Oud-Romeins Albast Voorkant van de begrafenisurn met een

Voorkant van een urn met een scène met Nike, twee soldaten en een priester.rMusea parallellen! -rTop!rOud-Romeins, uit Volterra - 2e eeuw v.Chr.ralbastérrAfmeting 53 cm lang en 33 cm hoog.rGoede staat, zonder restauraties.rHerkomst: - Privécollectie van Alison Barker (1951 - 2021), Chichester, Verenigd Koninkrijk.rBIBLIOGRAFIE:trHOPE, Valerie M. Romeinse dood: het stervende en de doden in het oude Rome. Continuum. 2009.rHELLER, John. „Begrafenisgebruiken van de Romeinen“. The Classical Weekly. Volume 25, nummer 24. The Johns Hopkins University Press. 1932.rKLEINER, Diana E. Romeinse beeldhouwkunst. Yale University Press. 1992.rKOUSSER, Rachel M. Hellenistische en Romeinse ideale beeldhouwkunst: De aantrekkingskracht van de klassieke. Cambridge University Press. 2008.rPEARCE, John. Dood en begrafenis in het Romeinse Tijdperk. Oxford University Press. 2020.rPEARCE, John; MILLET, Martin; STRUCK, Manuela (red.). Begrafenis, samenleving en context in de Romeinse wereld. Oxbow. 2000.rWALDNER, Katharina; GORDON, Richard L.; SPICKERMANN, Wolfgang (red.). Begrafenisrituelen, ideeën over het hiernamaals en het individu in de Hellenistische wereld en het Romeinse Koninkrijk. Franz Steiner Verlag. 2016.rPARALLELLEN:rFiguur 1 Voorzijde van eenurn met begrafenisstoet, albast. Romeins, waarschijnlijk Volterra, h. 100 v.Chr. British Museum, Londen (Verenigd Koninkrijk), inventarisnummer 1925,1218.1.rFig. 2 Aardewerfurn met oorlogsbuit, marmer. Romeins, eerste helft van de 1e eeuw na Christus. Metropolitan Museum, New York (VS), inventarisnummer 2002,297.rFiguur 3 Voorkant van een urn met Eteocles en Polyneices die vechten, geflankeerd door Overwinningen, terracotta. Romeins, S.I. AD Britse Museum, Londen (Verenigde Koninkrijk), inventarisnummer 1850,0514.1.rFiguur 4 Sarcofaag met scènes uit het leven van Achilles, marmer. Romeins van een Attisch atelier, 180-220 na Christus. Getty Villa, Malibu (VS), catalogus 95.AA.80.1.rFig. 5 Voorkant van een urn met oorlogssituatie, albasten. Etruskisch, Italië, 300-100 v.Chr. British Museum, Londen (Verenigd Koninkrijk), inv. 1930,1112.3.rFiguur 6 Voorkant van deurn met het Laat Gericht van Parijs, albast. Etruskisch, Volterra, circa 150-125 v.Chr. Musée du Louvre, Parijs (Frankrijk), inventarisnummer MND 1567 / Ma 3605.rFig. 7. Centauromachie urne, albast. Etruskisch, Volterra, tweede helft van de 2e eeuw v.Chr. Musée du Louvre, Parijs (Frankrijk), inventarisnummer CC 106 / Ma 2353.1.rBESCHRIJVING:trRelief gesneden uit één stuk albast, op twee vlakken, met de figuren in hoog relieft op een vlakke achtergrond, wat het chiaroscuro-effect van de compositie versterkt. Uit Volterra, in Toscane (Italië), toont het een triumphale compositie van militaire aard, met twee soldaten die geflankeerd worden door een Victoria en een priester. De figuren zijn geplaatst op een eenvoudig grondvlak, een eenvoudige latei, terwijl het bovenste deel wordt bekroond door een fries in de vorm van een architectonische architraaf, versierd met schuine parallelle insneden.rDe soldaten dragen volledige militaire kledij, inclusief helmen met grote verenpijlen (dubbel op de ene, gekroond op de andere), en houden ronde schilden vast. Deze schilden verdienen een speciale vermelding omdat ze in voor- en zijaanzicht zijn bewerkt, waardoor de diepte en het naturalisme van de scène worden versterkt. De twee krijgers strekken één been uit terwijl ze het andere, gebogen, ondersteunen op een laag voetstuk of altaar. Met het lichaam naar voren en het hoofd gedraaid kijken ze in tegengestelde richtingen, waarbij ze de symmetrie bewaren, en een van hen houdt het afgehakte hoofd van een vijand vast. Zijn metgezel zou oorspronkelijk ook een soort trofee hebben getoond, hoewel dat element, dat opvallender is dan de rest van het beeldhouwwerk, verloren is gegaan.rAan de linkerkant verschijnt de godin Victoria, de Griekse Nike: een vrouwelijke figuur met grote vleugels, hier gekleed in een korte peplos, met haar rechterhand omhoog en haar linkerhand die een langwerpig voorwerp vasthoudt (mogelijk een palm, symbool van de overwinning). De godin Victoria was, in tegenstelling tot de Griekse Nike, een godheid van bijzonder belang, die zeer aanwezig was in het hele Koninkrijk. Talrijke tempels werden ter ere van haar