Allemaal willen we de hemel|Els Beerten 9789045106199

||boek: Allemaal willen we de hemel|bekroond met de Gouden Uil Prijs vd jonge lezer 2009 & met de Boekenleeuw 2009|Querido

||door: Els Beerten

||taal: nl
||jaar: 2009
||druk: ?
||pag.: 498p
||opm.: paperback|zo goed als nieuw

||isbn: 978-90-451-0619-9
||code: 1:000105

--- Over het boek (foto 1): Allemaal willen we de hemel ---

Allemaal willen we de hemel is een jeugdboek uit 2008 van Els Beerten.

Het verhaal wordt gesitueerd in een oorlogssituatie in de 20e eeuw en handelt over thema's als liefde, verdriet, dood en verraad. Het werd naar het Duits vertaald en werd daar uitgebracht als Als gäbe es einen Himmel.

• Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer (2009)
• De Gouden Lijst (2009)
• Nienke van Hichtum-prijs (2009)
• Boekenleeuw 2009
• Genomineerd voor de Deutschen Jugendliteraturpreis in de categorieën "Jugendbuch" en "Jugendjury"
• Lavki-prijs voor het Jeugdboek (2011)
• Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Jeugdliteratuur (2012)

[bron: wikipedia]

Jef droomt ervan om een held te worden, liefst samen met zijn beste vriend Ward. Voor zijn zus Renée hoeft dat heldendom niet zo nodig. Zij heeft genoeg aan Ward, zijn hemelse saxofoonspel, en zijn fluwelen blik. Maar het is 1943. Midden in de oorlog. Aan het oostfront wordt een bikkelharde strijd gevoerd tegen de Russen. De Duitsers lijden er grote verliezen en hebben dringend dappere jongemannen nodig om hen bij te staan. Voor de jongens een gedroomde kans om held te worden. Voor volk en vaderland. Voor een betere wereld. Ward vertrekt liever vandaag dan morgen. Maar zo denkt lang niet iedereen er over.

Een aangrijpend verhaal over oorlog in tijden van liefde, en over de verwoestende keuzes waarvoor een oorlog mensen stelt.

[bron: https--www.goodreads.com]

Het is midden in de Tweede Wereldoorlog. Er komt een nieuw lid bij de fanfare: Ward. Hij speelt goed saxofoon en Renée wordt verliefd op hem. Haar broer Jef vindt dat hij en Ward maar vrienden moeten worden. Renée en Ward krijgen verkering en haar ouders vinden hem een goede jongen. Jef en Ward zitten in dezelfde klas, Renée zit een klas lager. Jef en Renée hebben nog een klein broertje: Remi. Hij leert van Ward om op zijn vingers fluiten en als hij groot is zal hij leren saxofoon spelen. De Duitsers vinden dat de fanfare op moet doeken. Er zijn al veel mensen gestopt, vanwege de oorlog, en ze zijn nog maar met z'n vijven. Jef, Renée, Ward, Jefs vader Sander en diens vriend Theo. Theo biedt aan om de fanfare bij hem thuis voort te zetten. Als muziek verboden wordt en koper in beslag wordt genomen, verstoppen Jef, Renée en hun vader hun instrumenten onder de grond.

De leraar geschiedenis van Jef en Ward vertelt over de bolsjewisten en de Duitsers. Naar het schijnt willen de bolsjewisten al het christelijk uitroeien en de hele wereld communistisch maken. De Duitsers hebben geprobeerd de Russen aan het Oostfront tegen te houden, maar ze zijn niet sterk genoeg. Ze hebben dringend sterke jongens nodig. Jef en Ward willen altijd al een held worden, daarom spreekt dit idee hen aan. Ze gaan naar een bijeenkomst van het VNV, waar alles wordt uitgelegd. Bij Jef thuis viel dit idee niet goed, zijn vader zag de Duitsers als de vijand. Jef en Renée mochten hun vriend Ward niet meer zien. Hij stond nu aan de verkeerde kant. Hij vertrok naar het Oostfront, ondanks alles wat Renée probeerde om hem tegen te houden.

Het was er verschrikkelijk. Er klopte niets van wat er bij het VNV verteld was. Hij moest de Hitler-eed zweren en onder Duitse officieren vechten, in plaats van voor het Vlaamse volk, onder Vlaamse officieren. Het was puur overleven. Hij of de ander. Hij stuurde brieven met Jef, en dacht aan Renée. Al snel werd hij Sturmman en kreeg jongens onder zich.

