OP TE HALEN: Oosthoek's Encyclopedie 17dln|1947-1957 4e druk€ 1,00
Meander|Tessa de Loo Duyvené de Wit 9029528974
€ 5,25
Ophalen of Verzenden
Verzenden voor € 4,94
170sinds 8 sep. '23, 10:38
Kenmerken
ConditieZo goed als nieuw
HerkomstNederland
Jaar (oorspr.)1987
Beschrijving
||boek: Meander||De Arbeiderspers
||door: Tessa de Loo Duyvené de Wit
||taal: nl
||jaar: 1987
||druk: 8e druk
||pag.: 277p
||opm.: paperback|zo goed als nieuw|notities
||isbn: 90-295-2897-4
||code: 1:001609
--- Over het boek (foto 1): Meander ---
In een klein dorp sticht een aantal mensen dat na de revolutionaire euforie van de jaren zestig de stad ontvlucht is een gemeenschap. De geestelijk leider heeft, gerijpt door mystieke ervaringen, een heilig geloof in een menselijker samenleving. Liefdevol met elkaar omgaan zonder de eigen individualiteit op te geven, dat is zijn credo. Maar al snel treedt binnen de gemeenschap een schisma op. Langzaam maar zeker verwateren de idealen en krijgt ook Meander te maken met de harde werkelijkheid.
[bron: https--tessadeloo.com/portfolio/meander]
Recensie: Tessa de Loo - Meander [2014-09-20]
Een lichte plek in de verte
Geen debuut werd in de afgelopen jaren zoveel besproken, bezongen en verkocht als dat van Tessa de Loo, de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek (1983). Het heette het begin van een golf 'vrouwenliteratuur' (wat dat ook moge wezen), de schrijfster werd ervan beticht dat ze haar D.H. Lawrence te goed had gelezen en ten slotte ontving ze in juni 1984 de Anton Wachter-prijs. Aan publiciteit geen gebrek, maar dat maakt het gesternte waaronder een nieuw boek moet worden geschreven niet zonder meer gunstiger.
Het pleit voor Tessa de Loo dat ze de tijd heeft genomen. Haar eerste roman, Meander, is met zorg gecomponeerd, er is geen spoor van de haast of de gemakzucht die zo makkelijk het gevolg kan zijn van striemende publiciteit en onverwachte populariteit. Integendeel zelfs: een bezwaar dat tegen Meander kan worden ingebracht is dat het te uitgesponnen is. Door hoeveel bochten ook, alle water stroomt naar de zee en 277 bladzijden zijn wat veel om die wetmatigheid nog eens te onderstrepen.
meanderMeander lijkt in zekere zin op het titelverhaal uit De meisjes van de suikerwerkfabriek. Toen koos Tessa de Loo de geschiedenis van de Verkade-meisjes die elke dag van Amsterdam naar Zaandam spoorden als uitgangspunt en in Meander is opnieuw een 'waar gebeurde' geschiedenis de leidraad, ook al is die recenter en wat minder bekend. In de bundel Literair leven in Groningen (1985) lichtte ze voor het eerst een tipje van de sluier op: wat in Meander wordt beschreven zijn de verwikkelingen in en uiteindelijk de ondergang van een leefgemeenschap in Pieterburen, in de jaren zeventig.
Toen het drama al voltrokken was kocht Tessa de Loo er een huis, het vroegere hoofdkwartier van de gemeenschap, en ze verdiepte zich in wat er zoal was voorgevallen. Weliswaar verplaatst ze de handeling in haar roman van Pieterburen naar Zeeland (met als aardige bijkomstigheid dat voor Antwerpen vermoedelijk de stad Groningen mag worden gelezen), maar voor het overige lijkt ze dicht bij de feiten te zijn gebleven. Meander maakt in elk geval de indruk dat er een gedegen studie aan vooraf is gegaan. Interviews en gesnuffel in documenten.
Al of niet 'waar gebeurd' is bij een roman niet zo'n belangrijke vraag. Is Tessa de Loo erin geslaagd van Meander een boeiend boek te maken? Zo goed als, is mijn antwoord; enkele bezwaren en onvolkomenheden ten spijt heb ik het met plezier gelezen. Het lijkt me een hele tour de force geweest om van mensen wier ideeën eigenlijk niet zo interessant zijn geloofwaardige karakters te maken. Dat is Tessa de Loo gelukt, zij het bij de één wat beter dan bij de ander.
