie werken bestaande uit scheuren en gedeeltelijk verbrande papierbladen die bijzondere tinten aannemen en transformeren, zo dat ze qua kleuren herinneren aan het hout en ijzer, typische materialen die hij gebruikt in zijn composities. In deze jaren experimenteert hij ook met zeefdruktechniek, die het beste geschikt is om gestructureerde collages te vertalen in velden van egale kleuren en geometrische vormen in evenwicht, waar een fragment of scheur een onderdeel vormt. De voornaamste Italiaanse critici, waaronder Giulio Carlo Argan, Umbro Apollonio, Giuseppe Mazzariol en anderen, hebben zijn kunst erkend en gewaardeerd. Uitgebreide documentatie over zijn werk is raadpleegbaar bij het Archivio Storico d'Arte Contemporanea di Venezia.Beschrijvingcomposizione n 274, gemengde techniek, refractaire aardlagen en hout, 31x24 cm, ondertekend op de achterzijde. Op de achterzijde een kunstenaarslabel met handtekening en datum 1975, Venetië.Het object wordt beschouwd als een icoonvoorbeeld van de volwassen stijl van Bortoluzzi, passend bij een duidelijk afgebakende productie van de kunstenaar, namelijk de houten en ijzeren composities, de mooiste en meest erkende productie van de kunstenaar.CONDITIERAPPORTUitstekende algemene staat van conservering, het voorwerp toont zich ongeschonden in elk onderdeel, met levendige en goed leesbare originele kleuren en materialen.Verzending met geschikte verpakking, de verzendkosten zijn inclusief een verzekeringspolis voor het object.


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.