Op een verlof mocht hij even naar huis, waar hij werd gezien als overloper. Renée wilde niets meer met hem te maken hebben. Alleen Jef wilde hem nog wel zien, en hij zag hem vaak. Jef wilde nog steeds mee naar het front om te vechten, alleen probeert Ward dit uit zijn hoofd te praten.

Ward wordt door het VNV gevraagd om vijf verzetsleden te vermoorden. Hij grijpt elke kans aan om 'slechte' mensen uit te schakelen en stemt in. Hij heeft alleen niet door dat hij 's avonds gevolgd wordt door Jef. Als hij ziet wie hij moet vermoorden, schiet Ward een aantal keer in de lucht als waarschuwing. Het is namelijk Theo. Dan valt Theo dood neer, hij is in zijn rug geschoten door Jef. Hij gaat naar het lijk toe en bemerkt dan pas dat het de vriend is van zijn vader. Ward stuurt hem naar huis, maar wordt zelf herkend. Hij neemt meteen de trein naar het oostfront.

Aan het oostfront vlucht hij samen met een Belgische, vijftienjarige jongen. Hij laat de jongen bij een Oekraïense boer achter. Hij snijd de bloedgroep-tatoeage van SS-ers uit zijn arm en schiet erin zodat het lijkt alsof hij een schotwond heeft. Ook schiet hij in zijn eigen been en wordt opgevangen in het ziekenhuis. Zo lijkt hij een oorlogsslachtoffer. Hij wordt verliefd op de zuster die hem verzorgd. Ondertussen heeft hij zijn naam veranderd in Martin Lenz.

Eenmaal uit het ziekenhuis gaat hij met Isa, de zuster, mee naar Keulen. Hij gaat er aan het werk als muziekdocent. Als hij op een middag met Isa naar huis loopt wordt de stad gebombardeerd. Isa en haar ouders overlijden. Hij gaat alleen verder en belandt bij Katrina, een weduwe op wiens boerderij hij mag wonen en werken. Hij houdt zich voor als Martin Lenz, oorlogsslachtoffer van het front. Na twee jaar vraagt hij haar met hem te trouwen, omdat mensen over hen praten. Ze vindt dit zo vreemd dat ze verdwijnt, en Ward moet weer alleen verder.

Jef is ondertussen gehuldigd voor het redden van de vier verzetsleden en heeft er een medaille voor gekregen. In de krant staat dat Ward Theo dood heeft geschoten. Jef wil niet gehuldigd worden omdat hij gelogen heeft en zijn vriend heeft verraden. Renée verloofd zich met een andere jongen, Emile.

Ward gaat terug naar België en geeft zich aan in Duitsland met zijn echte naam. Het komt meteen boven water dat hij Duits officier is, Sturmman en een verzetsman heeft gedood. Dit is Jefs leugen. Hij wordt de cel in gegooid. Als hij in een nieuwe, nog kleinere cel terecht komt, komt zijn moeder hem opzoeken. Ze regelt voor hem een advocaat: Bielen. Bielen komt bij de Claessens (Jefs familie) zeggen dat Jef liegt, en dat hij tegen Ward moet getuigen in een proces. Jef raakt in paniek, hij had niet verwacht dat hij ooit nog wat van Ward zou horen, en gaat uit huis. Zijn gezin komt erachter dat hij liegt en verbrandt zijn medaille. Een held die liegt is geen held, volgens zijn vader.

Op de rechtszaak schiet Jef zijn vriend Ward neer. Ward is de verdachte, maar Jef verdient de straf. Toch neemt Ward de schuld op zich, maar Jef merkt dit niet.

Later ontvangt Jef een brief van Ward, die hij in de gevangenis heeft geschreven. Hij schrijft dat hij Jef in de rechtszaak niet zal verraden, om verschillende redenen. Maar vooral omdat ze vrienden zijn, voor altijd.

[bron: https--www.scholieren.com]

--- Over (foto 2): Els Beerten ---

Els Beerten (Hasselt, 27 maart 1959) is een Vlaams schrijfster van jeugdliteratuur. Ze was reeds meermaals laureate van belangrijke jeugdliteratuurprijzen.

Beerten studeerde Germaanse filologie (Nederlands en Engels) aan de Katholieke Universiteit Leuven en vatte tevens de Toneelacademie in Maastricht aan. Het was daar dat een docent haar stimuleerde boeken te schrijven en les te geven en de opleiding niet te voltooien.

