Zijn wij goden-kinderen?|Erich von Däniken 9021837951

||boek: Zijn wij goden-kinderen?|vertaling: Jan Smit (met kleurenfoto's)|Sijthoff

||door: Erich von Däniken

||taal: nl
||jaar: 1988
||druk: ?
||pag.: 288p
||opm.: hardcover|zo goed als nieuw|mét flap|gekaft

||isbn: 90-218-3795-1
||code: 1:002200

--- Over het boek (foto 1): Zijn wij goden-kinderen? ---

Zijn alle mensen door een bemanning van onbekende 'goden' geprogrammeerd? Dragen wij vreemde, onaardse genen in ons? Von Däniken reist naar Jemen om de sporen te onderzoeken die koning Salomo en de koningin van Sheba nalieten in Arabische en Ethiopische legenden. Hij vond de resten van oude bouwwerken die de strekking van de legenden bewijzen. Salomo moet over een techniek hebben beschikt die hem in staat stelde snel te reizen. Hoe kwam hij aan deze techniek? Von Daniken neemt om dit te onderzoeken de familielijn naar Abraham en de aartsvaders onder de loep.

[bron: https--boekenschaap.nl]

De auteur blijft ook in dit boek zijn formule getrouw; de man, die de vraag opwierp of goden kosmonauten waren, stelt ook in dit boek vast, dat de mensheid in een ver verleden te maken moet hebben gehad met levende wezens, die niet van deze aarde zijn. De schrijver gaat zoals gebruikelijk zeer commercieel te werk, hij heeft een ontegenzeggelijk plezierige verteltrant en het vermogen met de zorgvuldigheid, die een apotheker niet zou misstaan, zin en onzin, zijn eigen fictie met wetenschappelijke non-fictie van gevestigde namen te mengen. Centraal in dit boek staan koning Salomo, die wel eens een andere Salomo zou kunnen zijn en de stad Jeruzalem, die wel eens elders gelegen zou kunnen hebben dan wij nu denken.

W.H. Bakker [bron: nbd biblion]

voor wie verder durft te kijken [2018-07-09]

Voor mij een boek waar ik door mijn zoektocht wel tegenaan moest lopen. Het geeft zoveel informatie waar je weer mee aan de slag kan. Een man die beslist heel veel onderzoek en kennis heeft ook al wordt hij door de wetenschap niet naar waarde geschat en men zo iemand liever aan de kant zet. Maar het is net als met de regeringen en de politiek: men houdt de mens graag dom en veel wordt voor ons verzwegen. Een reden te meer voor mij om hem te lezen. Voor mensen die nog overtuigd geloven in de bijbelse God, en menen dat de bijbelse verhalen daarop gebaseerd zijn, misschien een stap te ver, of juist een mooi begin. Voor mij een boek om te herlezen.

ghava [bron: https--www.bol.com]

Hij werd bestsellerauteur met de ontdekking dat de goden buitenaardse wezens zijn [2017-07-21]

Ontdekking van het jaar: Erich - Waren de goden kosmonauten - von Däniken leeft nog. Dus ging redacteur Martijn van Calmthout, ooit in de ban, op audiëntie. Zou de maestro net als hij tot inkeer zijn gekomen?

De gasten op het terras van het statige Grand Hotel Victoria aan de hoofdstraat in Interlaken, Zwitserland, kijken er deze zonnige woensdagochtend nauwelijks van op. Maar opeens zijn ze er. Uit de hoogte dalen, cirkelend en draaiend, in een oogwenk drie geeloranje driehoeken neer. Eerst niet meer dan een hoge stip, dan snel groeiend tot een volwassen parachute waaraan, zo blijkt bij soepele landing op de uitgestrekte groene stadsweide aan onze voeten, een begeleider en een betalende avontuurtoerist hangen. Ze geven elkaar opgeluchte high-fives, maken selfies, pakken dan gezwind het zweefdoek in en steken de verkeerloze straat over. In de verte glinstert tussen twee nabijere bergwanden door de helwitte gletsjer van het Jungfrau-massief. Ongenaakbaar. De terrasgasten roeren kalm hun koffie.

Interlaken, waarom zijn we in Interlaken? Om Erich von Däniken, de man die meent dat de godsdiensten op aarde eigenlijk erediensten zijn voor buitenaardse bezoekers. De wereld wemelt van de aanwijzingen, schreef hij een halve eeuw geleden. Lijnen in het landschap, vreemde stenen, beelden en reliëfs. Hij verkocht er 60 miljoen boeken over. Het leek allemaal lang geleden. Maar Erich von Däniken leeft nog en gelooft nog steeds dat de goden kosmonauten waren.

Het begon allemaal eind maart, met een tweet van deeltjeslab Cern in Genève, over de ontdekking van een deeltjesversneller op Mars. Wat lang was aangezien voor de grootste vulkaan in ons zonnestelsel, de Olympus Mons, waren volgens het bericht in werkelijkheid de overblijfselen van een reusachtige machine, miljoenen jaren oud vermoedelijk. Dat verklaarde trouwens ook opmerkelijke parallellen tussen Egyptische hiërogliefen en bouwtekeningen van apparatuur op Cern. Langgerekte objecten, dubbele golflijntjes. De piramides waren antennes.

Bestseller

Yeah right, twitterde ik, happy Fools Day. En jammer dat Erich von Däniken dit niet meer mag meemaken. Bedoeld als kwinkslag. Von Däniken was in mijn eigen jonge jaren een boekenschrijver die jongens zoals mijzelf uit de slaap hield. Waren de goden kosmonauten, zoals zijn onverbiddelijke bestseller beweerde? Zijn wij allemaal nazaten van vroege buitenaardse civilisaties, technisch onvoorstelbaar geavanceerd? Hebben ze ons in de prehistorie bezocht en komen daar onze intuïtieve afgodsbeelden vandaan? Hoe anders konden op grottekeningen astronauten in ruimtepakken voorkomen, in antieke sculpturen raketten?

