Carine Russo - 14 maanden

Taal: Nederlands; Vlaams

Aantal pagina's: 176

'Toen de winter aanbrak, miste ik mijn meisje zo erg dat het fysiek pijn deed. Ik wou haar horen, haar zien, met haar praten en die nood werd zo groot en onhoudbaar dat ik begon te schrijven in een blauw schriftje. Enkele regels, bijna elke dag. Toen ik ze opnieuw las, bleek dat ze heel sterk mijn geestestoestand van het moment onthulden. Ik heb daarom besloten om ze integraal over te schrijven. Die woorden zijn niets meer en niets minder dan de bijzonder directe uitdrukking van mijn gevoelens, van mijn ervaring van het moment. Wij werden heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop, we leefden enkel nog voor de dag van hun terugkeer, we bedachten onze eigen middelen om het hoofd te bieden aan berusting en aan de onverschilligheid die we met alle kracht afwezen. Door onze sterke wil om ze niet te doen vergeten, werden Julie en Mélissa na verloop van tijd bijna onmerkbaar de meisjes die, door onze voortdurende oproepen via de media, uiteindelijk een heel land wisten te ontroeren...