Jachttaferelen zijn vaak gekenmerkt door dynamische scènes die de spanning en schoonheid van de jacht vastleggen. Deze kunstwerken tonen meestal jagers, honden, en geschoten wild in natuurlijke omgevingen. Vaak zijn de kleuren levendig en de emoties intens, wat leidt tot een gevoel van actie en avontuur. Het eventuele gebruik van licht en schaduw draagt bij aan de dramatiek van de scene.
Enkele beroemde kunstenaars die zich hebben toegelegd op jachttaferelen zijn Frans Snyders, die bekend staat om zijn levendige en gedetailleerde representaties van jachttypen, en Paul de Vos, die vaak dierlijke onderwerpen in combinatie met jachtscènes verwerkte. Beide kunstenaars waren prominent in de 17e eeuw en beïnvloedden de verdere ontwikkeling van dit genre.
De stijl van jachttaferelen varieert sterk per tijdperk. In de Barokperiode zien we vaak meer dramatische poses en gebruik van verlichting, terwijl de Nederlander van de 16e eeuw vaak meer aandacht besteedde aan de natuurlijke omgeving en de rust van het landschap. In de moderne tijd kan de interpretatie van jachttaferelen abstracte vormen aannemen, met de nadruk op emotie en beweging meer dan op realistische representatie.
Jachttaferelen kunnen verschillende symbolische betekenissen hebben, zoals de natuur, het leven en de dood, eigenwaarde, en de strijd tussen mens en wild. Het kan ook verwijzen naar de sociale status van de jagers, waarbij jacht vaak als een elitair tijdverdrijf wordt gezien. Bovendien zijn er vaak metaforen over de menselijke natuur zelf, gezien de jacht een reflectie kan zijn van menselijke driften en macht.
In tentoonstellingen worden jachttaferelen vaak gepresenteerd met aandacht voor de context waarin ze zijn geschilderd. Er kan bijvoorbeeld informatie worden gegeven over de gebruikte technieken, de kunstenaars en de tijdsperiode. De werken worden soms gegroepeerd op thema’s, zoals de jacht op specifieke dieren of de uitdrukking van verschillende seizoenen, wat helpt om bezoekers een bredere blik op het genre te bieden.