Het drinkend hert in het nauw (Robbe De Hert)

Robbe De Hert heet een stijfkop te zijn, een Antwerpse lastpost, een provocateur. maar hij is vooral een geboren filmmaker, met een uitgesproken allergie voor alles wat hem belemmert films te maken: de onwetendheid van het beleid, de onkunde in de eigen gelederen, het gebrek aan visie en durf van hen die beter zouden moeten weten en die daar vorstelijk worden voor betaald.

' Ik was amper zeven toen ik op een mooie zondag de keuze kreeg : ofwe lmoest ik mee naar onze gehandicapte bomma, ofwel werd ik gedropt aan de ingang van de lokale wijkbioscoop. De keuze was niet gemakkelijk. De enige film die ik tot dan toe had gezien, was Bambi, en de lotgevallen van dat arme hertje terroriseerden toen al vier jaar mijn dromen. Maar bomma was nog iets erger. Zij was een vloekende, vetgevreten en blinde oude vrouw en zelfs nu nog herinner ik mij de geur van pis in haar kamer. Bovendien was ik toen al-en nu nog altijd-on uitstaanbaar zodra ik de drempel van een gasthuis overschreed. Ik werd er dus als het ware naar de bioscoop gedreven' .
Geanimeerd, humoristisch en in de stijl die zijn handelsmerk is geworden, geeft Robbe De Hert in HET DRINKEND HERT IN HET NAUW een relaas van de dagelijkse praktijken in film-en medialand van de afgelopen twintig jaar, over DE WITTE VAN ZICHEM en LIJMEN, over de plannen die er waren en die er nog altijd zijn, over de samenwerking met de Groten van Vlaanderen zoals Louis Paul Boon, Gaston en Leo en vele anderen...

200 pagina's
prima staat