In de Romeinse kunst werden diverse materialen gebruikt, zoals marmer, brons, klei en hout. Marmer was bijzonder populair voor standbeelden en architecturale elementen door zijn duurzaamheid en schoonheid. Brons werd veel gebruikt voor beelden en decoratieve objecten, terwijl klei vooral werd gebruikt voor terracotta beelden en aardewerk. Ook gebruikten kunstenaars pigmenten voor schilderijen, waarvan sommige vandaag de dag nog steeds zichtbaar zijn.
Mozaïeken speelden een cruciale rol in de Romeinse kunst, niet alleen als decoratieve elementen, maar ook als uitdrukkingen van status en rijkdom. Ze werden vaak aangetroffen in openbare gebouwen en villa's, en bevatten vaak complexe patronen en afbeeldingen die verhalen vertelden of mythische figuren uitbeeldden. Mozaïeken toonden de vaardigheden van de kunstenaars en het gebruik van verschillende kleuren en materialen om visueel aantrekkelijke composities te creëren.
De Griekse kunst had een significante invloed op de ontwikkeling van de Romeinse kunst. De Romeinen namen veel technieken en stijlen over, zoals het gebruik van realistische verhoudingen en het creëren van menselijke emotie in hun sculpturen. Bovendien zorgden ze ervoor dat bijna elke stad in het Romeinse rijk tempels en openbare gebouwen had die geïnspireerd waren op die uit Griekenland, waardoor er een culturele verbinding ontstond die door de eeuwen heen te zien is.
Populaire thema's in de Romeinse schilderkunst omvatten mythologische scènes, historische gebeurtenissen en portretten. Vaak werden belangrijke figuren uit de geschiedenis of uit de mythologie vastgelegd, zoals overwinnaars en goden. Dit hielp niet alleen de status van de afgebeelde personen te versterken, maar diende ook als een manier om de verhalen van Rome's rijke geschiedenis aan de toekomstige generaties door te geven.
Romeinse kunst eerde de overledenen door middel van verschillende uitdrukkingen, zoals grafmonumenten, urnen en portretten. Grafmonumenten bevatten vaak inscripties die de daden en deugdzaamheden van de overledene vierden. Daarnaast werden portretten vaak gemaakt om de herinnering aan de overledene levend te houden, met name in de hogere echelons van de samenleving, waar het belangrijk was om de naam en het imago van een familie voort te zetten.