boek ons opoe van Joke Verhoeven Vogels

Zij maakte tot kort voor haar dood deel uit van ons gezin, terwijl we zelf al met tienen waren (mijn ouders en acht kinderen). Dat was zeventig jaar geleden maar heel gewoon. Ze had haar eigen slaapkamertje bij ons thuis, evenals mijn ouders. De vier meisjes sliepen in twee ;twijfelaars op de meisjeskamer en de vier jongens op zolder. Ja, zo ging dat, ook al was ons huis aan de minister van sonstraat (theresia) zeker niet al te groot. Ze was sinds de dood van haar man (een van mijn opa;s) in 1920 weduwe en had zelf twee kinderen, twee zonen, waarvan er een op 17-jarige leeftijd was ingetreden bij de fraters van tilburg (frater serenus). De andere zoon was mijn vader. Er bestond in die tijd nog geen nabestaanden- of weduwepensioen en dus was het de gewoonste zaak van de wereld' dat je dan bij een van je kinderen kwam;inwonengelukkig was ze goed gezond en hielp ze ons moeder mee met de opvoeding van de kinderen en het doen van allerlei huishoudelijk