Een licht benevelend mengsel van lacherigheid en interesse was het, iets waarvoor de prille bètaziel zeker gevoelig was. En niet alleen de mijne. Zijn boek Waren de goden kosmonauten? was een bestseller.

Dat was ooit. Ik was Von Däniken een sceptisch en rationeel mensenleven verder wel kwijt. En bovendien was ik ervan overtuigd dat de man - wat was hij, een Duitser, Zwitser, Oostenrijker? - inmiddels hoog en breed dood moest zijn. Was hij immers veertig jaar geleden al niet oud?

Pas maar op, twitterde collega-wetenschapsjournalist Marcel Hulspas, immer gespitst op wetenschappelijke kletsmajoors. Pas maar op, want Erich von Däniken leeft. Ik was perplex.

Maar dat blijkt dus te kloppen. Von Däniken heeft een website, runt een educatief pretpark in het Zwitserse Interlaken, is veelvuldig op lezingentournee en verschijnt graag in talkshows. Een bolle gebruinde tachtiger zie ik op de YouTubefilmpjes van zijn optredens.

En ik weet meteen zeker: als Von Däniken nog leeft, moet ik hem spreken. Om te zien wie de man is die destijds de wereld intrigeerde. En vooral hoe hij in zijn verhalen is blijven geloven, terwijl ieder zinnig mens weet dat ze onzin zijn; de lijnen in de woestijn zijn gewoon kanalen en wegen, de cockpit van de Azteekse koning is een drakenbek, Stonehenge een zonnewijzer. Romantische verzinsels, geïllustreerd met verzonnen archeologie en fantasietechnieken. Hoe, was mijn vraag, heeft Erich von Däniken het in godesnaam volgehouden om Erich von Däniken te blijven?

Hij wil er best over praten, vertelt na enig aandringen zijn persoonlijke medewerker Ramon Zürcher van de firma Sagenhafte Zeiten in Beatenberg, nabij Interlaken. Komt u maar. En vergeet vooral niet ook even ons educatieve centrum te bezoeken.

Ik schaf de 38ste druk van Waren de goden kosmonauten? aan. Het boek wordt nog steeds uitgegeven, door AnkhHermes, specialisten in esoterie en andere tussen-hemel-en-aarde. Ik lees het weer. Verbaas en erger me.

Een paar dagen voor de ontmoeting twittert Von Däniken zelf ook. Waarom er overal zomerfestivals voor homoseksuelen zijn, en of een normaal mens misschien ook nog ergens terecht kan. Hij krijgt er woedende reacties op. 'En dan bent u dat normale mens, meneer Von Däniken?'

Malloot

Op weg naar Zwitserland bereid ik me voor op een ontmoeting met een malloot die je als serieus wetenschapsjournalist eigenlijk zou moeten negeren. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. De nieuwsgierige jongen in me heeft het allang gewonnen.

Op het afgesproken middaguur blijft het doodstil in de voormalige volkshogeschool in een ternauwernood doorgaande straat in het stadje. Een stenen gebouw met rammelende liften, een anomalie in een wirwar van klassieke houten chalets in smalle straten. Banieren in het Japans en Chinees. Koreaans. Aziatische stelletjes fotograferen elkaar op de brug over de azuurblauwe Aare, die onder de weg doorsuist. Op de derde verdieping is er geen bel, bij de dichte deur van het Forschungsgesellschaft für Archäologie, Astronautik und Seti. Kloppen blijft onbeantwoord. We bellen de assistent, die, een dagje vrij vanaf een zeilboot op een van de aangrenzende meren toch even zijn baas gaat bellen. Achter de deur klinkt vaag een telefoon. Dan een stem, toch. De deur gaat voorzichtig open en daar staat hij, kleiner dan gedacht, kaler ook, in hemdsmouwen: Erich von Däniken. Hij was, zucht hij verontschuldigend, in slaap gevallen achter zijn bureau. Die verdomde hitte ook.

In de riante kantooretage vecht een airco op wieltjes een ongelijke strijd tegen de vandaag verpletterende zomerse warmte. Von Dänikens bureau gaat schuil onder stapels opengeslagen boeken. Langs de muren hangmappenkasten, posters van evenementen, rijen dvd's, boeken, nog meer boeken. Een kartonnen versie van de meester zelf, ten voeten uit, aankondiging voor een eerdere lezingenreeks. Aan de vergadertafel schuift hij een hoekje leeg, biedt icetea, wist geregeld het zweet van voorhoofd en nek met een gaandeweg verkruimelende tissue. Zijn personeel, zegt hij, heeft wijselijk vrijgenomen. Langs de wanden van de zolderzaal van de kantooretage staan zijn eigen boeken in vertalingen, gerangschikt naar land. Chinees. Engels. Portugees. Honderden banden. Hij heeft de nieuwste Nederlandse editie er net tussen gezet.

Hij is, zegt Von Däniken, nu 82 en hij haat het zo oud te moeten zijn. Herseninfarct gehad, hartklachten. Hij slikt er braaf vreselijke troep voor. Maar hij moet nu eenmaal door, altijd verder. Of eigenlijk: als hij zou stoppen, was het snel helemaal met hem gedaan. 'Iedere zondag eet ik thuis in de bergen met mijn lieve vrouw Elisabeth, met wie ik al 53 jaar samen ben. Kaars aan. Ik neem dan altijd even haar hand en zeg: "Schat, Elisabeth, gun me nog wat tijd. Ooit wordt het echt nog wel wat met me."' Hij spreidt de armen, open handen, hoofd schuin. Kleine glimlach.

