Voettocht Santiago de Compostela|Shirley MacLaine 9022528308

||boek: Voettocht naar Santiago de Compostela|De spirituele reis van een bijzondere vrouw|2000 - Forum

||door: Shirley MacLaine Beaty

||taal: nl
||jaar: 2000
||druk: ?
||pag.: 240p
||opm.: paperback|zo goed als nieuw|vergeeld

||isbn: 90-225-2830-8
||code: 1:000344

--- Over het boek (foto 1): Voettocht naar Santiago de Compostela ---

Voor Shirley MacLaine is de voettocht van bijna 800 kilometer langs de eeuwenoude Camino niet alleen een lichamelijke uitdaging, maar vooral een spirituele ervaring. De openheid waarmee zij haar belevenissen beschrijft maakt dit tot een zeer indrukwekkend boek.

[bron: https--www.bol.com]

In 1991, in Brazilië, ter gelegenheid van een one-womanshow, kreeg Shirley MacLaine een eerste brief. Hij was met de hand geschreven en niet ondertekend, maar bevatte de uitdrukkelijke uitnodiging de Santiago de Compostela Camina te lopen indien zij haar spirituele boeken, lessen en onderzoek serieus nam. Drie jaar later kreeg ze, weer in Brazilië, een gelijkaardige brief met een nog dringender aanmaning. De idee zou haar niet meer loslaten. Misschien zou er wel een nieuw boek van komen...

The Camino, a journey of the spirit, de oorspronkelijke titel, verwoordt precies wat de lezer mag verwachten. Het is het verhaal van een onvergetelijke voettocht langs een bijna magisch pad, dwars doorheen het noorden van Spanje naar Santiago de Compostela. Honderden pelgrims zijn Shirley MacLaine voorgegaan, heiligen, koningen, schrijvers, avonturiers en 'gewone' stervelingen, allen gedreven door uiteenlopende motieven. Maar meestal om antwoorden te krijgen op vragen naar de zin of de onzin van de realiteit waarin ze leven. Meer nog dan een zware fysische uitdaging, is die 800 kilometer lange tocht voor de auteur de aanzet tot een boeiende innerlijke pelgrimstocht naar de diepere spirituele betekenis van haar eigen zijn. Samen met haar gaat de lezer op weg. Geen gemakkelijke weg, wel heel afwisselend: bergen, valeien, drukke autowegen, verlaten dorpjes. Een prachtige streek, dat is zeker. Maar een toeristische uitstap wordt het geenszins.

Sommigen geloven dat de Camina zich recht onder de melkweg bevindt en de lijnen volgt die de energie van de sterrenstelsels erboven weerspiegelen. Het is die krachtige energie die de mens tot heldere gedachten, ervaringen, herinneringen en openbaringen zou leiden. Shirley MacLaine gelooft zo'n bevoorrecht mens te zijn en die energie te ervaren. Het zou die energie zijn die haar toelaat in haar dromen naar een andere tijd en een andere realiteit te reizen en zo antwoorden te vinden. De verhalen van die dromen maken het hele relaas van haar pelgrimstocht heel bijzonder.

Marie-Claire Saelens [bron: https--sint-truiden.bibliotheek.be]

Een verklaring voor de grote aantrekkingskracht van de Camino de Santiago? Volgens de Amerikaanse actrice Shirley Maclaine die de tocht in 1994 maakte, zouden dat wel eens de leylijnen van de aarde kunnen zijn die de route volgt. Een doorsnede van een leylijn beschrijft Maclaine als "een zandloper waarvan het smalle middelpunt het aardoppervlak doorsnijdt. Een energie die leidt tot heldere gedachten, ervaringen, herinneringen en openbaringen." En die openbaringen heeft ze, getuige haar boek, volop gehad. Maclaine besloot op pad te gaan na ontvangst van een wonderlijke, anonieme, met vulpen geschreven brief, waarin haar op het hart wordt gedrukt toch vooral de Camino de Santiago te gaan lopen. Het zal een reis naar de geheimen van haar eigen geschiedenis worden. Ondanks de opdringerigheid van journalisten en fotografen brengt ze de tocht tot een goed einde.

[bron: https--www.vruchtbareaarde.nl/artikelen/Boeken_Santiago.html]

Op Pad reporter Marjolein van Rotterdam stapte op de pelgrimsfiets. Via de populaire Camino Frances trapte ze de pedalen rond naar Santiago de Compostella. Onderweg maakt ze kennis met veel mede-pelgrims, zowel voetgangers als fietsers.

