Roland Rens
Rens stamde uit een gezin van twaalf kinderen. Hij was gehuwd, had een zoon en een stiefdochter.

"Reeds als driejarige was zijn talent duidelijk. Hij was voortdurend aan het tekenen en al wat in zijn buurt kwam werd door hem op een creatieve manier bewerkt", vertelt een oudere zus.[1] Rens studeerde aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten van Mechelen (1971-1975) en daarna het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen (1975-1978), waar hij internationale contacten legde.

Rens was leraar aan de Academie voor Schone Kunsten van Lier tussen 1978 en 1994 en vanaf 1990 aan de Stedelijke Academie voor Beeldende Kunsten van zijn geboortestad. Hij verwierf meerdere prijzen en hield talrijke tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Prijzen: 1975: Vermelding Jonge Belgische Beeldhouwkunst, Prijs Rotary Antwerpen, Prijs van de Prins (Club der XII) Antwerpen 1976: Eerste vermelding Hembecca, Lucie Loots; 1977: Prijs Ringers Diamonds.


Belangrijke werken van de kunstenaar staan in Maaseik "De Monumententafel" en "Kaal, Lui, Lekker en hovaardig"  ; Lier (zuster Symforosa); Bree "De Breese Voet"; Herk-de-Stad "Klokke R.R." en "De Lach"; Temse" De Cocon"; Oud-Turnhout "De Liereman"; Antwerpen: Provinciehuis, Prentenkabinet, Plantijn Moretus; Itegem; Leuven (Dorre, de bakker), maar vooral in Aarschot. Daar loopt men via de beeldenwandeling langs de Grenadier Guard (parking), de Demerwachter (Grote Markt), de Beter-weter (BuSO-school Amerstraat), St-Rochus (O.L.V.-kerk), Rik Viool (Nieuwstraat) en De Lach en De Grauwzuster aan het CC Het Gasthuis. Samen met de leerlingen van de Aarschotse academie werkte hij de beeldengroep Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb uit, die op de Bonewijk staat.