Mijn België|Leen Huet 9045005883

||boek: Mijn België||Atlas

||door: Leen Huet

||taal: nl
||jaar: 2004
||druk: ?
||pag.: 365p
||opm.: paperback|ex-bibliotheek|+gekaft

||isbn: 90-450-0588-3
||code: 1:000445

--- Over het boek (foto 1): Mijn België ---

"'Le beau est toujours bizarre.' Met deze zin van Charles Baudelaire in het achterhoofd schreef Leen Huet een persoonlijk woordenboek over België. Van Ambiorix tot Zoete Lelie, over Breendonk, Heliopolis en Mode. Beschouwingen over het herfsttij van Giacomo Casanova in Spa, de mooiste brief van Hadewijch, Charlotte Brontës zelfmoordneiging in het Brusselse Warandepark, evocaties van rommelmarkten en stripfiguren, vele wetenswaardigheden over schrijvers, schilders, ja zelfs koningen.

Wat betekent belgitude voor een Belgische in de eenentwintigste eeuw? Het antwoord schuilt in dit verrassende naslagwerk over die vreemde negentiende-eeuwse schepping in het hart van West-Europa: België-voor-gevorderden."

Fragment

Ik hoorde voor het eerst over Ambiorix in een van de weinige Belgische klaslokaaltjes die ressorteerden onder het ministerie van Justitie. Het bood plaats aan drie leerjaren, een ingebouwde kast met oude kinderboeken waarvan het kaftpapier naar toffees rook, een tijdsband met prenten aan de muren en portretfoto's van koning Boudewijn en koningin Fabiola, hij in uniform, zij in het witte bont van haar winterse trouwjurk. De lerares moet alles wel meeslepend verwoord hebben; ze verwees ook naar Ambiorix' standbeeld in Tongeren. Toen ik daar 's avonds thuis over vertelde, besloten mijn ouders een impromptu uitstapje naar Limburg te maken - het bleef al langer licht, er was tijd genoeg. Anderhalf uur later zaten we op een Tongers terras bij grote ijscoupes en keek ik naar de groene bronzen held met de enorme snor. Die prettige onderneming leerde me iets over de vrijheid van handelen: wanneer je iets interessants hoorde, kon je op onderzoek uitgaan, veel dingen waren niet zomaar woorden van anderen, je kon ze ook zelf gaan bekijken en beleven.

Aldus ontstond een blijvende genegenheid voor, een zonnige herinnering aan Ambiorix, de 'rijke koning' van de Eburonen.

Pers

"Haar boek omzeilt alle clichés omdat ze nu eenmaal op zoek is naar het verbazingwekkende en ongewone, naar datgene wat we nog niet wisten. [...] Prachtige artikelen staan er in. [...] Huet kan doodgewoon voortreffelijk schrijven: zwierig, kleurrijk, vrolijk, met veel gevoel voor detail, geestig en nooit neerbuigend. [...] Alles tintelt bij haar van vertelplezier en van schrijflust." --Kees 't Hart in Leeuwarder Courant, 16/7/2004

"Onder de pen van Leen Huet is er maar weinig gewoon aan België en zijn bewoners van vroeger en nu. [...] Ze schrijft opgewekt, soepel en beheerst, met zin voor humor. [...] Dat werkt aanstekelijk." --Marc Reynebeau in De Standaard, 17/5/2004

"Het belangrijkste en verrassendste boek van het afgelopen jaar [was] voor mij Mijn België van Leen Huet, een rijke verzameling ondergronds verbonden miniaturen geschreven in een fonkelende stijl met een onalledaags oog voor alledaagse details. Wie na lezing van dit boek niet op zijn minst een beetje van België gaat houden, is een ongeneeslijke iezegrim (en verloren voor de literatuur)." --Cyrille Offermans in De Standaard, 16/12/2004

"Uit die veelheid aan verhalen creëert iedereen zijn eigen België. Waarbij optimistische onbevangenheid en passie het mooiste België opleveren, zoals Leen Huet op weergaloze wijze toont. [...] Zo'n België is een warm bad, een ontroerend product van historische toevalligheden en levenslust." --Wouter Bax in Trouw, 4/9/2004

