Boek ‘Mijn status is positief’ NIEUW!

Boek ‘Mijn status is positief’ NIEUW!:
-Boek ‘Mijn status is positief’ van Annemie Struyf & Lieve Blancquaert
-216 Pagina’s
-Nieuwstaat!
-Aids .. dat is iets voor vrouwen in Afrika, voor hoeren en voor homo’s. Helaas niet alleen voor hen. Ook hier in België wonen seropositieven. De één deed een one-night stand de das om, iemand anders was hopeloos op zoek naar liefde. In dit boek krijgen seropositieven en aidspatiënten in Vlaanderen een gezicht. Niet alleen zij, ook de vele aidspatiënten in Kenia. Centraal staat de seropositieve Achieng. Die heeft van haar ziekte haar roeping gemaakt, vangt andere seropositieven op, en praat over aids. Praten over aids, in een land waar dit taboe is! Aids kan iedereen overkomen. Seropositieven in Vlaanderen zijn net als iedereen op zoek naar geluk, liefde en vriendschap, een beter leven. In Afrika ligt dat een pak moeilijker. Seropositieve vrouwen kan je het best mijden. Mannen geven niet toe dat ze de ziekte hebben. Jongeren vrijen erop los, zonder zich te beschermen. In Mijn status is positief krijgen seropositieven en aidspatiënten een gezicht. Een boek dat je keihard in je gezicht slaat, en ook hoop geeft.
-“Het begon nochtans met een eenvoudig idee. Een fotoboek over gewone mensen, in Europa en Afrika, allemaal seropositief. Lieve zou de foto’s maken, ik de onderschriften. Maar de foto’s werden beelden en de teksten verhalen. En voor we het goed en wel beseften, verzeilden we in Kenia bij Achieng, een 36-jarige vrouw die hiv niet als een straf maar als haar opdracht ziet. ‘My status is positive’, zei ze, en ze nam ons mee naar de zwarte prostituees Deborah, Lucy, Mbaika, Benta en Winie. In het gezelschap van de verkrachter Abed en de moordenaar Kush leidde ze ons door de sloppenwijken tot we, op een onbewaakt moment, te lang in de ogen van een klein meisje keken. Plots stond de wereld stil. En voor het eerst, na al die verre reizen, waren we niet meer in staat ons zomaar om te draaien en terug naar huis te gaan. Om een lang en ingewikkeld verhaal in enkele woorden samen te vatten: Hope, een zwart meisje van veertien maanden, heeft ons verrast en verleid.”
-Na de bestsellers A la limite. Verhalen over leven, liefde en dood en Insjallah, mevrouw. Ontmoetingen (z)onder de boerka komen Annemie Struyf en Lieve Blancquaert opnieuw schokkend, ontroerend en onverwacht uit de hoek.
-Annemie Struyf is journaliste, schrijfster en tv-maker. Na een wetenschappelijk-pedagogische loopbaan debuteerde zij in 1996 met ‘Het kleine sterven’. Daarna startte zij een journalistieke carrière, eerst bij Humo, daarna bij Weekend Knack. In 2002 won zij de Dexia Persprijs. Samen met Lieve Blancquaert publiceerde zij de bestsellers ‘A la limite. Verhalen over leven, liefde en dood’ (2002) en ‘Insjallah, mevrouw. Ontmoetingen (z)onder de boerka’ (2004) die maandenlang de boekentoptiens beheersten. Via Woestijnvis kwam zij in 2003 terecht in de tv-wereld, eerst als ‘Meisje van veertig’ in de laatste show, daarna als vliegende reporter in Man bijt hond.
-Lieve Blancquaert is fotografe, achter de lens en op de buis. In 1985 startte zij haar carrière als freelance fotografe bij diverse bladen en kranten. Intussen behoort zij al jaren tot de top van de persfotografen. Haar beelden sieren tal van boeken en fotocampagnes in binnen- en buitenland. De tentoonstellingen op haar naam waren steevast spraakmakend.
-Ophalen of verzenden. Verzending aan Bpost-tarief op kosten van de koper.