Het verhaal van Erich von Däniken (1935) begint in 1968 met het verschijnen van een klein boek met een wonderlijke titel: Erinnerungen an die Zukunft, Ungelöste Rätsel der Vergangenheit. De auteur blijkt een jonge hotelmanager in Interlaken, zonder archeologische opleiding en überhaupt niet zeer gestudeerd. Maar het gebrek aan opleiding maakt de jonge schrijver helemaal goed met gedreven enthousiasme en stellig pr-talent. Zijn stelling is een eenvoudige: de wereld is bezaaid met onbegrepen archeologische objecten, lijnen in de grond, grottekeningen, megabouwwerken die allemaal wijzen op een bezoek van een buitenaardse beschaving aan onze verre voorouders. Talloze oude mythen wijzen in die richting, alle religies hebben het over verlossers uit de hemel.

Ooit begonnen onze goden als buitenaardse ruimtevaarders die op aarde arriveerden. Zoals in de titel van de Nederlandse vertaling uit 1969.

Opwindende antwoorden

De combinatie van archeologie en futuristische ruimtevaart blijkt - het zijn de hoogtijdagen van het Amerikaanse Apolloprogramma - enorm tot de verbeelding te spreken. Hele generaties schooljongens vreten het boek en zijn opvolgers. Zoals ze Thor Heyerdahl lezen, de man die de Stille Oceaan op een balsavlot overstak en beweerde dat de oude Egyptenaren zo in Latijns-Amerika waren beland. Grote raadsels, opwindende antwoorden. Von Däniken wordt een held in de new age, verguisd door professionele archeologen die zijn interpretaties en verklaringen veel te ver vinden gaan en ongefundeerd. Dat hij voor valsheid in geschrifte wordt veroordeeld en twee jaar de cel in gaat, helpt ook niet echt mee.

Het persoonlijke verhaal van Erich von Däniken begint begin jaren vijftig op een internaat in Freiburg, Zwitserland. De jonge Erich komt uit een streng katholiek gezin van hotelhouders in Sankt Gallen, dat hem naar een jezuïetenschool stuurt. Daar leert hij de bijbel lezen in het Latijn en raakt hij naar eigen zeggen in de war van wat hij leest. 'Ik was en ben een diepgelovig mens. Ik bid iedere avond. In mijn idee is God omnipotent, los van tijd en ruimte. Maar wat ik daar in de Bijbel las, hoe God aan Mozes opdracht geeft een hek om de Berg te bouwen om de Israëlieten op veilige afstand te houden en hoe Hij daar dan met rook en vuur, lawaai en getril neerdaalt, dat is vooral allemaal heel praktisch. Ik begon vragen te stellen aan mijn leraren, bibliotheken te bezoeken. En ontdekte daar dat alle culturen van India en Peru tot Egypte soortgelijke verhalen hebben. Machines die met veel vuur uit de hemel komen, Goden die rondvliegen. Daar is het verhaal begonnen.'

En nog steeds, vijftig jaar en veertig boeken verder, is dat het verhaal dat hij op lezingentournees vertelt. In tien Braziliaanse steden, voor vijfduizend man op Joshua Tree, in het auditorium van de Harvard-universiteit. Millimeter voor millimeter de tijdgeest bijstellen, dat is waar het om gaat.

Het boek, erkent hij nu, was naïef en hier en daar ronduit fout. Wist hij veel wat waar was en wat niet; als je jong bent doen de feiten er niet zo toe. Maar het ging om het idee: het kan geen toeval zijn dat als je goed kijkt alle oude volken het hebben over machines die uit de hemel neerdalen. Reliëfs in Mexico, Egypte, India, lijnen in woestijnen in Peru, reuzenstenen in Europa, het Midden-Oosten. Grottekeningen van mannetjes met iets wat een helm lijkt, een cabine, een stuurknuppel, een raketvlam. Hij heeft zijn leven besteed aan erheen reizen, ze fotograferen, beschrijven. Mythes uitpluizen in oude manuscripten. 'Dezelfde feiten als de archeologen kennen. Maar mijn interpretatie is een volledig andere. Waar zij religieuze visioenen zien, zie ik cargo cult: primitieve volkeren die de ontmoeting met een technisch geavanceerde cultuur proberen vast te leggen. Zoals na de Tweede Wereldoorlog eilanders in Polynesië vliegtuigen en commandotorens van hout en riet bouwden, omdat er ooit een westers vliegtuig was geland.'

Jungfraupark, een educatief pretpark iets ten zuidoosten van Interlaken aan de rand van een voormalig militair vliegveld. Bij de hoge glazen entree van het verder ringvormige bouwwerk met centraal een glimmende stalen bol op een toren, komt ons een groepje ouderen in rolstoelen tegemoet, mompelend op weg naar de uitgang. Lege blikken. Erich von Däniken beent langs de kassa, groet de juffrouw. We gaan rechtsaf de stalen en glazen ring in, naar het eerste van een handvol paviljoens. India. Buiten een pagode van cement. Binnen sculpturen van geschilderd piepschuim. Projecties van planeten en sterren. Spiegels. Stapels fruit op een markt. Bij de Inca's, een paviljoen verder, zijn alle attributen voor een magische zonsopkomst opzijgezet voor een bedrijfsfeestje vanavond. Von Däniken monkelt. Rothitte, rotfeestjes.

Hij kijkt om zich heen. Er is niemand. 'Maar als het regent heb je zo vijfhonderd mensen binnen.' Bij de purschuimen menhirs wijst Von Däniken op de landkaart van Europa: hoe is het mogelijk dat de vindplaatsen honderden kilometers uit elkaar liggen, maar wel in een perfecte rechte lijn? Omdat, uiteraard, die lijnen vanuit de ruimte uitgezet zijn. In het Egyptische paviljoen stappen we een kamertje binnen dat al schuddend doet alsof het een lift is die ons naar de top van de piramide van Gizeh voert. Vanaf de balustrade zien we Caïro aan onze voeten liggen. Of we de bouwblokken van de Inca's wel eens bekeken hebben? Ingewikkelde pen-en-gatconstructies in tonnen steen. En wel mooi prehistorisch dus. Of de zuil van gietijzer in India. Vierduizend jaar oud, geen spoortje roest. Hightech staal en oeroud.

