De gouden poort nr 93

Gehuld in badpakken van eind negentiende eeuw zwemmen en duiken Robert en Bertrand in de rivier bij het kasteel van Joeki. De Rivièra van Moldavië als het ware. Bertrand wordt in een rotsspleet gezogen, raakt vermist en Robert gaat hem zoeken. Lamantijnen brengen Bertrand achter de genoemde rotsspleet onder water een gouden poort door. Een oude vrouw vertelt daarna een Atlantis-achtig verhaal over een verzonken samenleving uit de antieke Griekse tijd. De lamantijnen ontpoppen zich als bloedmooie jonge vrouwen, die zich over Bertrand ontfermen. Voormalig dictator Karhakol ontsnapt uit de gevangenis in zijn bajeskloffie. Met een duikerpak en -klok gaan Robert, Evelyne en Joeki naar Bertrand op zoek, gadegeslagen door Karhakol, die met de door hem veronderstelde schat de macht opnieuw wil grijpen. Ondanks de verwennerij door de schoonheden, raakt Bertrand verveeld in de verzonken stad. Hoewel geweldloosheid hoog in het vaandel staat, mag hij de stad niet verlaten. De bevallige dames blijken in lamantijnen te kunnen veranderen en houden Robert tegen door de luchtslang te vernielen. Bertrand wordt gedwongen een briefje te schrijven, maar slaagt erin er een geheime boodschap in te verpakken. Met een kleine duikboot nadert Karhakol — nu in uniform gestoken — inmiddels de gouden poort. Hij valt deze aan, de boot zinkt en Bertrand redt hem toch. Bertrand waarschuwt de gouverneur van de onderwaterwereld tegen de voormalige dictator, die er prompt vandoor gaat. Robert dringt nu binnen, nadat de pomp is gerepareerd. In een mum van tijd hitst Karhakol de mensen die al eeuwenlang in vrede leven op en prompt proberen zij de gouverneur te vermoorden. Dankzij een illusionistentruc weten Robert, Bertrand en de gouverneur het tij te keren. Karhakol probeert te vluchten, maar wordt door de zwervers tegengehouden en lijkt om het leven te komen. De zwervers komen boven en Bertrand denkt dat hij heeft gedroomd. Robert weet wel beter.