„Tekenen en wonderen” Françoise Mallet-Joris (1971)

Het feit dat Nicolas Léclusier zijn situatie bij een uitgever verlaat om een verslag te gaan maken voor een weekblad dat nog steeds in de maak is, verbaast zijn naasten, want deze beslissing verraadt wanorde die ze niet vermoedden bij deze stille jongen met de bouw van een houthakker. Als hij werd gekenmerkt door de oorlog, door de deportatie van zijn moeder, reageerde hij dan niet door het boek te schrijven waaraan hij zijn faam als schrijver te danken heeft? Nou, nee. Nicolas is geobsedeerd door de absurditeit van een wereld waarin het kwaad zegeviert, geaccepteerd en geassimileerd wordt door iedereen en zijn slachtoffers op de eerste plaats. Deze volgzaamheid aan het lot, deze „ondoorzichtigheid”, vindt Nicolas in Marcelle, de jonge journalist die hem steunt, en ondanks de beslissing om zich ook te onderwerpen aan de kansspelen die hem ertoe hebben aangezet naar dit verslag te vertrekken, irriteert hij zich eraan: het is dat je je natuur niet in een opwelling ontneemt en Nicolas vertrekt met zijn angst, een ongemakkelijke reisgenoot van wie alleen liefde hem kan verlossen. Zou. Françoise Mallet-Joris zette deze spirituele zoektocht met meerdere personages in Frankrijk tijdens de onrust van 1962.