Japanse kunst staat bekend om zijn verfijning en aandacht voor detail. Kenmerken zijn onder andere het gebruik van natuurlijke elementen, asymmetrie en het spelen met leegte. Ook de verbinding met de seizoenen en de natuur is essentieel. Kleuren zijn vaak zachte en subtiele tinten, en er wordt veel aandacht besteed aan compositie en esthetiek, wat een gevoel van harmonie oproept.
Traditionele Japanse kunst focust vaak op technieken die eeuwen terug gaan, zoals sumi-e (inktschilderkunst) en ukiyo-e (houtsneden), met sterke culturele en historische referenties. Moderne Japanse kunst daarentegen kan experimenteler zijn met een mix van westerse invloeden, technologie en abstractie. De grenzen van kunst worden voortdurend verlegd, en hedendaagse kunstenaars verkennen nieuwe concepten en media.
In de Japanse schilderkunst worden diverse materialen gebruikt, waaronder inkt, waterverf, en zijde. De techniek van sumi-e maakt gebruik van speciale zwarte inkt die wordt gemengd met water voor verschillende tinten. Daarnaast is er ook gebruik van natuurlijke pigmenten die vaak een rijke geschiedenis hebben. Papier speelt ook een belangrijke rol, met speciaal geproduceerde varianten die uitermate geschikt zijn voor schilderen en kalligrafie.
Cultuur speelt een centrale rol in Japanse kunst. Het weerspiegelt niet alleen de tradities en waarden van de Japanse samenleving, maar ook de geografie en geschiedenis van het land. Elementen zoals religie, festivals en seizoensgebonden veranderingen worden vaak teruggevonden in kunstwerken. Kunst is daarom niet alleen een reflectie van de individuele kunstenaar, maar ook van de gemeenschap en de tijd waarin deze leeft.
Buiten Japan wordt Japanse kunst vaak bewonderd om zijn schoonheid en diepgang. Voor veel mensen is het een venster naar een andere cultuur, gevuld met mystiek en traditie. De esthetiek van eenvoud en natuurlijke schoonheid spreekt een breed publiek aan, en de invloed van Japanse kunst kan worden gezien in veel hedendaagse design en kunststromingen over de hele wereld.