"Zij delft het erts van een verloren gewaande natie op in antiquariaten en bibliotheken, op rommelmarkten én in stoffige archieven. Zonder de lezer te overdonderen, gidst ze hem in 160 hoofdstukjes langs een hoogstpersoonlijk Belgisch labyrint. In Mijn België val je van de ene verrassing in de andere." --Dirk Leyman (dubbelinterview met Leen Huet en Dimitri Verhulst) in De Morgen, 27/10/2004

"Iedereen zou de pagina's 191 tot 193 van het boek Mijn Belgie van Leen Huet moeten lezen. Een integere maar, daarom angstaanjagende beschrijving van wat er zoal kan gebeuren als totalitaire regimes aan de macht komen. Die drie simpele bladzijden hebben mij erg geraakt." --Jan De Smet in Jobat, 24/5/2006

"Verrukkelijke zomerlectuur" --Paul Depondt in De Volkskrant 10/7/2004

"Door Huets verzorgde taal, tegelijk ingehouden en zinnelijk, beschaafd en doeltreffend, is het aangenaam toeven op haar eiland." --Eric Bracke in De Tijd, 10/6/2004

"Mijn vaderland is het België van Leen Huet [...] Ik verdenk haar ervan dat ze niet eens in staat is de lezer te vervelen." --Geert van Istendael op de boekvoorstelling van Mijn België, 16/6/2004

[bron: https--leenhuet.be/boeken/mijn-belgie]

'Le beau est toujours bizarre.' Het mooie is altijd bizar. Met deze zin van Charles Baudelaire in het achterhoofd schreef Leen Huet een persoonlijk woordenboek over België, van Ambiorix tot Zoete Lelie over Breendonk, Heliopolis en Mode. Beschouwingen over het herfsttij van Giacomo Casanova in Spa, de mooiste brief van Hadewijch, Charlotte Brontës zelfmoordneiging in het Brusselse Warandepark, het raffinement van Justine Henin, belangwekkende verzetsdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog en het indrukwekkendste vrouwelijke personage uit de Belgische letterkunde worden afgewisseld met jeugdherinneringen, flarden Brel, beschrijvingen van geliefde maar quasi-geheime oorden, evocaties van rommelmarkten en stripfiguren, een enkel recept en vele wetenswaardigheden over schrijvers, schilders, ja zelfs koningen. Wat betekent belgitude voor een Belgische anno nu? Het antwoord schuilt in dit verrassende naslagwerk over die vreemde negentiende-eeuwse schepping in het hart van West-Europa, België-voor-gevorderden.

[bron: https--www.bol.com]

Er zijn nog mensen die van dit land houden. Kunsthistorica Leen Huet ordende in 'Mijn België' alfabetisch ruim honderd lemma's die haar aan België doen denken. Van Ambiorix over bakeliet, chocolade, duivenmelkers, elixir tot Zoete Lelie, het indianenmeisje uit Jommeke.

'Mijn België' is tegelijk een autobiografie, een geschiedenis- en een weetjesboek, op een unieke manier samengesteld. Hoe bent u op het idee gekomen? Leen Huet: "Het was een opdracht die ik zelf mocht invullen. Ik wilde al langer een woordenboek schrijven over dit land. Ik wilde verder kijken dan de clichés. Ik had ook kunnen schrijven over Brel of het Atomium, maar die komen slechts zijdelings aan bod. Die acht ik bekend. Dit boek is een soort België voor gevorderden."Hoe hebt u de selectie gemaakt?

"Het boek heet duidelijk Mijn België. Mijn persoonlijke stem is erg belangrijk. Ik vertrok van dingen die ik zelf boeiend vond. Neem Ambiorix. Iedereen heeft daar in de lagere school over gehoord en de figuur is mij altijd blijven boeien. Dus verdiepte ik mij in dit onderwerp. Terwijl ik daarmee bezig was, kondigden zich nieuwe onderwerpen aan. Het boek zit vol met verwijzingen. Je hoeft het boek niet van kaft tot kaft te lezen. Je kunt van verwijzing naar verwijzing gaan." U schrijft niet alleen over serieuze onderwerpen maar ook over pruimenvlaaien en Brusselse wafels.

"Toen ik begon, waren de onderwerpen nogal ernstig. Op den duur durfde ik ook kortere en meer persoonlijke stukjes schrijven. Het is inderdaad een combinatie van het ernstige en het futiele. Ook dat kleine heeft recht van bestaan. En zelfs bij pruimenvlaaien kan je verwijzingen naar schilderijen vinden. Ook de grote kunst drong vroeger door tot in de keukens. Ik bewaar nog een oude koekjesdoos waarop een afbeelding van De spreuken van Brueghel staat. Zoiets hoort bij het collectieve bewustzijn van ons land."Dit boek heet 'Mijn België' en niet 'Mijn Vlaanderen'.

