Hendrik Conscience wordt vaak beschouwd als de vader van de Vlaamse literatuur. Zijn werken hebben niet alleen de Vlaamse taal en cultuur gepromoot, maar ook het nationaal bewustzijn onder de Vlamingen versterkt. Door zijn verhalen en romans maakte hij de dagelijkse leven van het volk herkenbaar en toegankelijk, wat hielp om de Vlaamse identiteitsontwikkeling te stimuleren.
Tijdens zijn leven was Hendrik Conscience een invloedrijke figuur. Hij werd geprezen door zijn mede-schrijvers en het publiek, maar ontving ook kritiek van sommigen die zijn stijl of thema's niet waardeerden. Ondanks deze tegenstand bleef hij een belangrijke schakel in de ontwikkeling van de Vlaamse literatuur en cultuur, en had hij een breed publiek dat zijn boeken las en waardeerde.
De belangrijkste thema's in het werk van Hendrik Conscience omvatten de strijd voor de Vlaamse identiteit, historische gebeurtenissen, en de natuur. Hij putte vaak uit de geschiedenis van Vlaanderen om zijn verhalen leven in te blazen, en bracht de emoties van zijn personages op een herkenbare en indringende manier over. Dit maakte zijn werk niet alleen literair waardevol, maar ook cultureel betekenisvol.
Hendrik Conscience leefde van 1812 tot 1883, een periode waarin Vlaanderen een grootse sociale en politieke transformatie doormaakte. Deze context beïnvloedde zijn werk aanzienlijk; hij schreef in een tijd waarin de Vlaamse taal en cultuur om erkenning vroegen. Zijn ervaringen en observaties van de maatschappij hielpen hem om de problemen en uitdagingen van zijn tijd vast te leggen in zijn verhalen.
Het werk van Hendrik Conscience heeft een blijvende impact gehad op latere Vlaamse schrijvers. Zijn nadruk op de Vlaamse identiteit en cultuur inspireerde generaties van schrijvers om meer te schrijven in het dialect en om de eigen cultuur te omarmen. Vele auteurs, zoals Louis Paul Boon en Hugo Claus, hebben zijn invloed erkend en zijn werk als een fundament voor hun eigen literaire ontwikkeling gezien.