„Stormachtige zee” Christine Desrousseaux (2017)

Op een strand dat verlaten is door zomerbewoners, duikt Jean in het ijskoude water. Wat voor weer het ook is, hij gaat zwemmen, om zijn oude lichaam te vergeten, om zijn oude lichaam te vergeten, om zijn kleinzoon Leo te vergeten, opgesloten in zijn kamer en teruggetrokken in zichzelf sinds zijn terugkeer uit Afghanistan. Leo die's nachts schreeuwt, Leo die hem bang maakt. Wanneer vloog het lachende kind dat hij zo dichtbij was weg? De dag dat haar moeder spoorloos verdween? Of tijdens een van zijn missies? Op een avond valt Leo dronken een jong meisje aan. Hij komt ermee weg, zolang hij zich maar verontschuldigt. Maar als een tiener een paar dagen later verdwijnt, zal Jean de confrontatie moeten aangaan met de mensen in het dorp die Leo als een ideale verdachte zien en steeds vijandiger worden. Hijzelf begint te twijfelen: wat als deze geliefde kleinzoon het onherstelbare had begaan? Op een door de noordenwinden verslagen schiereiland probeert een grootvader de onschuld van zijn kleinzoon te bewijzen, tegen alle verwachtingen in. Christine Desrousseaux biedt ons een boeiende en ontroerende roman, onderbroken door de seizoenen en de getijden.