opgericht, en zij werd vooral vereerd door generaals die triomfantelijk uit de oorlog terugkeerden. Als symbool van de overwinning op de dood was haar voorstelling zeer algemeen in allerlei luxevoorwerpen en, vooral, als decoratief en symbolisch motief in officiële Romeinse architectuur.rAan de rechterzijde van de compositie staat de figuur van een beijde priester, gekleed in een toga en mantel en dragend een kegelvormige hoed met een gebogen punt, bekend als een Phrygische pet. Hij wordt van voren weergegeven, met zijn rechterhand opgestoken, open, en zijn linkerhand rust op zijn mantel, ter hoogte van de heup. Sinds het Hellenistische Griekenland werd de Phrygische pet gebruikt om elk personage van oosterse oorsprong te identificeren, wat ons in staat stelt deze priester te identificeren als behorend tot de Aziatische provincies van het Romeinse Rijk. Een andere hypothese is dat het een barbaarse priester was, aangezien zij gewoonlijk werden afgebeeld in Romeinse kunst met een Phrygische pet en baard.rHet is ook noodzakelijk om het belang van de plaats van herkomst van het te bestuderen stuk te benadrukken, de Toscaanse stad Volterra. Deze specifieke regio was de geboorteplaats van de Etruskische beschaving, in de 8e eeuw v.Chr., en in de 4e eeuw v.Chr. was het al een van de belangrijkste steden van de Etruskische Liga, onder de naam Velatri, met grote ontwikkeling op zowel demografisch als economisch vlak. Wat betreft archeologische overblijfselen is Volterra vooral rijk aan getuigenissen van Etruskische funerale beeldhouwkunst, en er zijn talrijke urnen gevonden die een typologie vertonen die lijkt op het bestudeerde stuk, in de vorm van een prismatische doos versierd met een groot reliëf dat de hele voorkant bestrijkt, omgeven door lateien boven en onder. Bovendien zijn veel van deze Etruskische urnen uit Volterra, voorafgaand aan het hier beschreven reliëf, gemaakt van albast, wat relatief zeldzaam is binnen de Romeinse wereld.rAardewerkurnen, zowel borst- als cylindrisch gevormd, behoren tot de belangrijkste voorbeelden van Romeinse grafkunst. In de vroege dagen van de Romeinse beschaving was de meest voorkomende praktijk begrafenis, maar met de tijd werd cremeren de norm, wat de meest gebruikte formule was vanaf het einde van de Republiek en vooral tussen de 1e en 2e eeuw na Christus. In feite verwijst Tacitus, in de eerste eeuw, naar cremeren als Romanus mos, dat wil zeggen "de Romeinse wijze". Begrafenis kwam toen vaker voor onder slaven en de bevolking zonder middelen, aangezien het een minder kostbare en opvallend snellere methode was. Na verloop van tijd zal deze formule het cremeren overal in het Rijk vervangen, parallel aan de achteruitgang van de Romeinse steden en de veranderingen in het religieuze domein die het einde van het Oudere Tijdperk markeerden.rIn de begrafenisritueel van crematie was het de erfgenaam van de overledene die de brandstapel aanstak, een fakkel dichterbij bracht maar vermeed recht in de vlammen te kijken. Zodra het lichaam door vuur was verteerd, werd geloofd dat de geest van de overledene aanzijnsreis naar de onderwereld begon. De erfgenaam – of op sommige gelegenheden de weduwe – sprenkelde wijn over de as, verzamelde ze, waarbij hij zorgde dat eventuele resterende botten werden meegenomen, plaatste ze in eenurn en begroef ze.rDe romeinse grafkunst omvatte sarcofagen, urnen voor urnen en altaren voor de begrafenis van lichamen of as, evenals gedenkconstructies zoals mausoleums en stèles. Het gebruik van elk type veranderde in de loop van de tijd, en de altaren en urnen voor urnen verloren in feite hun belang gedurende de tweede eeuw na Christus, ten gunste van de sarcofagen. De versiering van grafmonumenten bleef echter een continue stroom behouden, variërend van eenvoudig ornamentale motieven zoals kransen of dierenhoofden tot zeer complexe mythologische scènes.rrrrOpmerkingen:- Het stuk wordt geleverd met een echtheidscertificaat.- Het stuk bevat een Spaanse exportvergunning.- De verkoper garandeert dat hij dit stuk heeft verworven volgens alle nationale en internationale wetten met betrekking tot het eigendom van cultureel erfgoed. Herkomstverklaring gezien door Catawiki.#MeesterwerkenW39


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app

Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.