Interpretatie van Nietzsches tweede ontijdige overweging door Martin Heidegger.

Redacteur: Gallimard, 2009.

Collectie „Library of Philosophy”.

Paperback, in formaat 14,0 cm x 22,5 cm, 418 pagina's.

Samenvatting:
„De mens, schrijft Nietzsche in The Second Untimely Consideration, zegt „Ik herinner het me” en hij is jaloers op het dier dat onmiddellijk vergeet en elk moment echt ziet sterven, terugvalt in de mist en in de nacht, en voor altijd uitsterft.” Wie is eigenlijk de man waar Nietzsche het hier over heeft en hoe hij anders is dan het dier, dat is de vraag die ten grondslag ligt aan de uitleg die Heidegger hier met zijn voorganger probeert.
Kunnen we de mens gewoon beschouwen als het „dier dat nog niet gefixeerd is”, dat in feite alleen de oude Aristotelische definitie van de mens als een „rationeel dier” herhaalt? Of moeten we het integendeel zien als Daseïne, als het enige wezen dat in zijn wezen het zijn begrijpt, wat gelijk staat aan het op een oneindige afstand van het dier plaatsen, het van het dier scheiden door een afgrond? Dit seminar, dat tijdens het wintersemester 1938-1939 aan de Universiteit van Freiburg im Breisgau werd gehouden, stelt, aan de hand van de vraag naar de differentiatie van mens en dier, een hernieuwde interpretatie voor van Nietzsches Tweede Ontijdige Overweging: „Over het nut en de nadelen van geschiedenis voor het leven”. Het benadrukt de metafysische vooronderstellingen van Nietzscheaans „biologisme”.
Als zodanig vormt dit seminar, dat deel uitmaakt van de reeks grote cursussen die Heidegger vanaf het midden van de jaren dertig gaf over Nietzsche, van The Will to Power as an Art tot European Nihilism, een essentieel moment in de dialoog die Heidegger is blijven voeren met de persoon wiens gedachte in zijn ogen het verhaal van het vergeten van het zijn compleet maakt en vervolledigt.