Niks te verbergen

Hij tuurt om zich heen. Waar is iedereen? In de centrale speeltuin zet een vader een peuter met een ijsje op een plastic glijbaan. Het kind blijft halverwege steken.

Eerder, op zijn kantoor, heeft Von Däniken naar zijn bureau verderop gewezen. Als we willen, mogen we best zijn belastingaanslag zien, die daar ergens moet liggen. Niks te verbergen namelijk. En kern van de zaak: hij geeft voorlopig geen cent. Hij heeft weliswaar wereldwijd tientallen miljoenen boeken verkocht, en schreef alle teksten voor het themapark in Interlaken dat om zijn fascinerende theorieën draait. Maar dat park is niet van hem en de huidige uitbaters snappen, even tussen ons gezegd en gezwegen, totaal niet hoe je publiek trekt. En aan die boeken heeft hij bewust geen cent overgehouden. 'Al mijn geld is in nieuwe projecten gestoken. Ik reis, ik film, ik schrijf, ik verzamel. Nog steeds. Als ik een ton verdien, gaat die op aan vliegtickets en de huur van cameraploegen en helikopters.'

Pakal. Dekselreliëf van een sarcofaag toont Maya-heerser Pakal in een nagebouwd ruimteschip, net een Mercuriuscapsule van Nasa, aldus Von Däniken. Volgens archeologen toont de afbeelding hem in het hiernamaals Xibalba.

Weer buiten is Von Däniken op de lege parkeerplaats bereid voor de fotograaf nog veelbetekenend tegen diverse achtergronden naar de blauwe hemel te turen. Ooit, heeft hij eerder op de middag in zijn kantoor gezegd, komen ze weer, die buitenaardse goden. Niet voor niets reppen alle religies op hun manier van de terugkeer van een verlosser. En trouwens, misschien zijn ze er al gewoon, en bestuderen ze ons nu, als entomologen een kolonie mieren. Nu en dan proberen ze misschien al contact te maken. Via ('te ingewikkeld om bedrog te zijn') graancirkels. Of ufo's, al heeft hij er zelf nooit een gezien.

Niks griezeligs aan, vindt hij. Als ze ons hadden willen vernietigen, hadden ze dat immers allang gedaan. En over God maakt hij zich al helemaal geen zorgen. Als onze goden kosmonauten blijken, hebben die kosmonauten God vast wel gekend. Of anders hun eigen aliens wel. 'Ik bid iedere avond. Tot de God met wie het allemaal begonnen moet zijn. Bidt u?'

Op de terugweg naar Genève zien we in de achteruitkijkspiegel hoe zich boven het dal van het stadje tussen de meren in hoog tempo donkere wolken samenpakken. Die overdreven warmte, dat kon natuurlijk ook niet goed gaan.

Aanvullingen en verbeteringen: In een eerdere versie van dit artikel stond dat Maya-heerser Pakal niet in een cockpit zit, maar door een slangengod wordt opgegeten. Volgens archeologen toont de afbeelding hem in het hiernamaals Xibalba.

Thor Heyerdahl stak verder de Pacific tweemaal over, waarvan in 1947 met een balsavlot, geen papyrusboot, zoals we eerder schreven.

Martijn van Calmthout [bron: https--www.volkskrant.nl/wetenschap/hij-werd-bestsellerauteur-met-de-ontdekking-dat-de-goden-buitenaardse-wezens-zijn~b4cf86e9]

Oude Astronaut Erich von Däniken: 'Onze intelligentie komt van buitenaardse wezens' [1975-06-14]

Veertig- tot twintigduizend jaar voor Christus kwamen zij voor het eerst: de wezens van buiten onze aarde. Zij schiepen de mens niet, die was er al, maar zij gaven hem verstand.

...

In het zaaltje tweehonderd stille mensen in ongemakkelijke, door het hotel keurig achter elkaar in rijen gerangschikte, houten stoelen en een laatkomer. Hij bukt zich, maar niet diep genoeg: zijn hoofd schuift als een onvolledige zonsverduistering over het scherm. Het eerste wonder. De deur zwaait open. Een kleine gezette man stapt met driftige pasjes de zaal in. Natuurlijk bukt hij zich niet. En in de volle lichtbundel, een aureool van 220 volt, herkennen we: Erich von Däniken. Ex-steward op de Holland Amerika Lijn, thans geestelijk leider van een nieuwe sekte (de Oude Astronauten), en, multimiljonair. De spreker zegt: "U kunt het geloven of niet. Men kan zo gemakkelijk nee zeggen. Maar wie nee zegt, moet dan wel ook iets anders zeggen." Applaus. 'Het' is de theorie. Erich von Däniken (toen hij in 1969 wegens fraude werd veroordeeld door de gerechtelijke psychiater als een 'pathologische leugenaar' beschreven): "Ik ben ervan overtuigd, dat buitenaardse wezens de aarde hebben bezocht. Ik geloof zelfs, dat we geen bewijs daarvoor nodig hebben. Neem een spiegel en kijk erin. Je bent zelf het bewijs. "Op onze planeet is maar één intelligent wezen. Wij. Volgens de evolutietheorie van Darwin is onze intelligentie het resultaat van spontane verandering. Maar dat is gewoon niet waar. Verder twijfel ik niet aan de theorie van Darwin. We stammen af van de apen. We hebben dezelfde botten, hetzelfde skelet. Maar de andere tak van onze stamboom, zoals gorilla's en chimpansees, zit nog steeds in het bos. Ik heb er nog niet een gezien met een bril op. Waarom zijn alleen wij intelligent? Alleen wij. Als de theorie van Darwin klopt, dan zouden dieren als schorpioenen, die al 500 miljoen jaar op deze aarde bestaan, ook intelligent moeten zijn.