Al op de eerste dag krijg ik een pelgrimsles. In het dorpje Hospital de Orbigo, bekend om zijn middeleeuwse brug met negentien bogen, ontmoet ik Roland en Rocinante. Roland is een pelgrim, Rocinante een ezel. Roland is al sinds 2013 onderweg. Elk jaar loopt hij de camino, elk jaar met een andere ezel. Rocinante heeft een prachtige kleur, en die beweeglijke oren en zachte lippen! 'Warm hè, en ook wel een tikje saai hier hè, op die N-120?', klets ik terwijl ik Rocinante lekker achter de oren kriebel. De eerste etappe vind ik maar weinig te bieden hebben - afgezien van de startplaats Leon, een prachtstad. Ik noteer wat leuke dieren, zoals de hop en een sloot vol kwakende kikkers, maar dan heb je het ook wel gehad. De route loopt vrijwel geheel langs (voor de wandelaars) of op (voor de fietsers) die drukke provinciale weg. Roland kijkt me verbaasd aan. 'Saai?' Hij staart naar de lucht. Ik knuffel Rocinante nog maar eens. Dan zegt hij: 'Het gaat mij niet om de omgeving, ik mediteer.'

De route naar Santiago die we volgen - R&R lopend en ik op de fiets - is de populairste route van allemaal: de Camino Frances. De route die uit Frankrijk komt, en waar uiteindelijk alle andere routes op uitkomen. Het is de bekendste pelgrimsroute naar Santiago, met het drukke slotstuk van honderd kilometer waar pelgrims beginnen die niet zo ver kunnen lopen. Honderd kilometer is namelijk precies genoeg om je zonden vergeven te laten worden. Ik fiets er iets meer: 349 kilometer in zes dagen. Een snelweg naar vergeving. Fietsen is tenslotte makkelijker dan wandelen.

'Wij zitten hier speciaal om naar de pelgrims te kijken', zegt een vrouw met pretoogjes.

Hetzelfde doel

Bon Camino! Bon Camino! Ik denk dat ik het wel duizend keer per dag roep. Met blij gemoed, want het heeft wel iets, dat onderweg zijn met pelgrims. Allemaal hebben we hetzelfde doel. Allemaal genieten we van dezelfde oer-Spaanse landschappen, dezelfde albergo's, puffen we op dezelfde hellingen en luisteren we naar dezelfde enthousiaste Spanjaarden onderweg - ze steken je altijd weer een hart onder de riem. Het luidst klinkt het Bon camino! vanuit een bushokje met vijf oudjes. Het zijn camino-bermtoeristen. 'Wij zitten hier speciaal om naar de pelgrims te kijken', zegt een vrouw met pretoogjes. 'Wat wil je? We kennen elkaar al ons hele leven. Dus we lopen uit dat kleine dorpje daar verderop altijd even naar hier.'

...

Marjolein van Rotterdam [bron: https--www.oppad.nl/fietsen-naar-santiago-de-compostella]

--- Over (foto 2): Shirley MacLaine Beaty ---

Shirley MacLaine, geboren als Shirley MacLean Beaty (Richmond, Virginia 24 april 1934) is een Amerikaans actrice. Ze is de oudere zus van acteur-regisseur Warren Beatty (Warren heeft zijn achternaam veranderd van 'Beaty' in 'Beatty').

Ze is de dochter van Ira Owens Beaty en Kathlyn Corinne Maclean. Haar ouders hebben haar vernoemd naar Shirley Temple. Als kind volgde ze balletlessen. Op haar zestiende vertrok ze naar New York, om daar actrice en danseres op Broadway te worden. Ze maakte haar theaterdebuut in Me and Juliet. Haar eerste grote succes was in het toneelstuk The Pajama Game, waar ze de doublure was voor actrice Carol Haney. Toen deze haar enkel brak, nam Shirley haar rol over. Enkele maanden later, toen ze weer moest invallen voor Haney, werd ze ontdekt door filmproducent Hal B. Wallis, die in de zaal zat. Hij bood haar een contract aan voor Paramount Pictures en nam haar mee naar Hollywood.

Ze maakte in 1955 haar filmdebuut als Jennifer Rogers in de zwarte komedie The Trouble with Harry van Alfred Hitchcock, waarna ze een rol had in Artists and Models met Jerry Lewis en Dean Martin. In Around the World in 80 Days uit 1956 was ze te zien als Indiase prinses. Voor Some Came Running uit 1958, waarin ze naast Frank Sinatra speelde, kreeg ze haar eerste nominatie voor een Oscar voor beste actrice.

