Als de mensen bij mij thuis komen dan zeggen ze vaak:" Andy, amai gij hebt daar nogal ferme beeldjes van uilen staan"
En dan zeg ik"ze noemde mij vroeger zo, den uil" (dat was waarschijnlijk omdat ik zo goed in den donker kon zien en ik heb dat ook eens uitgetest door volledig naakt in het pikkedonker in sneltempo de trap af te lopen...ik was wel heel snel, zelfs supersnel beneden maar dat doe ik toch niet meer zenne..voor hetzelfde geld had ik iets kunnen breken gelukkig dat ik toen op iets zachts ben kunnen vallen daar onze kat net langskwam, k heb mooie herinneringen aan dat beestje en nooit echt goed geweten hoe het aan zijn eind is gekomen..wellicht de ouderdom zeker want na mijn "trapafdaling" heb ik het beestje niet meer gezien)

Ik verkoop trouwens ook de strip van suske en wiske "de witte uil"

Terug naar ons beeldje:
Of zoals Giuseppe zou zeggen: " il merlo bianco"
Van Armani zeggen ze wel eens:"Giuseppe infused his figurines with breathtaking realism -- with a spark of life"
De kenners zullen het wel onmiddelijk herkennen.
Giuseppe Armani's versie van een volwassen en jonge uil.
Dit beeldje is (in tegenstelling tot de meeste beeldjes die ik verkoop) in perfecte staat.
Veel mooier ook dan de "ingekleurde" versie van dit beeldje.(de inkleuring heeft niets positiefs bijgebracht bij dit beeldje en deze witte versie is gewoon af--soms is less more)
Doet me een beetje denken toen ik eens in een keuken van een bekende chef-kok mocht vertoeven. K zeg zo tegen hem "da's toch maar weinig hé dat op het bordje ligt". Kijkt hij me aan met grote ogen alsof ik net de hitlergroet voor zijne neus heb uitgevoerd. "Less is more" zei hij "en knoop dat goed in uw oren".
En dat heb ik gedaan ook want van zulke mensen die het zo ver geschopt hebben in het leven kan men veel leren. Dus op een goede dag met zijn allen ne x gaan eten in zijn restaurant. Na ons 10-gangen menu (wat ook nodig was want er lag 10x niks op dat bord en k had geen zin om daarna nog naar het frituur te gaan) kwamen ze met de rekening.Dat was daar een rekening zeg, mijn maandloon is er niks tegen. Ik haal triomfantelijk een briefke van 10 euro boven en stop het in het mapje bij de rekening (de ober dacht dat het zijn fooi was). "Is dit een grap meneer" vroeg hij. Ik zei "nee, Less is more" (k moet wel zeggen dat die mannen daar zelf niet mee kunnen lachen dus zeker niet achterna doen, ben daar ondertussen ook persona non grata...maar dat kan mij niet veel schelen want ik ben niet zo voor vis met graten in)

Giuseppe Armani laat hier dus weer zijn "kunnen" zien, de volkse, populaire man die wou dat kunst toegankelijk en betaalbaar was voor iedereen.


Mensen vragen vaak "wat vraagt u ervoor?".ik zeg daarop bied gewoon hetgeen u minstens denkt dat het waard is dan hoeft u zich nooit te beklagen dat u er iets teveel voor gegeven hebt indien u bod zou aanvaard worden.
Opgelet: Alle slechte waarderingen die ik ooit kreeg komen van mensen die nooit enige intentie hadden om iets te kopen

In principe stuur ik niets op daar de meerderheid van mijn aanbiedingen breekbaar zijn--uitzonderingen kunnen gemaakt worden voor minder breekbare items of op risico van de koper (verzendenkosten via Bpost naar afhaalpunt in BELGIE = 4,7 euro)
Buitenland zie tarieven site Bpost
Biedingen zijn niet met verzendkosten inbegrepen )