"Er is geen spontane verandering geweest. We weten intussen dat onze voorvaderen y-chromosomen hadden. En het aantal was 48. Wij hebben 46 x-chromosomen. Nou wordt gezegd dat dit de spontane verandering was, want als een keer twee y's samenkomen, maken ze samen een x. Maar er is een probleem. We weten dat voor een succesvolle bevruchting beide partners hetzelfde aantal chromosomen moeten hebben. Het is een wel wat al te toevallige samenloop van omstandigheden om te geloven dat de spontane verandering van y naar x twee keer op hetzelfde moment gebeurde en dat deze partners elkaar ook nog vonden."

Kunstmatig

Erich von Daniken, die tot nu toe in 19 verschillende landen 240 lezingen hield, heeft er geen enkele moeite mee de dingen helder en duidelijk uiteen te zetten.

"Wij zijn het produkt van een kunstmatige verandering, verricht door buitenaardse wezens. De buitenaardse wezens schiepen intelligentie. De mens in zijn oervorm bestond al. Maar de mens was nog niet intelligent. Darwins theorie klopt voorzover de evolutie spieren schept, omdat je spieren nodig hebt, of tanden om te kauwen, of een neus om te ruiken. Maar waarom heeft de evolutie in ons geval iets geschapen dat we helemaal niet nodig hebben? Onze hersenen. Onze hersenen zijn veel te groot. We hebben zoveel helemaal niet nodig."

U heeft veel fantasie.

Von Daniken: "Het is geen fantasie. Het is wel heel fantastisch. De buitenaardse wezens veranderden ons niet, omdat ze van ons hielden. Ze deden het in hun eigen belang. Ze hadden geen alternatief. U weet dat de afstanden in de kosmos tussen de sterren zeer groot zijn. En de tijdsfactor speelt een rol. Het is heel goed mogelijk dat voor een raketbemanning 20 jaar voorbijgaat en op de planeet van vertrek 100.000 jaar. Hoe kun je dan een raketploeg uitsturen met bepaalde vragen, over hoe andere planeten er uitzien en dergelijke, als je van tevoren al weet dat wanneer die expeditie terugkomt, de beschaving thuis allang is verdwenen. "Er was daarom geen alternatief. Vanwege dat tijdsverschil. Men moest een stop maken in elk zonnestelsel waar dat mogelijk was. Mogelijk betekent hier: gelijke omstandigheden. En daar schiepen deze buitenaardse wezens intelligentie, volgens hun eigen beeld, met gebruikmaking van het leven dat op die planeet bestond. Dat betekent dat deze intelligente wezens op een gelijke manier denken. Niet dat ze er ook hetzelfde uitzien. Misschien hebben ze drie ogen, of zeven vingers. Dat zijn details. Maar onze hersenen functioneren nu intelligent. Omdat we intelligent zijn willen we voortdurend kennis vergaren. De aarde hebben we nu helemaal doorzocht. En wat volgt? Natuurlijk. We zullen vervolgens naar de hemel opkijken en 's nachts de kleine lichtjes zien. We zullen ons afvragen: wat is dat? We hebben geen ander alternatief dan ruimtereizen te ondernemen. Vroeger of later."

Bestseller-schrijver ('Waren de goden kosmonauten?') Erich von Däniken is er vast van overtuigd dat zijn buitenaardse vrienden eerdaags weer onze planeet zullen aandoen. Tot nu toe kwamen ze ten minste drie keer.

"De eerste keer ergens tussen 40.000 en 20.000 voor Christus. Dat was het moment dat wij onze intelligentie kregen. De tweede visite moet hebben plaatsgevonden ergens tussen 7.000 en 4.000 v. Chr. En het derde bezoek vond plaats in de bijbelse periode, zeer nauwkeurig, in 592 v. Chr., zoals beschreven door de profeet Ezechiël."

De nu 40-jarige von Däniken komt uit een zeer katholieke Zwitserse hoteliers-familie.

"Ik ben in Freiburg op een katholieke middelbare school geweest. En als een jonge jongen had ik, zoals iedereen hoop ik, mijn twijfels omtrent godsdienst. Ik kon vooral niet meer begrijpen waarom Jezus hier op aarde moest komen. De reden is de erfzonde. Ik zei: wat is dit, deze erfzonde? Dat bracht me naar het oude testament. In het boek Genesis spreekt Mozes over de goden, in meervoud. Er staat: laten wij de mens scheppen volgens ons eigen beeld. Waarom wij; waarom ons? Er is maar één god. Later kreeg ik het boek Enoch in handen. Als je daarin hoofdstuk 14 of 15 leest, dan is alles duidelijk.

"Ezechiël spreekt over de landing van een ruimteschip, in 592 voor Christus. Hij is als een moderne verslaggever. Hij ziet alles en hij beschrijft alles. De buitenaardse wezens namen Ezechiël mee in hun ruimteschip voor verscheidene reisjes. Ze komen zelfs in India. Ezechiël beschrijft een tempel in Kashmir. Het is de tempel van de zon, in de buurt van Srinagar, de hoofdstad van Kashmir. Volgens onze reconstructie had het ruimteschip van Ezechiël daar toen een ongeluk. Een kritiek element van de atoomreactormotor moest in alle haast worden vervangen. En als dat zo is, moet dat kritieke element vandaag nog bestaan. Daarom gaan we dit jaar naar India om de bewijzen voor het bestaan van dit ruimteschip te verzamelen. Als we iets vinden, als we in onze apparatuur plotseling tik-tik-tik-tik-tik horen, dan hebben we gevonden wat we zochten. Want het kritieke element van de atoommotor van de raket van Ezechiël is beslist nog radio-actief."