In 1960 speelde ze samen met Frank Sinatra, Dean Martin, Sammy Davis jr. en Peter Lawford in Ocean's 11, en werd zo het enige vrouwelijke lid van de Rat Pack. Datzelfde jaar was ze te zien in Can-Can, waarin ze haar danstalenten kon laten zien, en in Billy Wilders The Apartment, waarvoor ze haar tweede Oscarnominatie zou krijgen. Met Wilder en Jack Lemmon, de andere hoofdrolspeler in The Apartment maakte ze ook Irma la Douce, waarvoor ze haar derde nominatie kreeg. In The Children's Hour (1961), gebaseerd op het toneelstuk van Lillian Hellman en verfilmd/geregisseerd door William Wyler (Ben-Hur (1959)), bekleedde ze een opmerkelijke rol naast Audrey Hepburn en James Garner. Ook was ze te zien in musicals als What a Way to Go! (1964) en Sweet Charity! (1968) van Bob Fosse.

In 1970 schreef ze haar eerste boek, de autobiografie Don't Fall of the Mountain. Een jaar later speelde ze een fotografe in de komische televisieserie Shirley's World (1971-1972). In 1975 maakte ze een documentaire over China, The Other Half of the Sky - A China Memoir. De documentaire werd genomineerd voor een Oscar. In 1977 kreeg ze haar vierde nominatie voor een Oscar voor beste actrice, ditmaal voor de film The Turning Point, waarin ze naast Anne Bancroft te zien is. Hierin speelt ze een voormalige ballerina, die haar danscarrière vaarwel heeft gezegd om huisvrouw te worden. In 1979 was ze te zien tegenover Peter Sellers in de cultfilm Being There.

Voor Terms of Endearment van James L. Brooks uit 1983, waarin ze de egocentrische moeder van Debra Winger speelde, kreeg ze eindelijk de Oscar voor beste actrice. Datzelfde jaar bracht ze het boek Out on a Limb uit, waarin ze haar ervaringen met en theorieën over reïncarnatie en uittredingen beschreef. Ze gaf eind jaren tachtig, begin jaren negentig cursussen, waarin ze haar leerlingen new-age-technieken bijbracht.

In 1988 keerde ze terug naar de film met Madame Sousatzka (waarvoor ze een Golden Globe won), en de jaren daarop speelde ze in onder andere Steel Magnolias (1989), Postcards from the Edge (1990), Guarding Tess (1994) en Mrs. Winterbourne (1996). Na enkele jaren in kleinere films en televisiefilms te hebben gespeeld en enkele succesvolle boeken te hebben geschreven, keerde ze in 2005 terug op het witte doek met rollen in Bewitched, In Her Shoes en Rumor Has It. Ze speelde in de meeste van deze films excentrieke of bemoeizuchtige moeders en oma's. Voor haar rol in In Her Shoes kreeg ze een Golden Globe-nominatie.

In 2012 speelde ze mee in de Britse dramaserie Downton Abbey als Martha Levinson, de excentrieke Amerikaanse moeder van Cora Crawley. In 2018 speelde ze de vertellende grootmoeder in "The Little Mermaid".

Shirley MacLaine was van 1954 tot 1982 getrouwd met zakenman Steve Parker. Ze heeft één dochter, Sachi Parker, geboren in 1956.

Prijzen

Golden Globes:

1955 Meest veelbelovende nieuwkomer
1959 Beste filmactrice - Drama voor Some Came Running (nominatie)
1959 Speciale prijs voor meest veelzijdige actrice
1961 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor The Apartment (gewonnen)
1962 Beste filmactrice - Drama, voor The Children's Hour (nominatie)
1964 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor Irma la Douce (gewonnen)
1967 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor Gambit (nominatie)
1968 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor Woman Times Seven (nominatie)
1970 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor Sweet Charity (nominatie)
1980 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor Being There (nominatie)
1984 Beste filmactrice - Drama, voor Terms of Endearment (gewonnen)
1988 Beste actrice in een miniserie of televisiefilm, voor Out on a Limb (nominatie)
1989 Beste filmactrice - Drama, voor Madame Sousatzka (gewonnen)
1991 Beste actrice in een bijrol in een film, voor Postcards from the Edge (nominatie)
1993 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor Used People
1995 Beste filmactrice - Musical/Comedy, voor Guarding Tess
1998 Cecil B. DeMille Award
2003 Beste actrice in een miniserie of televisiefilm, voor Hell on Heels: The Battle of Mary Kay (nominatie)
2006 Beste actrice in een bijrol in een film, voor In Her Shoes (nominatie)

