“De vrek” Molière (1971)

TB-aandoening!
Harpagon heeft de poster nooit verlaten. Hij droeg alle kostuums, nam de meest uiteenlopende kenmerken aan en veranderde vaak van baan. We zagen hem soms als zielig, clownesk, tragisch, slecht, Shakespeariaans, hallucinerend, waanvoorstellingen, clownesk. Moeten we lachen of huilen bij het wonderbaarlijke schouwspel van deze buitengewoon rijke zakenstad, van deze bezeten woekeraar die een charmante familie tiranniseert? Moeten we medelijden hebben of deze gek haten die zijn goud begraaft en alleen maar gedag zegt? Molière was de beste, vriendelijkste en genereusste man. Zijn publiek eiste zijn grappen. Maar zijn komische genie verbergt nauwelijks een van de donkerste en meest woeste auteurs aller tijden, de uitvinder van deze monsters van egoïsme, neurotici van Alceste, Don Juan, Arnolphe en van deze Harpagon, onze medemensen, onze broeders.