"Ik ben een Vlaming en een Kempenaar en dat is in de keuze van de onderwerpen duidelijk te merken. Maar ik woon in België en ook Brussel en de Ardennen maken daar deel van uit. Ik hou enorm van Franstalige Vlaamse schrijvers, een groep die bijna vergeten is. Vandaar dat er ook een aantal in dit boek te vinden is."

"Labels als Vlaams of Frans zijn trouwens relatief. Jan van Eyck is een grote Vlaamse primitief, maar hij sprak waarschijnlijk Frans."

[bron: https--www.nieuwsblad.be/cnt/glr86kfp]

--- Over (foto 2): Leen Huet ---

Leen Huet (Hoogstraten, 1966) is auteur van romans, literaire non-fictie en essays. Ze studeerde Kunstgeschiedenis en Wijsbegeerte (KULeuven). Na haar studies verbleef ze een tijdlang in Firenze (Italië). Sinds 1991 woont ze in Leuven.

Leen Huet publiceerde bijdragen in De Morgen (columns Oud papier (over haar ontdekkingen op de tweedehandsboekenmarkt) en Rafels), De Standaard, Knack (column en blog), Stripgids (met onder andere een rubriek over opmerkelijke vrouwelijke stripfiguren), het Nieuw Wereldtijdschrift (met een reeks over bizarre schilderijen in de Belgische musea), De Brakke Hond, Dietsche Warande & Belfort, De Gids, Kunst en Cultuur, Surplus, Zacht Lawijd, Openbaar Kunstbezit Vlaanderen en Rekto:verso.

Kunst en literatuur zijn haar belangrijkste thema's en inspiratiebronnen. Als geen ander weet Leen Huet haar bewondering voor zowel de grote meesters, bizarre kunstenaars en vergeten schrijvers op de lezer over te dragen.

"Huets aandacht lijkt steeds gewekt door de marge, of beter, door wat zich daar onterecht in bevindt of daar na verloop van tijd onherroepelijk in is verzeild geraakt. Huet benadert haar onderwerpen dan ook vaak vanuit hun geschiedenis. Het verleden dat zij daarbij oproept, blijkt geen dode letter. Het is altijd levendig en kleurrijk, niet het minst door Huets zwierige stijl en aandacht voor details."

"Haar verhalen, romans, columns en essays wemelen van de schilderijen, boeken, gebouwen, inboedels, voorwerpen als dolken, kandelaars of horloges, auto's en dies meer, die vaak op subtiele wijze de evolutie van een gebeurtenis bepalen."

"Met haar enigszins barokke formuleringen, uitgebreide woordenschat en verrassende, soms melancholische, soms speelse zinswendingen heeft zij een vrij unieke stem."

(citaten uit: Dietlinde Willockx, Leen Huet, in: Kritisch lexicon van de moderne Nederlandstalige literatuur, 2007.)

Leen Huet is sinds 2016 lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde.