Erich von Daniken investeert, volgens eigen zeggen, jaarlijks tussen de drie- en vierhonderdduizend gulden in 'research'. Kortgeleden was hij in Peru om de stenenverzameling van 'Doctor Cabrera' te bekijken.

"Doctor Cabrera verzamelt al 10 jaar lang stenen", vertelt von Däniken. "De Indianen brengen deze stenen, die allemaal inscripties hebben. Cabrera heeft nu een verzameling van 13.000 stenen."

Ik krijg een foto, kennelijk door Erich von Däniken zelf gemaakt, van een inscriptie op zo'n Peruviaanse steen. Het beeld is niet erg duidelijk. Welke kant boven? Ik herken drie menselijke hoofden. Een figuur ligt op zijn rug. Twee andere personen buigen zich over hem heen en doen kennelijk iets. In de mond van de liggende persoon verdwijnt een bundel spaghetti. Een leuk plaatje. Heeft u die foto zelf gemaakt?

Von Däniken: "Dit is een harttransplantatie."

Alsjeblieft. Toen al? Hoe oud is die inscriptie?

Von Däniken: Volgens doctor Cabrera, maar dat is maar een gissing, zijn deze stenen circa 12.000 jaar oud. Maar hij kan het niet bewijzen. Er is alleen één ding. We. weten over de Maya-tijd, de Inca en de Pre-Inca-tijd, wat voor technologie, als je dat al zo kunt noemen, ze hadden. We weten zeker dat ze geen harttransplantaties kenden."

Buitenaardse wezens...

Von Däniken: "Het is een van de honderden indicaties die we hebben, die onze theorie bevestigen."

Wereld Congres 'Onze' theorie. Want de publikaties van von Däniken hebben in de Verenigde Staten geleid tot de oprichting van 'The Ancient Astronaut Society', de vereniging van de oude astronaut. Doelstellingen: vaststellen of er al intelligent leven op aarde bestond voor onze geschiedbeschrijving en of de aarde ooit door buitenaardse wezens is bezocht. Deze vereniging hield onlangs zijn tweede Wereld Congres in een hotel bij het vliegveld Kloten (Züridh). Uit een tiental landen zijn twintig sprekers gekomen. In de bar van het hotel waar het Tweede Wereld Congres zich voltrekt, biedt een oudere dame, voor deze gelegenheid helemaal uit Illinois gekomen, aan mijn hand te lezen. Haar dochter vergelijkt de 'Amerikaanse bijbel' met de 'oorspronkelijke Latijnse bijbel', en stelt vast dat er 'toch opmerkelijke dingen gebeuren'. Kortgeleden had ze op een eenzame weg in de MidWest een vreemde vuurbol in de lucht gezien, die na een tijdje zomaar spoorloos verdween. De vereniging heeft ook een eigen periodiek, Ancient Skies, oude hemelen. In het nummer dat tijdens het Tweede Wereld Congres wordt verspreid, verhaalt een lid uit Cleveland over zijn mysterieuze ervaringen na het Eerste Wereld Congres, in april 1974 in Chicago. De heer uit Cleveland had alle toespraken op een bandrecorder opgenomen en toen hij later tijdens een lezing de band afdraaide hoorde hij op de achtergrond stemmen. Na afloop werd hij buiten verrast door een fel lichtend kruis in de hemel, dat na 40 minuten verdween. De conclusie van het lid uit Cleveland is, dat de buitenaardsen hem een teken gaven om hun bestaan duidelijk te maken. Voor een journalist zijn dergelijke ervaringen van anderen een blijvende bron van jaloezie. Erich von Däniken sluit persoonlijk het congres af.

"In feite zijn we kinderen van de astronauten. De astronauten hebben thuis al de problemen gehad, waar wij nu mee zitten, zoals bijvoorbeeld overbevolking. In de indicaties voor onze theorie zullen we mogelijk dan ook de oplossing vinden voor deze problemen."

Een troostend en versterkend woord, voor eenieder die bang is voor de enge agressieve buitenaardse monsters die ons, volgens de science fiction romans, in hun vliegende schotels naar het leven staan. Zij die in von Däniken zijn, hebben niets te vrezen. De kosmonauten zijn onze goden en Erich is hun profeet.

[bron: https--www.nrc.nl/nieuws/1975/06/14/oude-astronaut-erich-von-daniken-onze-intelligentie-komt-van-buitenaardse-wezens-kb_000032434-a3139657]

--- Over (foto 2): Erich von Däniken ---

Erich von Däniken (1935, Zwitserland), brak in 1968 door met wereldwijde bestsellers als Waren de goden kosmonauten. Zijn boeken werden vertaald in 28 talen en haalden een totale oplage van 68 miljoen exemplaren. Hij houdt nog steeds overal ter wereld lezingen en is regelmatig te zien in tv-documentaires.

[bron: https--www.bol.com]

Erich von Däniken (Zofingen, 14 april 1935) is een Zwitsers auteur die het bekendst is van zijn controversiële ideeën over buitenaardse invloed op menselijke cultuur in de prehistorie, ook bekend als de Paleo-SETI-theorie. Von Däniken heeft nooit een universitaire studie archeologie of geschiedenis gedaan en is dus een amateur- of hobby-archeoloog. Van origine komt hij uit een horecafamilie. Terwijl hij hotelmanager was heeft hij zijn eerste boek geschreven. In 1970 werd hij door een rechtbank veroordeeld tot drie en een half jaar gevangenisstraf en een boete van 3.000 Zwitserse frank wegens fraude en vervalsing van documenten. Hij zat één jaar van deze straf uit, voordat hij werd vrijgelaten.

