De in Frankrijk geboren striptekenaar Jean Graton, maar die na de Tweede Wereldoorlog naar België vertrok waar hij stripverhalen ging tekenen, heeft altijd al een voorliefde gehad voor tekenen en (motor)sport. Eerst begon hij bij Dupuis’ weekblad ‘Robbedoes’ met het tekenen van de kortverhalern voor de reeks ‘De verhalen van oom Wim’. En enkele jaren later maakte hij de overstap naar het rivaliserende weekblad ‘Kuifje’ van uitgeverij Le Lombard. Daar startte hij met zijn belangrijkste en succesrijkste serie Michel Vaillant, die nog steeds loopt.

En in 1973 komt hij op de proppen met zijn nieuwste heldin: Julie Wood (maar slechts in een promotioneel kortverhaal van 8 blz.: ‘Le héros du Paul Ricard’ (uitgever: reclame uitgaven Paul Ricard (enkel in het Frans)).

Maar in 1976 is het raak, dan verschijnt het eerste album van deze Californische schone, getiteld ‘Julie Wood’!

En er wordt al eens gefluisterd dat Jean Graton hulp kreeg van een medewerker uit ... Californië, luisterend naar de naam van Scott Wood (...).

Julie Wood is zestien jaar oud wanneer ze verschijnt. Ze is wees en wordt opgevoed door haar oom Chris (de broer van haar moeder, voluit Christopher Wood – maar lijkt een beetje vreemd dat zij dezelfde familienaam hebben ...), een boer uit Californië. Julie heeft twee broers, de jongere broer Philipp ‘Phil’ en de oudere broer Frank (die stevast ‘Indy’ wordt genoemd vanwege zijn droom om ooit de 500 mijl van Indianapolis te winnen). De jonge Amerikaanse leeft alleen voor motorrijden en dankzij haar ijzeren wil zal ze een even schitterende start van haar carrière in de motorsport kennen als Michel Vaillant destijds in de autosport. Julie Wood heeft nog iets gemeen met de Franse coureur, namelijk haar veelzijdigheid. Ze blinkt zowel uit in snelheid als in uithoudingsvermogen, in motorcross als in rally-raid...

Twee jaar na het einde van haar eigen 8 albums tellende serie, in 1980, voegt Julie Wood zich bij het universum van Michel Vaillant in het album ‘Paris-Dakar’: daar wordt ze verliefd op Michels teamgenoot Steve Warson. De liefdesgeschiedenis van het Amerikaanse koppel, die centraal staat in het album ‘Steve en Julie’, deel 44 van de serie Michel Vaillant, kent daarna talrijke dramatische ontwikkelingen. Julie wordt zelfs de echte hoofdpersoon van deel 57, ‘Sporen van Jade’.

Zo liet Jean zich eens het volgende ontvallen over het waarom de reeks over de ravisante Am. motorduivel ten einde kwam:
“Voor ons volgende album kozen we voor de Parijs-Dakar, een wedstrijd waaraan auto's en motorfietsen deelnemen. Dat was op dat moment in mijn carrière interessant, omdat ik voor een dilemma stond: ik was niet meer in staat om twee series tegelijk te schrijven, Michel Vaillant en Julie Wood, en besloot daarom de serie “Julie Wood” stop te zetten. Maar Julie was veel te mooi om zomaar te laten verdwijnen. Ze sloot zich daarom aan bij de Vaillant-saga. En in “Parijs-Dakar” nam ze deel op een motorfiets!”

In de eerste albums zien we dat de jongeren als thuisbasis het kleine Ford dealership van oom Chris hebben, gelegen aan Escondido Canyon Road in de buurt van Acton, CA. Zo’n 40-ish miles (zo’n 65 km) verwijderd van Los Angeles.

Leuk detail: de weg bestaat echt, is behoorlijk lang, maar er ligt géén Ford Dealership!

Maar dus Julie.

Her height is 5' 4″ (five feet and four inches - tsja, z’is ’n Amerikaanse hé, oftewel 1,62m) and her weight is 120 lbs. (one hundred and twenty pounds - tsja, … oftewel 54 Kg).
Eyes: Much blue. Hair: So blonde [Ogen: heel blauw. Haar: zo blond].

Het hoofdpersonage Julie Wood zou gebaseerd zijn op Dominique Biarent, dochter van een vriend van Jean Graton. Deze Biarent was in het echte leven voormalig hoofd van de dienst intensieve zorg van het UKZKF (de afdeling kinderreanimatie en spoedeisende hulp van het Universitair Kinderziekenhuis). Na het eerste album wordt Julie Wood meer volwassen en slaagt ze in haar opzet om een motorrace-kampioen te worden. De looks van de volwassen Julie Wood zijn geïnspireerd op de (toen immens populaire) Farah Fawcett, actrice/stuntvrouw uit de tv-serie ‘Charlie’s Angels’.

Dit veertiende album uit de Harko Magazines-serie is in feite het zesde album uit Julie Wood reeks, getiteld ‘Een stier, een gorilla ... en een zijspan’, is als ‘eerste druk’ en als ‘Vlaamse editie’ slappe kaft-album (aantal bladzijden: 48 - afmetingen: 21,9 x 28,8 cm) volledig in kleur in 1979 uitgeven door stripuitgeverij Harko (maar onder copyright-houder: Koralle in Hamburg - Duitsland). Het album heeft geen ISBN-nummer, dit was destijds nog niet in voege, is al ingebonden (ideaal voor grotere oplagen), en is destijds nog gedrukt op houthoudend papier (en nog gedrukt door ouwe getrouwe ‘Proost International Book Production’ ! ).

Let wel a.u.b.: op vragen als daar zijn “wat is m'n bodem- of minimumprijs” of “is het nog te koop” wordt niet (meer) gereageerd.

Door het formaat en vooral de broosheid van zulk een ouder stripalbum wordt er alleen ‘opgehaald’