Bibliografie

BOEKEN

• Dominicus Lampsonius, Portretten van beroemde kunstenaars uit de Lage Landen, vertaald door Paul Claes en toegelicht door Leen Huet, Antwerpen, 2020.
• Mevrouw Renaissance, Antwerpen, Uitgeverij Amerika, 2019.
• De man van haar leven, Antwerpen, Uitgeverij Amerika, 2018.
• Nest, Antwerpen, Uitgeverij Amerika, 2018.
• Pieter Bruegel. De biografie, Antwerpen, Polis, 2016.
• Penwortel, met nawoord door D. Leyman, (Belgica 14), Uitgeverij Voetnoot, 2013.
• Anne-Mie Van Kerckhoven & Leen Huet, Sacra Conversazione / Heiligen en begijnen, Turnhout, 2012.
• Nicolaas Rockox 1560-1640. Burgemeester van de Gouden Eeuw (samen met Jan Grieten), Antwerpen, Meulenhoff/Manteau, 2010.
• Rogier Van der Weyden 1400-1464, (themanummer buiten serie van Openbaar Kunstbezit Vlaanderen), Gent, 2009.
• Eenoog, Amsterdam, Atlas, 2009.
• Het interessante volk. Schrijvers in het Volkskundemuseum
• (o.l.v. Leen Huet en Jan Grieten), Antwerpen, Bai, 2007.
• De brieven van Rubens. Een bloemlezing uit de correspondentie van Pieter Paul Rubens. Vertaald, bezorgd en van een nawoord voorzien door Leen Huet, Antwerpen, Meulenhoff-Manteau, 2006.
• Almanak. Roman, Amsterdam, Atlas, 2005.
• Venetië. Een literaire reis, Leuven-Antwerpen-Amsterdam, Davidsfonds-Atlas, 2005.
• Femmes d'exception. Marguerite de York et Marguerite d'Autriche, Antwerpen, 2005 (gids bij de tentoonstelling Dames met klasse, Mechelen, najaar 2005).
• Mijn België, Amsterdam, Atlas, 2004.
• Den borstel wil hier baren. Over Pieter Paul Rubens, (Beaux-Arts Collection), Gent, 2004.
• Turnhout. Onverwachte schrijvers over een kleine stad, Turnhout (met voorwoord door Walter Van den Broeck), 2002 (gepubliceerd ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van cultureel centrum De Warande; bevat o.a. hoofdstukken over Victor Hugo, Marie Gevers, Franz Hellens, Felix Timmermans, J.-K. Huysmans, André Baillon en Maurice Gilliams).
• De kunstkamer, Amsterdam, Atlas, 2001.
• Oud Papier, Amsterdam, Atlas, 1998.
• Oude meesteressen. Vrouwelijke kunstenaars in de Nederlanden (met Jan Grieten), Leuven, Van Halewyck, 1998. (Bekroond met de literaire prijs voor essay van de provincie Vlaams-Brabant).
• Belgisch Museumboek. Reis door België langs 21 minder bekende musea (met Jan Grieten), Amsterdam, Atlas, 1996.

LIBRETTI

• Rubens: spion. Muziek: Willem Ceuleers. Uitvoering door Ensemble Cannamella, Vleeshuis, Antwerpen, 24 november 2018.
• Een zucht van verlichting. Muziek: Willem Ceuleers. Uitvoering door Ensemble Utopia, Festival van Vlaanderen, Mechelen, 2017.
• Jeanne, i.s.m. Christine de Pisan. Muziek: Willem Ceuleers. Uitvoering door Ensemble Polyfoon, 2012.