Von Däniken oppert dat als er intelligente buitenaardse wezens bestaan en die in het verleden de aarde hebben bezocht, het archeologisch materiaal dat moet kunnen aantonen. In het verlengde hiervan heeft hij ook geopperd dat de evolutie van de mens in het verleden is gemanipuleerd door buitenaardse wezens.

Von Däniken onderbouwt zijn theorieën onder meer als volgt:

"Er zijn zeer veel archeologische artefacten gevonden die een hoge graad van kennis vereisen om te produceren; veel hoger dan men tot nu toe heeft aangenomen dat deze beschavingen hadden. De bekendste voorbeelden hiervan zijn de Nazcalijnen, de standbeelden op Paaseiland en de Egyptische piramiden. Sommige daarvan vereisen ook een vergaande kennis van wiskunde, mechanica, fysica, chemie, bouwkunde, geologie, kosmografie en dergelijke, die de bouwers simpelweg niet konden hebben. Andere vereisten, wilden ze zinvol zijn, dat men een bepaalde vorm van luchtvaart moest beheersen en sommigen zijn zodanig van aard, dat ze zelfs heden ten dage met de huidige kennis en kunde niet of nauwelijks na te maken zijn."

"In prehistorische kunst zijn volgens Von Däniken aanwijzingen te vinden voor het bezoek door de buitenaardse wezens."

"Er zijn in de oude literatuur meerdere verwijzingen naar oorlogen die (deels) in de lucht worden uitgevochten, of naar wezens die in 'wagens van vuur' door de hemel reizen. Een voorbeeld hiervan is het visioen van Ezechiël in het Oude Testament (Ezechiël 1:4 - 28 en 3:12 - 14)." Von Däniken interpreteert deze als de landing en het vertrek van een ruimtevaartuig.

Hij heeft 40 boeken geschreven (grotendeels aanvullingen op 'waren de goden kosmonauten' zijn eerste boek) waarvan in totaal ongeveer 60 miljoen exemplaren zijn verkocht. In 2003 richtte hij het zogenaamde Mystery park op om de mysteries van de wereld aan het grote publiek te tonen, maar dat werd door gebrek aan voldoende bezoekers einde 2006 gesloten. Na een doorstart in 2009 is het nu onder de naam Mystery World onderdeel van het familiepark Jungfrau Park.

De gevestigde wetenschappers beschouwen zijn werk als pseudowetenschap (pseudoarcheologie) of zelfs morosofie en zijn van mening dat zijn conclusies niet worden ondersteund door zijn argumenten. Zijn theorieën vallen onder de paleocontacthypothese (theorieën die stellen dat er in de prehistorie contacten waren tussen mensen en geavanceerde buitenaardse beschavingen).

Werken

Onderstaande zijn de in het Nederlands vertaalde werken van Von Däniken.

• Waren de goden kosmonauten? Onopgeloste raadsels uit het verleden (1968)
• Terug naar de sterren (1969)
• Goud der goden (1972)
• Mijn visie in woord en beeld (1973)
• Verschijningen (1974)
• Bewijzen (1977)
• Profeet van het verleden (1979)
• De dag dat de goden kwamen (1984)
• De fantastische werkelijkheid (1985)
• Zijn wij godenkinderen? (1987)
• De ogen van de sfinx (1989)
• Signalen uit het Stenen Tijdperk (1991)
• De terugkeer van de goden (1992)
• Erfenis van de Maya's (1993)
• In de schaduw van de piramiden (1995)
• Tekens voor de eeuwigheid. De boodschap van Nazca (1997)
• In naam van Zeus. Goden-Raadsels-Argonauten (1999)
• De goden wáren astronauten (2001)
• De odyssee van de goden (2012)

Trivia

• In de vierde Indiana Jones film, Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull, wordt uitgebreid gebruikgemaakt van de theorieën van Erich von Däniken.
• Auteurs als Erich von Däniken en geestverwanten die voor al dan niet vermeende of opgeklopte archeologische raadsels buitenaardse verklaringen zoeken, werden door de Nederlandse auteurs M.H.J.Th. Van der Veer en P.Moerman in Nieuwe sporen naar het verleden (1973) vanwege het pseudo-wetenschappelijk karakter van die verklaringen betiteld als "kosmidioten".

[bron: wikipedia]

De term 'astronauten in de oudheid' slaat op de speculatieve theorie dat buitenaardse wezens verantwoordelijk zijn voor de meeste oude beschavingen op aarde. De meest beruchte verdediger van deze theorie is Erich von Däniken, auteur van diverse populaire boeken over dit onderwerp. Zijn Waren de goden kosmonauten, bijvoorbeeld, is een radicale aanval op de herinneringen en talenten van oude volkeren. Von Däniken meent dat de mythes, kunst, sociale organisaties, enz. van oude culturen werden ingegeven door astronauten van een andere wereld. Hij trekt niet alleen de gave voor herinnering, maar ook de gave voor cultuur en beschaving zelf van oude volkeren in twijfel. Prehistorische mensen ontwikkelden niet zelf hun kunst en technologie, kunst en wetenschap werden hen aangeleerd door bezoekers uit de ruimte.

Waar is het bewijs voor de beweringen van Von Däniken? Een deel was vals. Zo heeft hij foto's gemaakt van aardewerk dat hij op een archeologische site zou hebben gevonden. Het aardewerk vertoont vliegende schotels en zou dateren uit Bijbelse tijden. Maar onderzoekers van Nova (Amerikaans wetenschapsprogramma op de openbare televisie) vonden de pottenbakker die de zogezegd oude potten had gemaakt. Zij confronteerden Von Däniken met het bewijs van zijn bedrog. Zijn antwoord was dat zijn bedrog verantwoord was omdat sommige mensen enkel geloven als ze bewijs kunnen zien ("The Case of the Ancient Astronauts," eerst uitgezonden op 8 maart 1978, in samenwerking met het BBC-programma Horizon en Peter Spry-Leverton)!