In 1987 verscheen Scènes, haar debuut over een meisje dat les volgt aan een toneelschool maar daar niet voldoende vooruitgang kan maken. Er volgden nog veertien kinder- en jongerenboeken. In het donker is het veilig uit 1998 verhaalt over twee jongens die een fantasiewereld opbouwen, verscholen in een kast, waar ze niet geconfronteerd worden met hun steeds ruziënde ouders. Het meermaals bekroonde Allemaal willen we de hemel uit 2008 verhaalt het leven en de keuzes van twee jongeren in en na de Tweede Wereldoorlog. De ene, Jef, kiest voor het verzet maar sleept een geheim met zich mee, de andere, Ward, voor het Vlaams Legioen.

Els Beerten is naast schrijfster ook lerares Engels, Nederlands en Expressie in het secundair onderwijs in Vlaanderen en ze doceert aan het Sint-Jozefscollege van Aarschot creatief schrijven. Aanvullend gaf ze workshops creatief schrijven in Suriname en Zuid-Afrika.

In 2004 ontving Els Beerten voor Lopen voor je leven de Gouden Zoen en in 2005 was ze de laureate van de Vlaamse Kinder- en Jeugdjuryprijs en de Kleine Cervantesprijs. In de periode van 2009 tot 2012 volgden de jeugdpublieksprijs van de De Gouden Uil Literatuurprijs, de Boekenleeuw, Nienke van Hichtumprijs, de Gouden Lijst en de Lavki-prijs voor het Jeugdboek alle vijf voor Allemaal willen we de hemel. Voor dit boek kreeg ze in 2013 ook de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Jeugdliteratuur.

[bron: wikipedia]

Els Beerten werd geboren op 27 maart 1959 te Hasselt. Ze bracht haar kindertijd en jeugd door in Koersel.

Aan de KU Leuven studeerde ze Nederlands en Engels (1977-1981) en volgde tegelijkertijd een lerarenopleiding aan dezelfde universiteit. Daarna liep ze een aantal jaren dagschool aan de Toneelacademie van Maastricht. In 1981 trouwde ze met Koen Jaspaert. Ze kregen samen drie kinderen: Eva, Ben en Thijs. Koen overleed in 2017 aan de gevolgen van ALS.

Sinds 1985 onderwijst ze Nederlands, Engels en Creatief Schrijven aan het Sint-Jozefscollege van Aarschot.

Tussen 1976 en 1984 was ze als freelance medewerker verbonden aan TOPmagazine, waarvoor ze verhalen en gedichten schreef. In 1985 won ze de John Flandersprijs met het kortverhaal 'Vreemde Eend.' Haar debuut 'SCENES' (uitgeverij Df-Infodok) verscheen in 1987. Haar jongste boek 'Eén mens is genoeg' ligt sinds 2 september 2014 in de boekhandel.

De afgelopen jaren schreef ze columns voor het tijdschrift 'Runner's World'.

Najaar 2018 gaf ze een cursus Creatief Schrijven voor beginners ism CC Het Gasthuis. Locatie was CC Het Gasthuis. Najaar 2019 wordt de cursus opnieuw georganiseerd, en op dezelfde locatie.

In mei 2018 gaf ze de eerste schrijfdag in Aarschot; dat gebeurde in samenwerking met CC Het Gasthuis en vzw Creatief Schrijven. Op 25 mei 2019 vindt de tweede schrijfdag plaats, ook weer ism CC Het Gasthuis en vzw Creatief Schrijven. Info en inschrijvingen: vzw Creatief Schrijven.

In 2002, 2003, 2004 en 2006 verbleef ze telkens een aantal weken in Zuid-Afrika als docent creatief schrijven en drama in kader van het Vingeroefeningenproject (gegroeid uit Vingeroefeningen, een cursus verhalenschrijven voor jongeren uit diverse culturen, in opdracht van de Koning Boudewijnstichting). In 2003 nam ze er deel aan Kunstenfestival Klein Karoo. Voorjaar 2005 verbleef ze zes weken in Paramaribo (Suriname) als Writer In Residence. Voorjaar 2006 nam ze deel aan het literair festival 'Werelden in Ontmoeting' in Paramaribo. In 2008 verzorgde ze gastcolleges creatief schrijven aan de Schrijversvakschool van Paramaribo. Tijdens het najaar van 2010 nam ze deel aan het internationaal literair festival in Paramaribo, WAN TRU PUWEA NA WAN SKREK, SANI, TAAL EN LEVEN, waarbij leven in een meertalige omgeving centraal stond.

Voor het voltooien van 'Eén mens is genoeg' verbleef ze een maand in Ledig House (N.Y.), met de steun van Passa Porta (Brussel), het Vlaams Fonds voor de Letteren en Writers Omi.

[bron: http--www.elsbeerten.com]