BIJDRAGEN IN BOEKEN

• Flemish Bohème, in Coming Home. Flemish Art 1880-1930, (red.) K. Van Cauteren, Antwerpen-Tielt, 2020, p. 117-128.
• Meermin. Gedicht, in W. Wauman, Blauwhaus Getijdenboek/Book of Tides. A Play with Arts and Crafts, Antwerpen, 2019, p. 106-109.
• Vlaamse Meesters in Situ. Het kunstwerk en de kunstliefhebber ter bestemming, in Pelgrimsboek. Vlaamse Meesters in Situ, (ed. P. De Rynck), Gent, 2019, p. 11-14 en passim.
• Zonde, humor en sneeuw. Het werk van Pieter Bruegel de Oude, in De blik van Bruegel. Reconstructie van het landschap, (ed. S. Devoldere), Dilbeek, 2019, p. 61-69.
• Sin, Snow and Humour. The Work of Pieter Bruegel the Elder, in Bruegel's Eye. Reconstructing the Landscape, (ed. S. Devoldere), Dilbeek, 2019, p. 62-68.
• Pieter en Felix. Kroniek van menig misverstand, in En toch gelukkig zijn. Jaarboek 2019 van het Felix Timmermans Genootschap, Lier, 2019.
• Bruegel, een feest voor altijd/Bruegel, A Feast for All Times, in Feast of Fools. Bruegel herontdekt/Bruegel Rediscovered, tent.cat., Kasteel van Gaasbeek, 2019, p. 11-23.
• Artemisia Gentileschi, in Beroemde feministes. De strijd voor vrouwenrechten, D. Verhofstadt (red.), Houtekiet, Antwerpen-Amsterdam, 2019, p. 39-49.
• Lantern Bearers and Path Finders. The Journey to Italy in the Sixteenth Century, in The Low Countries. Arts and Society in Flanders and the Netherlands, 2018, p. 60-69.
• Twintig plaatsen, in: Kempenatlas. Van terra incognita tot hotspot. De Kempen in kaart gebracht, (red.) Maarten Van Acker, Mechelen, Public Space, 2017, passim, p. 106-224.
• Vlaamse Bohème, in: Oer. De wortels van Vlaanderen, (red.) Katharina Van Cauteren, tent.cat., Gent, 2017, p. 121-138.
• Een schone gevel met zijn sieraden en wat zich daarachter bevindt: verkenningen in de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, in: Verkenningen, 3, Gent, 2016.
• Drie godinnen, in: Anne-Mie Van Kerckhoven, Jazzz, Gent, 2015, p. 71-76.
• Van duivels en druiventrossen: de oude meesters van het noorden, in: I Belgi. Barbari e poeti, edited by L. Van Reeth & A. Nardone, tent.cat., Rome-Brussel, 2015-2016, p. 52-58.
• Sprezzatura and sparkly eyes; or, how it strikes a novelist, in: Facts & Feelings. Retracing Emotions of Artists, 1600-1800, Edited by Hannelore Magnus & Katlijne Van der Stighelen, (Museums at the Crossroads, 27), Brepols, 2015, p. 33-40.
• De basso continuo van het meesterschap, in: De eerste eeuw van Boon. Herdenkingsuitgave ter gelegenheid van het honderdste geboortejaar van Louis Paul Boon, onder redactie van J. Muyres, G.F.H. Raat, B. Salverda, Aalst, 2012, p. 77-78.
• Toegewijd / Devoted, in: Jan Locus, Devoted, Tielt, 2012, p. 5-22.
• Wie veel reist, ver reist. Gedachten van een passant in het Turnhoutse station, in: Turnhout Terminus Turnhout Centraal. Erfgoed en mythen uit Turnhout en de Kempen, (red. K. Van den Broeck en B. Sas),Turnhout, 2012, p. 193-196.
• 'Altijd schrijven en vrijven.' Les mémoires d'un papa, in: Bergmann en Berckmans. Schetsen en beelden uit het 19de-eeuwse Lier, o.l.v. M. Mees, Lier, 2010, p. 9-11.
• Voorwoord en Den borstel wil hier baren, in: Kijken naar schilders uit de Lage Landen, Gent, 2006, p. 7 en p. 201-248.
• Dames met klasse. Margareta van York en Margareta van Oostenrijk, in: Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen, nr. 3, 2005 (themanummer ter gelegenheid van de tentoonstelling Dames met Klasse, Mechelen, najaar 2005).
• Ademende ruimte, in: Marc Steculorum. Sansepolcro, Antwerpen, 2005, s.p.
• Scheutig en Tippo Tip, in: De langzame haast van pater Bontinck. Een historicus op missie in het hart van Afrika, Schellebelle, 2005 p. 86 en p. 244-245.
• België. Verhaal van een oude jas, in: Visionair België (tent. cat. bij de gelijknamige tentoonstelling in Bozar o.l.v. Harald Szeemann), Brussel, voorjaar 2005, p. 14-17.
• Georges Eekhoudlaan, in: Schrijvers op Linkeroever, (o.l.v. J. Robert), Antwerpen, 2003, p. 57-60.
• Jachtvelden, in: Jan Barel. Jachtvelden (tent. cat. in Dordrechts Museum), Dordrecht, september-november 2002, p. 5-9.
• Zelf kunst verzamelen & Brussel Hoofdstad, Parijs provincie (samen met Jan Grieten), in: België. Reisverhalen, Amsterdam, Pandora Pockets, 2002, p. 133-143; 144-156.
• Inamoramento, in: De verliefde gevangene en andere liefdesverhalen, Amsterdam, Pandora-Pocket, 2002, p. 163-182.
• Verzamelen is heerlijk... Bedenkingen van een kunsthistorica, in: Voor het museum gewonnen, (tent.cat. bij de gelijknamige tentoonstelling in het Hessenhuis), Antwerpen, 19/10/2002 -19/1/2003, p. 10-11.
• Een barok kleinood op een Kempense akker. De kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën in Minderhout, in: Vreemd gebouwd. Westerse en niet-westerse elementen in onze architectuur, uitgegeven door Stefaan Grieten, Antwerpen-Turnhout, Brepols, 2002, p. 137-152.
• Schaduwschrijven, in: Golden Delicious, (tent. cat. bij tentoonstelling Fred Eerdekens), Gingelom, 2000.
• Zwarte kralen, in: Kraków. Culturele hoofdstad van Europa. Een gids (o.l.v. Jo Govaerts), Amsterdam, Wereldbibliotheek, 2000, p. 87-100.
• Het helderste licht, in: In dialoog met Van Dyck, uitgegeven door Joris Capenberghs, Antwerpen, 1999, p. 40-49. (Poëzie- en essaybundel uitgegeven ter gelegenheid van de grote Van Dyck-tentoonstelling in Antwerpen, 1999).
• Inleiding, in: V. Loveling, Een revolverschot, Atlas, Amsterdam-Antwerpen, 1998.
• Losse eindjes, in Jonge sla. Vlaams literair talent, o.l.v. M. Claeys en J. Denolf, Kritak/Meulenhoff, Leuven-Amsterdam, 1994.

