Het boek van de schilder Albert Dandoy: 166 gezichten op Nam

Het boek van de schilder Albert Dandoy: 166 gezichten op Namen (1938-1941).

Auteurs: Pierre-Paul Dupont.

Uitgever: Bruxelles: Crédit Communal, 1985.

Gebonden, in formaat 25 x 34,5 cm, 206 pagina's.

Uitstekende conditie.

Vond Maurice Utrillo, de tijdgenoot van Albert Dandoy, ook zijn meeste inspiratie in de droevige straten van de Parijse buitenwijken en de vervallen muren van de Butte Montmartre? We hebben hem nooit onder invloed gezien van de talrijke avant-gardebewegingen, waarvan hij desalniettemin de meest briljante getuigen zag in de galeries of werkplaatsen van Parijs.

Het was relatief laat, ruim na zijn aanstelling als professor aan de Académie des Beaux-Arts in Namen, dat Albert Dandoy zich begon te interesseren voor het stadslandschap, maar hij zou er dan het beste van zichzelf aan wijden en deze interesse zou nooit wankelen. Er zullen talloze schilderijen en schetsen verschijnen, waarvan de catalogus zeer moeilijk op te stellen moet zijn. De schilder werkte inderdaad snel en veel.

In deze overvloedige productie kwam echter één werk naar voren: het is een verzameling van honderdzesenzestig olieverfschilderijen op klein formaat, gemaakt kort voor de Tweede Wereldoorlog en verzameld in een kostbare verzameling die Albert Dandoy zelf zijn „boek” noemde.

Hij liet het voorwoord schrijven door een van zijn vrienden, hij schreef zelf de legenden en tabellen en had alles met elkaar verbonden. Ongetwijfeld is hij van plan dit blijvende werk te doen, een soort getuigenis achter te laten over een tijdperk waarvan hij voorzag dat het spoedig voorbij zou zijn. Het is een nogal ongebruikelijke picturale benadering die, vanwege de originaliteit en de kwaliteit van de inhoud, het verdiende om verspreid te worden. Dit is het doel van de volgende pagina's.

Het boek is gemaakt in de periode dat het beroep van Albert Dandoy zijn volledige rijpheid bereikte en bevat ongepubliceerde visies op de oude wijken en voorsteden van de stad. Naast de picturale kwaliteiten — fijnheid van kleur, spontaniteit van de afwerking — zijn deze schilderijen van groot belang voor de kennis van het stedelijk verleden. We ontdekken een gezicht dat uit Namen is verdwenen. De schilder gaf de voorkeur aan arbeiderswijken, juist die wijken die de moderne stedenbouw het meest heeft verstoord.

In tegenstelling tot zijn voorgangers Howen en Kegeljan of zijn tijdgenoot Henry Bodart, die meer geïnteresseerd was in documentaire precisie bij de restauratie van het architecturale kader, zag Albert Dandoy de stad van binnenuit en riep hij de inwoners, de sferen, de kleuren en, durven we zeggen, de geluiden en geuren op.