Academy Awards:

1959 Beste actrice - Some Came Running (nominatie)
1961 Beste actrice - The Apartment (nominatie)
1964 Beste actrice - Irma la Douce (nominatie)
1976 Beste documentaire - The Other Half of the Sky: A China Memoir (nominatie)
1978 Beste actrice - The Turning Point (nominatie)
1984 Beste actrice - Terms of Endearment (gewonnen)

Filmografie als actrice

Jaar Titel - Rol - Opmerkingen

Televisie

2014 Glee - June Dolloway - Televisieserie
2012 Downton Abbey - Matha Levinson - Televisieserie
1972 Shirley's World - Shirley Logan

Films

2019 Noelle - Elf Polly
2018 The Little Mermaid
2015 Wild Oats - Eva Miller
2014 Elsa y Fred - Elsa Hayes
2013 The Secret Life of Walter Mitty - Edna Mitty
2011 Bernie - Marjorie Nugent
2010 Valentine's Day - Estelle
2009 Anne of Green Gables: A New Beginning - Amelia Thomas - Televisiefilm
2008 Poor Things
2008 Coco Chanel - Coco Chanel - Miniserie
2007 Closing the Ring - Ethel Ann
2005 Rumor Has It - Katharine Richelieu
2005 In Her Shoes - Ella Hirsch
2005 Bewitched - Iris Smythson / Endora
2003 Carolina - Grootmoeder Millicent Mirabeau
2002 Salem Witch Trials - Rebecca Nurse - Televisiefilm
2002 Hell on Heels: The Battle of Mary Kay - Mary Kay - Televisiefilm
2001 These Old Broads - Kate Westbourne - Televisiefilm
2000 Bruno - Helen
1999 Joan of Arc - Madame de Beaurevoir - Televisiefilm
1997 A Smile Like Yours - Martha
1996 The Evening Star - Aurora Greenway
1996 Mrs. Winterbourne - Grace Winterbourne
1995 The West Side Waltz - Margaret Mary Elderdice - Televisiefilm
1994 Guarding Tess - Tess Carlisle
1993 Wrestling Ernest Hemingway - Helen Cooney
1992 Used People - Pearl Berman
1990 Postcards from the Edge - Doris Mann
1990 Waiting for the Light - Tante Zeena
1989 Steel Magnolias - Ouiser Boudreaux
1988 Madame Sousatzka - Madame Yuvline Sousatzka
1984 Cannonball Run II - Veronica
1983 Terms of Endearment - Aurora Greenway
1980 A Change of Seasons - Karyn Evans
1980 Loving Couples - Evelyn
1979 Being There - Eve Rand
1977 The Turning Point - Deedee Rodgers
1972 The Possession of Joel Delaney - Norah Benson
1971 Desperate Characters - Sophie Bentwood
1970 Two Mules for Sister Sara - Sara
1969 Sweet Charity - Charity Hope Valentine
1968 The Bliss of Mrs. Blossom - Harriet Blossom
1967 Woman Times Seven - Paulette/Maria Teresa/Linda/Edith/Eve Minou/Marie/Jeanne
1966 Gambit - Nicole Chang
1965 John Goldfarb, Please Come Home - Jenny Ericson
1964 The Yellow Rolls-Royce - Mae Jenkins
1964 What a Way to Go! - Louisa May Foster
1963 Irma la Douce - Irma la Douce
1962 Two for the Seesaw - Gittel 'Mosca' Moscawitz
1962 My Geisha - Lucy Dell/Yoko Mori
1961 The Children's Hour - Martha Dobie
1961 Two Loves - Anna Vorontosov
1961 All in a Night's Work - Katie Robbins
1960 Ocean's 11 - Dronken meisje
1960 The Apartment - Fran Kubelik
1960 Can-Can - Simone Pistache
1959 Career - Sharon Kensington
1959 Ask Any Girl - Meg Wheeler
1958 Some Came Running - Ginnie Moorehead
1958 The Matchmaker - Irene Molloy
1958 Hot Spell - Virginia Duval
1958 The Sheepman - Dell Payton
1956 Around the World in Eighty Days - Prinses Aouda
1955 Artists and Models - Bessie Sparrowbrush
1955 The Trouble with Harry - Jennifer Rogers

[bron: wikipedia]