Antieke kunst uit de 18e eeuw staat bekend om zijn elegantie en verfijning. Kenmerken omvatten vaak sierlijke lijnen, botanische motieven en een gevoel van beweging. Schilderijen uit deze periode zijn vaak levendig gekleurd en tonen veelal historische of mythologische taferelen. Daarnaast zie je het gebruik van lichte en schaduwtechnieken die de diepte in een schilderij vergroten.
In de 18e eeuw werden diverse materialen gebruikt voor het maken van antieke kunst en meubels. Hout, zoals mahonie en eiken, was populair voor meubels, terwijl kunstenaars vaak olieverf op canvas of houten panelen gebruikten voor hun schilderijen. Porselein werd eveneens veel gebruikt, vooral in de decoratieve kunsten waarmee bijzondere voorwerpen zoals vazen en schalen werden vervaardigd.
Om de authenticiteit van een 18e eeuws kunstwerk te verifiëren, kun je een aantal stappen volgen. Begin met het onderzoeken van de herkomst van het stuk; vraag naar de geschiedenis en vorige eigenaars. Zoek naar signaturen of merktekens die typisch zijn voor de periode. Het consulteren van een expert op het gebied van antiek of kunsthistorici kan ook waardevol zijn voor een professionele evaluatie.
In de 18e eeuw waren meubels zoals commodes, secretaire en fauteuils erg populair. Vaak waren deze stukken rijk versierd met snijwerk en inlegwerk van verschillende materialen. De ontwerpen waren meestal elegant en functioneel, met een focus op zowel esthetiek als gebruiksgemak. De stijlen varieerden van het strakke en symmetrische van de Neoklassieke stijl tot de weelderigere Rococo-stijl.
Enkele iconische stijlen in de 18e eeuw zijn de Rococo en Neoklassieke stijlen. De Rococo stijl, gekenmerkt door zijn speelse en asymmetrische ontwerpen, reflecteert de sociale veranderingen en de geest van de tijd. Aan de andere kant benadrukt de Neoklassieke stijl een terugkeer naar de klassieke oudheid, met een focus op eenvoud, symmetrie en heroïsche thema's, die vaak worden afgebeeld in schilderijen en architectuur.