Hoe haalbaar is een Vlaams welzijnsbeleid zonder wachtlijsten? De uitdagingen voor de welzijnssector zijn enorm. Dertig jaar geleden werd Vlaanderen bevoegd voor de zorg voor personen met een handicap, de bijzondere jeugdzorg, de kinderopvang, de ouderenzorg ... Het beleid legt de nadruk op het activeringsmodel: meer mensen moeten langer werken. Maar als iedereen actief is op de arbeidsmarkt, dan kunnen mensen zelf niet meer instaan voor de opvang van hun kinderen of zieke ouders en worden steeds meer zorgvragen doorgeschoven naar de professionele zorg. De overheid slaagt er niet in om al deze zorgvragen te beantwoorden. Er zijn onvoldoende middelen en er is onvoldoende personeel met als gevolg lange wachtlijsten. Hoe moet het verder met de Vlaamse welzijnssector? Wat zijn de grote uitdagingen voor de 21ste eeuw inzake welzijn en zorg? Hoe evolueerde de zorg voor personen met een handicap, hoe ontstonden de wachtlijsten? Bestaat er zoiets als een eigen Vlaams model kinderopvang? Hoe organiseer je een eigen project voor bijzondere jeugdzorg binnen het kader van een federale wet op de jeugdbescherming? Hoe organiseer je (ouderen)zorg in een vergrijzende en multiculturele samenleving? Het welzijnsbeleid in Vlaanderen neemt je mee door dertig jaar Vlaams welzijnsbeleid en geeft je inzicht in de organisatie van die welzijnssector vandaag en schetst de enorme uitdagingen voor de toekomst. Ideaal voor wie als student, docent, werknemer of gewoonweg geïnteresseerd in de welzijnssector een breder zicht wil op deze boeiende en groeiende sector

Voor mezelf : doos 63