“Geboorten” Pierre Péju (1998)

Nieuw, alleen een naam geschreven op de eerste pagina. Dit boek probeert het ‘in de wereld komen’, het banale wonder van elke geboorte, te beschrijven. Omdat geboorte net als de dood is, kunnen we niet spreken over de onzichtbare passage waarvan we niets weten. Drie unieke geboorten worden hier verteld. De eerste is verschrikkelijk: in een gevangenkamp bevalt een vrouw onder erbarmelijke omstandigheden, onder toeziend oog van opgewonden soldaten. Maar plotseling bevriezen de mannen: het kind is er, en zijn kwetsbaarheid maakt indruk op hen, ongelooflijk. Als de tweede geboorte tragisch is, is de derde uiteindelijk gelukkig: de pasgeborene verschijnt “in de handen van de engel”. Hij heeft de perfectie van alle nieuwe levens. Zijn grote ogen gaan open als een raadsel. Maar Geboorten is ook een mannelijk woord, een woord dat de 'vaderblik' oproept, deze dubbelzinnige blik die de man heeft op degene die bevalt. Geïntrigeerd door wat de vrouw meemaakt en wat hij nooit zal meemaken, gefascineerd door het onvoorstelbare wezen van wie hij zal moeten toegeven dat hij de vader is, kan de man pas in een vreemde marge gaan staan als de nieuwe wordt aangekondigd. het kind verschijnt. De mens, gedoemd om alleen maar dingen op de wereld te brengen, of op zijn best boeken waarvan hij nooit weet of ze dood of levend zijn.