„Hoe je op vijftigjarige leeftijd liefde kunt vinden als je.

„Hoe je op vijftigjarige leeftijd liefde kunt vinden als je Parijse bent (en andere cruciale vragen)” Pascal Morin (2013).
Wat doe je als je 18, 30, 40 of 50 bent, om de koers van je onbevredigende leven te veranderen en vrede te overwinnen, misschien zelfs geluk en liefde? Op deze manier zou men op een eenvoudige maar eerlijke manier de overvloedige en stralende roman van Pascal Morin kunnen samenvatten. Met groot meesterschap neemt de auteur ons mee in een 'ronde' van een dozijn personages, van verschillende leeftijden en sociale en raciale omstandigheden, allemaal vastgelegd op een moment van ondervraging en van de overgang naar een betere toekomst. Allereerst is hier Catherine Tournant, lerares Frans in Aulnay-sous-Bois, in haar vijftiger jaren, elegant en gecultiveerd, opgesloten in haar routine. Een vrouw die nogal perfectionistisch is maar warm omgaat met haar studenten die vaak middelmatig zijn, met een toekomst die al sociaal belemmerd is, zoals deze Natacha Jackowska, wiens moeder, zwaarlijvig en met RSA, net is overleden. Tijdens het werk in zijn appartement komt een jonge loodgieter van Afrikaanse afkomst, Dimitri Diop, die zijn vriendin zojuist per sms heeft gedumpt, ter plaatse door zijn vader, Robert, een zeer aantrekkelijke weduwnaar. Maar ook Jérémie Lesdiguières, 38, een trendy en homoseksuele modeontwerpster, Eve-Marie Saada, een psychoanalyticus die verzwakt was toen ze veertig was. Van scène tot scène komen ze op de set om zichzelf en de wereld om hen heen in vraag te stellen, en vooral om elkaar te ontmoeten, meer dan alles wat hen zou kunnen scheiden. Zal Catherine er bijvoorbeeld in slagen haar vooroordelen te overwinnen, ondanks haar antiracisme als linkse intellectueel, om verliefd te worden op Robert, die zo aantrekkelijk maar donker van huid is? Pascal Morin neemt ons bij de hand in dit morele verhaal van een knappe optimist. Door stereotypen (de leraar uit de voorsteden, de jonge zwarte man, het verdwaalde middelbare schoolmeisje, enz.) omver te werpen, geeft hij leven aan diepe, warme en overtuigende personages, in een aangename en vloeiende taal. Naast het leesplezier nemen we in deze vermenging van bestemmingen ook een heel mooie roman over Parijs en Parijzenaars, allemaal ontworteld, verbannen uit provincies of Senegal, over hedendaagse eenzaamheid maar ook over de vrijheid die voortkomt uit de afwezigheid van gehechtheid, over verschillen en de verleiding ervan, over de ontmoetingen die ons opbouwen en ertoe leiden dat we anderen worden. Met deze vijfde roman bereikt Pascal Morin een volwassenheid... verleidelijk!