De drie hoofdpersonen - goeroe Jesse, zijn vrouw Maja en de jongeman Sebastiaan, een volgeling door dik en dun - zijn scherp getekend, de andere leden van de commune worden naarmate het verhaal vordert steeds uniformer. Dat is een van de redenen waarom het boek te lang is: van overspel komt overspel, van drankzucht drankzucht, de één na de ander keert zich van de grote leider af, steeds om dezelfde reden. Het maakt Meander tot een geschiedenis die zichzelf herhaalt, als de bochten van de gelijknamige rivier.
Die geschiedenis wordt door Tessa de Loo knap verteld. Haar stijl is sober, bijna sereen, haar ironie even prikkelend als mild. Ze is vol begrip voor het streven van de charismatische Jesse Deodaat, die de leefgemeenschap met hard werken uit de grond stampt, maar ze volgt hem niet tot de extreme grenzen van zijn veeleisendheid. Zo ook heeft ze sympathie voor de weerbarstige dadendrang van Maja, die de leugenachtigheid van Jesse's sjablonen als eerste doorziet, maar ze volgt Maja niet in de vluchtige liefdesavonturen die bedoeld zijn om de leemte te vullen. Die nuances komen het fraaist tot uitdrukking op het moment dat de definitieve breuk tussen Jesse en Maja zich voltrekt - in bed, wanneer hij vol is van een 'ongekende harmonie en vreedzaamheid' en zij 'het evenwicht' verbreekt. Men leze het eerste hoofdstuk van het tweede deel.
Sebastiaan, ten slotte, is een akelige meeloper. Maar zelfs hij wordt van zijn geloof in Jesse genezen. Dan blijft de goeroe niets anders over dan te vertrekken, op weg naar een volgende 'lichte plek in de verte'. Pieterburen achter zich, de jaren zeventig afgesloten.
Tesse de Loo - Meander. De Arbeiderspers, Amsterdam. 278 blz.
Deze recensie verscheen eerder in het Nieuwsblad van het Noorden op 28 november 1986.
Anton Brand [bron: https--www.tzum.info/2014/09/recensie-tessa-de-loo-meander]
I Zakelijke gegevens
Tessa de Loo
Meander
Opgedragen aan René, voor wie geen berg te hoog was. Met veel dank aan Marinus, voor diens onontbeerlijke bijstand. De poging de hemel op aarde te verwezenlijken heeft altijd weer geleid tot de hel. - K. - - Popper
Zuiverheid en eenzaamheid zijn één en hetzelfde geluk. - Colette
Amsterdam, 1986
Uitgeverij De Arbeiderspers
266 bladzijdes
II De eerste reactie
Ik heb dit boek gekozen, omdat het bij ons thuis in de boekenkast stond en omdat het me leuk leek om wat te leren over het verloop van het leven in een commune. Mijn ouders vertelden: "In het laatste deel blijkt dat het heel moeilijk is om in een commune te leven, omdat nooit iedereen zich aan de regels en taken kan houden". Ik werd nieuwsgierig en wilde er achter komen of ze wel gelijk hadden.
III Verdieping
Samenvatting
Jesse Deodaat, een man van middelbare leeftijd, is de stichter en geestelijk leider van leefgemeenschap Meander. Na een grondige analyse komt hij tot de conclusie dat de mens gedreven wordt door begeerte, ijdelheid, angst en haat. Hij zegt dat je door meditatie kan ontsnappen aan de dagelijkse problemen. Er heeft zich een gevarieerde groep volgelingen bij hem aangesloten, waaronder Sebastiaan, die Jesse bijna aanbidt. Ook komen Otto en Hester, Otto gelooft in de ideeën van Jesse, maar Hester wordt eigenlijk door Otto meegesleurd, samen met hun dochtertje Catelijne. Max en roosje komen ook naar het dorp. Max en Otto worden de meest trouwe volgelingen van Jesse. Sommige van hen zijn academici, bakkers en de vrouw van Jesse is balletdanseres geweest. Jesse is alleen in geestelijke zin met Maja getrouwd, op lichamelijk gebied is ze met Hugo getrouwd. Wel heeft Jesse samen met Maja een zoontje genaamd Frodo. Ze wonen allemaal bij elkaar in een commune in een verlaten dorp in Zeeuws Vlaanderen. Allen geloven in Jesse's ideeën en alles gaat goed. Dan ontstaan er echter spanningen tussen Maja en Jesse. Alle communeleden vinden dat Maja zich niet genoeg inzet, want zij zit gewoon thuis met Hugo. Jesse besluit om een tijdje weg te gaan om na te denken. Als hij terugkeert is het een zooitje in Meander, er is maar heel weinig werk verricht en er zijn alleen maar schulden gemaakt. Sommige leden denken alleen maar aan feesten. Op een avond komt Jesse erachter dat Maja, achter zijn rug om, een avondje uit in Antwerpen heeft georganiseerd met een paar andere leden van Meander. Maja heeft zich nu tegen Jesse gekeerd en krijgt daarbij steun van Hester. Maja heeft zo haar eigen plannen en weet deze door te voeren. Als ze dan ook nog haar nieuwe vriend, Laurens Dewaere, in Meander introduceert, is voor haar man de maat vol. Jesse zet Maja uit het huis en uit Meander. Ondertussen zijn er binnen de commune allemaal buitenechtelijke relaties ontstaan. Dit is het begin van de ontaarding van het communeleven. Deze ontaarding wordt nog groter als Maja zich, samen met alle nieuwe stellen, tegen Jesse keert. Jesse is hierdoor gedwongen, samen met zijn zoontje Frodo, Meander te verlaten.
