Empty Bed Blues -Roger M.J. de Neef- Getekend!!!!!!

Empty Bed Blues
Jazz- en bluesgedichten

Prachtige gedichten als eerbetoon aan een aantal legendarische jazz-artiesten

Omslagfoto: Bessy Smith / Archives Jazz Magazine /Editions Ramsay.

Met “Empty Bed Blues” uit 1996 was Roger M.J.de Neef aan zijn negende dichtbundel toe. Van 1977 tot 1989 was de Neef commentator over jazz bij de BRTN-radio. En dat laat zich in deze bundel met 66 “jazzgedichten” horen. De teksten behandelen een aantal jazzgrootheden als Louis Armstrong, Charlie Parker, Miles Davis, Duke Ellington, Chet Baker, en blueszangers als Robert Johnson, Billie Holiday en Bessie Smith. Ik schrijf “behandelen” maar wat de Neef doet is natuurlijk veel meer. Want geeft hij inderdaad – en dat niet alleen in de biografische notities – informatie over de personen en hun muziek, dan is zijn schrijven vooral een poging om door te dringen tot de kern van de jazz. Daartoe hanteert hij als opstap nu eens een biografisch gegeven, dan weer een bepaald lied of nummer, dan weer tracht hij een sfeer weer te geven waarin hijzelf de jazz ondergaat. Hij schetst indringend wat de jazz met hemzelf aanvangt; hij zet de klanken in woorden om in de mate dat ook de emoties die de klanken oproepen zich laten vertalen.
GEDREVENHEID
Verdriet, pijn, gemis, feeling blue, having the blues, ook komen vaak het gemis en de ondergang en onvermijdelijk de dood, liefst dankzij drugs en alcohol, aan bod. Maar dat betekent niet dat de gedichten van de Neef goedkope sentimenten vertolken of pogen zichzelf te bewijzen op de rug van de jazzgrootheden. De Neef neemt duidelijk zijn verantwoordelijkheid en slaagt erin een eigen stem te laten weerklinken, desnoods te laten opbotsen tegen het volume dat hem uit de klankkasten bereikt. Bovendien schuilen er ook knipoogjes in vele teksten, en is het niet allemaal kommer en kwel: de Neef laat ons ook meegenieten van het genoegen dat hij aan “zijn” muziek beleeft.
Het hoeft dan ook helemaal niet dat je als lezer van het muziekgenre zelf zou houden. Maar het helpt wel wanneer je de zinnen kunt lezen terwijl je op de achtergrond – en daarna haal je onvermijdelijk de muziek naar de voorgrond – enkele nummers draait van de door de dichter bewonderde musici. En desnoods haal je er Joplin en zelfs Tricky bij, dat blijkt ook wonderwel te lukken zolang de muziek maar de noodzakelijke gedrevenheid bezit. Want dat schuilt ook in de teksten: passie, ritme, tempo, terwijl de verwoording zelf sober blijft en nooit gezocht. Verder dan een beeld als “je koperen huig” wanneer hij het heeft over een tenorsaxofoon zal de Neef niet gaan. Maar meestal blijft hij voorzichtiger. Die passie in combinatie met een gebalde soberheid leidt dan ook vaak tot prachtige verwoordingen en beelden. De saxofoon van Charlie “Bird” Parker wordt “van louter zuurstof”. En wanneer hij Billie Holiday “Strange Fruit” laat zingen beschrijft hij haar vertolking van de lynchpartij: “En (je) gooide je kop / door het opgerolde licht van een koord”. En hoeveel treurnis schuilt er niet in een zinnetje als: “Ik wil niet slapen / met je afdruk in de lakens”. Eenvoudig als beeld, sober in taalverklanking, en hoe suggestief.
SIGNAALFUNCTIE
De gedichten referen niet uitsluitend aan de muziek maar appelleren aan de hele levensstijl, aan de filosofie die door de diverse artiesten wordt vertolkt en die haar weg vindt via de dichter die de emoties assimileert en gebundeld naar zijn lezer toestuurt.
Dat de Neef hierbij niet alleen emotioneel autobiografisch is maar soms ook anecdotisch maakt het lezen alleen leuker. Hij vertolkt zijn relatie tot – en het belang van – de jazz in zijn leven. Zodat de oden aan de musici en aan de muziek meteen een bewijs leveren van hun onmisbaarheid in het leven van Roger de Neef. Hij herinnert zich, sprekend tot Louis Satchmo Armstrong: “Doorgaans zaterdagavond zong je op de radio: “C’est si bon” en “La vie en rose”. Zodoende maakte je voor ’t eerst mij attent op wat anderen niet wisten.” Die signaalfunctie zou “Empty Bed Blues” ook kunnen hebben.
Jef Lambrecht “bewerkte” negen foto’s van in de bundel voorkomende musici tot authentieke kunstwerkjes die binnen de sfeer van het boek en het thema zeer retro lijken, aansluitend bij de sfeer van de bundel.

Johan de Belie in ‘De Hoogste Tijd’ van februari 1997


De oplage werd beperkt tot 750 exemplaren.

Bevat de cycli:
Het Bruidskleed
Love in Vain
Billie’s Blues
And Charlie Yardbird Parker is in orbit
Blues for a Reason
In a Silent Way
Black, Brown and Beige
Empty Bed Blues
Lonely Woman
Biografische noten bij jazzmusici.

135 pagina's. Boek in uitstekende staat. Paperback met flappen.
ISBN 90 5655 010 1
PoëzieCentrum Gent 1996

Ophaling of verzending is mogelijk.
Verzending met bpost naar een postpunt of postkantoor bedraagt 5,15 euro, naar een privéadres 6,85 euro (voor België)