[bron: https--leenhuet.be/bio]

Leen Huet (Hoogstraten, 1966) is een Belgisch auteur van romans, literaire non-fictie en essays. Ze studeerde kunstgeschiedenis en filosofie aan de Katholieke Universiteit Leuven.

In 2006 maakte ze de eerste Nederlandse vertaling van Rubens' brieven. Samen met Jan Grieten schreef ze in 2010 een biografie van Rubens' vriend, de Antwerpse burgemeester Nicolaas Rockox.

Publicaties (selectie)

• Belgisch museumboek. Reis langs 21 musea, 1996 (met Jan Grieten)
• Oude meesteressen. Vrouwelijke kunstenaars in de Nederlanden, 1998 (met Jan Grieten)
• Turnhout. Onverwachte schrijvers in een kleine stad, 2002
• Mijn België, 2004
• Almanak, 2005 (roman)
• Venetië. Een literaire reis, 2005
• De brieven van Rubens. Een bloemlezing uit de correspondentie van Pieter Paul Rubens, 2006
• Eenoog, 2009 (roman)
• Nicolaas Rockox 1560-1640. Burgemeester van de Gouden Eeuw, 2010 (met Jan Grieten)
• Pieter Bruegel. De biografie, 2016
• Nest, 2018
• De man van haar leven, 2018

Literatuur

• Dietlinde Willockx, "Leen Huet", in: Kritisch lexicon van de moderne Nederlandstalige literatuur, 2007

[bron: wikipedia]

Leen Huet (1966) is auteur van romans, literaire non-fictie en essays. Ze studeerde kunstgeschiedenis en filosofie aan de KU Leuven.

Samen met Jan Grieten publiceerde ze een 'reisboek' langs 21 Belgische musea en de historische studie 'Oude meesteressen', over vrouwelijke kunstenaars in de Nederlanden. Onder de titel 'Oud papier' bundelde ze een aantal essays over literatuur en ze verzorgde de inleiding voor de heruitgave van 'Een revolverschot', een roman van Virginie Loveling. Ze schreef bijdragen voor het Nieuw Wereldtijdschrift, publiceert stukjes over literatuur in Dietsche Warande en Belfort, en doet recensiewerk voor De Morgen.

In 2006 bracht Leen Huet onder de noemer 'De brieven van Rubens' de eerste Nederlandse vertaling van de internationale correspondentie van de schilder uit. De brieven, die de schilder typeren als een ideale hoveling, gaan onder andere over zijn liefde voor de oudheid en de kunst, maar beroeren even goed minder typische aspecten zoals spionage en de Spaans-Nederlandse spanningen. Het boek werd genomineerd voor de Plantin-Moretusprijs voor het best verzorgde boek, en kreeg in 2014 een heruitgave met grafische reproducties.

In 'Nicolaas Rockox: burgemeester van de gouden eeuw' trekt Leen Huet - in samenwerking met Jan Grieten - terug naar de Lage Landen anno 1600. Het is een biografie van de figuur die negen maal burgemeester van Antwerpen werd in een van de woeligste periodes die de streek zou kennen: zijn hele leven woedde er oorlog.

In 2016 volgde de biografie van schilder Pieter Bruegel; des te opmerkelijker, aangezien er geen persoonlijke geschriften en nauwelijks biografische feiten van hem gekend zijn. Het boek werd, net als Huets andere, extreem lovend onthaald; in hun recensie suggereerde De Standaard dat geschiedkundige Johan Huizinga het gewaardeerd zou hebben.

[bron: https--www.auteurslezingen.be/author/16871]