Personages
Voordat Jesse Deodaat Meander sticht, bestudeert hij de ideeën van de Heilige Ramakrishna. Hij komt tot de conclusie dat de mens zich los moet maken van angst, haat, jaloezie en hebzucht. "God is ons diepste wezen, God is dat deel van ons dat vrij is van angst". Jesse wil dat Meander een leefgemeenschap vol liefde en broederschap wordt. De leden van Meander zouden volgens hem gaan behoren tot de 'nieuwe mens'. Jesse is heel rustig en wordt niet snel kwaad. Zo krijgt hij bijvoorbeeld een meningsverschil met een toeschouwer tijdens een toespraak. Hij blijft rustig, terwijl de toeschouwer agressief tegen hem doet. Jesse laat helemaal niet zijn emoties zien. Hij doet dat wel, wanneer blijkt dat Maja een nieuwe vriend heeft. Hij huilt dan uit bij Sebastiaan, zijn trouwste discipel. Alle mislukkingen in Meander worden door Jesse goedgepraat. Zo wordt er een keer iemand boos op Maja, omdat zij niet voor de commune werkt, terwijl alle mensen dat wel doen. Jesse pleit dan voor Maja, "De een werkt met zijn handen, de ander ontwikkelt zijn geest, een derde zijn gevoel. Maja onderzoekt de uiterste grenzen van het gevoel. Het is de moeilijkste weg van de drie die zij begaat." Jesse Deodaat is een grote, gespierde man. Hij heeft lang, blond haar dat hij vrijwel altijd in een staart draagt. Jesse is een round- character, want je leert hem steeds beter kennen. De leden van Meander zijn flat- characters, het perspectief ligt minder vaak bij hen en ze zijn onveranderlijk. Maja is een belangrijk bijpersoon. Zij is de vrouw van Jesse, maar alleen in geestelijk opzicht. Lichamelijk hebben ze helemaal niks. Maja is vroeger balletdanseres geweest en heeft voor Jesse haar balletcarrière opgegeven. Ze is het niet helemaal eens met de idealen van Jesse en daarom begint ze na verloop van tijd ook een tegenstroming van Meander. Ze is vrij goed in mensen tegen elkaar uit spelen, hierdoor ontstaat er een splitsing in de gemeenschap. Andere personen zijn: Sebastiaan, de trouwe volgeling van Jesse en ook zijn beste vriend; Otto, ook een grote bewonderaar van Jesse; Hester, de vrouw van Otto. Zij is het van het begin af aan al niet eens met Jesse en probeert op een gegeven moment ook weg te lopen wat overigens niet lukt; Max, hij was eerst de minnaar van Maja, maar op een gegeven moment verlaat hij de commune. Bij zijn terugkomst werd hij verliefd op Hester. Veel bijfiguren zijn eigenlijk niet interessant en worden dan ook niet echt duidelijk beschreven. Ze stellen niet meer voor dan een naam en het hebben van een taak binnen de gemeenschap. De bijfiguren maken geen ontwikkeling door, ze blijven allemaal bij hun mening.
