Chryselephantine kunstwerken zijn bijzonder vanwege hun combinatie van twee prestigieuze materialen: goud en ivoor. Deze beelden zijn meestal groot en gedetailleerd, vaak afgewerkt met prachtige gravures en ornamenten. Het gebruik van ivoor geeft een luxe uitstraling, terwijl goud een schitterende glans toevoegt. Dit soort kunstwerken beelden vaak goden, helden of belangrijke figuren uit het verleden uit en zijn daarmee zowel religieus als cultureel van betekenis.
In de oudheid werden chryselephantine kunstwerken vaak gemaakt om belangrijke religieuze of culturele figuren te eren. Ze werden opgesteld in tempels, openbare ruimtes of als monumenten ter ere van overwinningen en belangrijke gebeurtenissen. De aanwezigheid van een chryselephantine beeld kon ook de status van een stad of een individu verhogen, doordat het de rijkdom en het vakmanschap van de makers benadrukte.
Enkele bekende voorbeelden van chryselephantine sculpturen zijn de Athena Parthenos, gemaakt door de beroemde Griekse beeldhouwer Phidias, en de beelden van de goden in de tempels van Egypte. Aan de andere kant is er het beroemde beeld van Zeus in Olympia dat beschouwd werd als een van de zeven wereldwonderen. Deze sculpturen zijn iconisch en symboliseren de artistieke hoogstandjes van hun respectievelijke beschavingen.
Chryselephantine kunst is vandaag de dag zo zeldzaam omdat veel van deze kostbare beelden verloren zijn gegaan door plunderingen, vernietigingen en het vergaan van de gebruikte materialen door de eeuwen heen. Daarnaast was de combinatie van goud en ivoor zeer waardevol, waardoor veel beelden werden ontmanteld of hergebruikt voor andere kunstwerken of voor hun materialen. Hierdoor is er maar een beperkt aantal originele stukken overgebleven.
De techniek om chryselephantine kunstwerken te maken vereiste veel vaardigheid en precisie. Het proces begon meestal met een houten frame, dat vervolgens werd bekleed met ivoor om de gedetailleerde vormen en structuren te creëren. Daarna werden gouden platen voor de kleding en accessoires aan de beelden toegevoegd, vaak met behulp van fijne technieken zoals smeden en graveren. Dit maakte het mogelijk om zowel realistische portretten als ornamentale details te bereiken.