Het grootste deel van de bewijzen van Von Däniken bestaan uit misleidende en bedrieglijke argumenten. Zijn gegevens bestaan voornamelijk uit archeologische sites en oude mythes. Hij begint met het voor waar aannemen van de astronauten uit de oudheid en forceert dan alle gegevens binnen dat idee. Zo legt hij bijvoorbeeld de grote dierentekeningen in de woestijn van Nazca, Peru, uit als een buitenaardse luchthaven. Dat deze tekeningen waarschijnlijk te maken hebben met de godsdienst of wetenschap van de inheemse bevolking wordt niet in aanmerking genomen. Hij vervalt ook voortdurend in een redenering met valse dilemma's zoals: "Ofwel kan dit worden verklaard door aan te nemen dat deze primitieve idioten alles zelf deden, of moeten we de meer geloofwaardige visie aannemen dat ze hulp kregen van hoogontwikkelde volkeren die van andere planeten moeten zijn gekomen waar technologieën zoals antizwaartekrachttoestellen zijn uitgevonden." Zijn toewijding voor zijn theorie is niet afgenomen, ondanks tegenstrijdig bewijs, zoals wordt bewezen door nog een ander boek over dit onderwerp, Arrival of the Gods: Revealing the Alien Landing Sites at Nazca (1998).

Er zijn heel wat mensen die heel kritisch staan t.o.v. de ideeën van Von Däniken, maar de meest grondige is wel Ronald Story. De meeste critici wijzen er op dat de prehistorische volkeren niet de hulpeloze, incompetente, vergeetachtige wilden waren die hij van hen maakt. (Ze moeten op z'n minst intelligent genoeg zijn geweest om de taal en de leer van hun hemelse leraars te begrijpen - geen kleine prestatie!) Het klopt dat we nog altijd niet weten hoe de oude volkeren sommige van hun verbazingwekkend fysieke en technologische prestaties hebben verricht. We vragen ons nog steeds af hoe de oude Egyptenaren grote obelisken in de woestijn kregen en hoe mensen uit de steentijd grote uitgehakte stenen verplaatsten en er dolmen van maakten. We zijn verbaasd over de grote uitgehouwen hoofden op Paaseiland en vragen ons af waarom ze werden gemaakt, wie het deed en waarom het eiland werd verlaten. Ooit krijgen we misschien een antwoord op onze vragen, maar ze zullen hoogstwaarschijnlijk komen van wetenschappelijk onderzoek en niet van pseudowetenschappelijke speculatie. Door bijvoorbeeld de studie van even oude stenen tijdperkvolkeren uit Papua New Guinea, waar gigantische stenen te vinden zijn bovenop graven, hebben we geleerd hoe de oude volkeren dit voor elkaar konden krijgen met weinig meer dan touwen van organisch materiaal, houten hefbomen en spades, een beetje vindingrijkheid en heel wat menselijke kracht. De uitzending "Secrets of Lost Empires" (Geheimen van Verloren Rijken) van Nova deed geen beroep op buitenaardse leraars om uit te vinden hoe de oude Egyptenaren een gigantische obelisk omhoog kregen, hoe de middeleeuwse strijders hun katapulten maakten en hoe en waarom de beeldhouwers van Paaseiland deden wat ze deden.

We hebben geen reden om te geloven dat de geheugens van onze oude voorouders zo veel slechter waren dan onze eigen geheugens dat ze zich niet zouden herinneren bezocht te zijn geweest door buitenaardse wezens en geen relaas ervan zouden hebben kunnen opmaken. Er zijn maar weinig tekenen om te beweren dat door priesters opgetekende oude mythes en religieuze verhalen de verdraaide en onperfecte herinneringen zouden zijn van astronauten in de oudheid. Het bewijs van het tegendeel -dat prehistorische of 'primitieve' volkeren heel intelligent en vindingrijk waren (en zijn)- is verpletterend.

Uiteraard is het mogelijk dat bezoekers uit de ruimte daadwerkelijk op aarde landden enkele duizenden jaren geleden en contact hadden met onze voorouders. Maar het lijkt meer waarschijnlijk dat de prehistorische volkeren zelf verantwoordelijk waren voor hun eigen kunst, technologie en cultuur. Waarom een verklaring zoals die van Von Däniken verzinnen? Daardoor vergroot je mogelijk het mysterie van je theorie, maar het maakt de theorie ook minder aanvaardbaar, vooral wanneer die theorie niet strookt met wat we al over de wereld weten. En waarom worden de voorbeelden beperkt tot Egypte, Mexico en andere niet-Europese landen? Wat met de bouwers van Newgrange of Stonehenge? De hypothese over astronauten in de oudheid is onnodig. Het scheermes van Occam moet worden toegepast en de hypothese moet worden verworpen.

[bron: http--nederlands.skepdic.com]

Born on April 14th, 1935, in Zofingen, Switzerland, Erich von Däniken was educated at the College St-Michel in Fribourg, where already as a student he occupied his time with the study of the ancient holy writings. While managing director of a Swiss hotel, he wrote his first book, Chariots of the Gods, which was an immediate bestseller in the United States, Germany, and later in 38 other countries.

Von Däniken's books have been translated into 28 languages, and have sold 60 million copies worldwide. From his books two full-length documentary films have been produced: Chariots of the Gods and Messages of the Gods. Of the more than 3,000 lectures which Erich von Däniken has given in 25 countries, over 500 were presented at universities. Fluent in four languages, Erich von Däniken is an avid researcher and a compulsive traveller, averaging 100'000 miles each year to remote spots of the Earth. This enables him to closely examine the phenomena about which he writes.

Von Däniken is a member of the Swiss writers association, the German writers association, and the International PEN-Club.

He is also a convicted felon, having spent time in prison on several counts of fraud and other financial crimes.

[source: https--www.goodreads.com]