Le jeux d'Ellghard, Alain Hubert Dupont

Chroniques du temps des onze. 1: Le jeux d'Ellghard, Alain Hubert Dupont, 31 mei 2011, Brussel, gedrukt bij Enschedé-Van Muysewinkel, Brussel, beperkte oplage van 150 exenmplaren, dit is exemplaar 75, geïllustreerd door Logan Saint-John, paperback, 21x15x2 cm, 251 p's,
Prijs 7 euro excl verzending, afhalen mogelijk

Beste André,

Herinner je je nog "Le Jeux d'Ellghard" door Alain Hubert Dupont?
Er was belangstelling vanuit de Vriendenkring doordat er op z'n minst 15 verwijzingen naar Jean Ray in zouden zitten. Ik heb er zelf maar één gevonden: La rue ténébreuse.

Als ik het me goed herinner, heeft Dupont dat in 2011 gratis uitgedeeld op een bijeenkomst van de Vriendenkring.

Spijtig genoeg ben ik er pas nu toe gekomen om het te lezen.

Hieronder mijn verslag:

Ik haf het aanvankelijk 4 sterren op 5 sterren, maar misschien 3 en een halve ster beter zijn.
Reden? In een begeleidende brief stelt de auteur het boek voor als een eerste deel van een tweeluik, met de belofte dat deel twee zal verschijnen, tegelijk met een verbeterde versie van dit eerste deel.
Geen van beide is echter verschenen. Dus kennen we niet de definitieve ontknoping, al hindert dat niet echt voor dit deel.

Verder gebruikt dit Franse boek een wel heel ongewone woordenschat, die je niet in een zakwoordenboek voor dagelijks gebruik terugvindt. Dat is dus nogal lastig voor wie geen
moedertaalspreker Frans is.

Maar er is ook wel het een en ander pro het boek te zeggen: de moeilijke woordenschat is tegelijk een van de positieve elementen, al wordt het daardoor voor veel mensen moeilijk toegankelijk.

Verder is de structuur interessant, vooral door de tussenkomsten van de nummers i tot zzi (een originele manier om 11 te schrijven: z = 5 ). Er zijn ook cursief geschreven delen, zodat het boek zich op drie verschillende niveaus lijkt af te spelen: het verhaal van de amazone, het verhaal van de 11, en het verhaal van nog een groep.

Maar het is ook daaraan dat we merken dat deze versie niet af is: die 11 komen vanaf ongeveer de helft niet meer voor, wat een beetje vreemd is, en terwijl de eerste delen allemaal door een cursieve tekst worden ingeleid, is dat met het laatste deel niet meer het geval.

Dus, ja, we kunnen spijtig genoeg alleen maar halfslachtig reageren, doordat de auteur het werk niet heeft voltooid. Had hij dat gedaan, dan zou dit boek in het genre van de sword & sorcery goed scoren.

Beste groeten,

Peter Motte