Titelverklaring
Meander is de naam van de commune en tevens een bocht in een rivier. Jesse vergelijkt de commune met een rivier. In de maatschappij gebeurt alles volgens vaste patronen, maar de Meander kronkelt zoals hij zelf wil. Ruimte Het verhaal speelt zich af in een Zeeuws dorp. De belangrijkste plaats is het huis van Jesse, omdat daar de meeste handelingen plaatsvinden. De mensen van Meander passen eigenlijk helemaal niet in het Zeeuwse dorp. De oorspronkelijke bewoners van het dorp vinden de communeleden raar. Hierdoor ontstaat er een gespannen sfeer. Ook aan het eind, als Jesse vertelt dat hij weggaat, is de sfeer in de commune gespannen. In het begin is het mooi weer en schijnt de zon, het gaat ook voorspoedig met Meander. Als Jesse orde op zaken stelt in Meander ligt er een pak sneeuw over het landschap en dit schept orde in het landschap. Op het eind regent het constant en begint het ook steeds harder te regenen, hierdoor wordt het effect van de aftakeling van Meander versterkt. Helemaal op het eind van het boek laat de schrijfster nog eens merken dat het weer belangrijk is. Het regent en Frodo vraagt dan aan Jesse waar ze heen gaan en Jesse antwoordt: 'Zie je die lichte plek daar in de verte, daar gaan we heen'. Ze gaan het mooie weer tegemoet, dus een goede periode. Tijd De verteltijd van het boek is 266 bladzijdes. Het verhaal beslaat zo'n vier jaar. Het is niet helemaal duidelijk wanneer het zich precies afspeelt, maar aan het begin van het boek staat dat het dorp waar Meander gesticht wordt sinds de watersnoodramp half verlaten is en nu vergrijst. De watersnoodramp was in 1953 en aangezien de mensen die daar woonden allemaal oud waren geworden en het boek in 1986 uit kwam denk ik dat het zich rond de jaren 70 afspeelde. Rond de jaren 70 stichtte heel veel mensen een sekte of commune, daarom is het goed denkbaar dat het verhaal zich rond die tijd heeft afgespeeld. Het einde van het boek kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit de commune omdat deze ten onder is gegaan en daarmee afgesloten. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit Maja's perspectief. Haar doel was om de commune uit elkaar te drijven en dat is haar gelukt. Als je het bekijkt vanuit Jesse's perspectief is het een open einde. Je weet niet wat er verder met Jesse gaat gebeuren, en ook niet hoe het met de andere personen zal aflopen. Toch kies ik voor het gesloten einde, omdat het proces van de opkomst en de ondergang van Meander afgesloten is. Meander is een niet chronologisch verhaal. Er komen een aantal flashbacks in voor, deze gaan altijd over Jesse. Er is er bijvoorbeeld een over de eerste keer dat Jesse mediteert.
Perspectief
Meander is de naam van de commune en tevens een bocht in een rivier. Jesse vergelijkt de commune met een rivier. In de maatschappij gebeurt alles volgens vaste patronen, maar de Meander kronkelt zoals hij zelf wil. Ruimte Het verhaal speelt zich af in een Zeeuws dorp. De belangrijkste plaats is het huis van Jesse, omdat daar de meeste handelingen plaatsvinden. De mensen van Meander passen eigenlijk helemaal niet in het Zeeuwse dorp. De oorspronkelijke bewoners van het dorp vinden de communeleden raar. Hierdoor ontstaat er een gespannen sfeer. Ook aan het eind, als Jesse vertelt dat hij weggaat, is de sfeer in de commune gespannen. In het begin is het mooi weer en schijnt de zon, het gaat ook voorspoedig met Meander. Als Jesse orde op zaken stelt in Meander ligt er een pak sneeuw over het landschap en dit schept orde in het landschap. Op het eind regent het constant en begint het ook steeds harder te regenen, hierdoor wordt het effect van de aftakeling van Meander versterkt. Helemaal op het eind van het boek laat de schrijfster nog eens merken dat het weer belangrijk is. Het regent en Frodo vraagt dan aan Jesse waar ze heen gaan en Jesse antwoordt: 'Zie je die lichte plek daar in de verte, daar gaan we heen'. Ze gaan het mooie weer tegemoet, dus een goede periode. Tijd De verteltijd van het boek is 266 bladzijdes. Het verhaal beslaat zo'n vier jaar. Het is niet helemaal duidelijk wanneer het zich precies afspeelt, maar aan het begin van het boek staat dat het dorp waar Meander gesticht wordt sinds de watersnoodramp half verlaten is en nu vergrijst. De watersnoodramp was in 1953 en aangezien de mensen die daar woonden allemaal oud waren geworden en het boek in 1986 uit kwam denk ik dat het zich rond de jaren 70 afspeelde. Rond de jaren 70 stichtte heel veel mensen een sekte of commune, daarom is het goed denkbaar dat het verhaal zich rond die tijd heeft afgespeeld. Het einde van het boek kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit de commune omdat deze ten onder is gegaan en daarmee afgesloten. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit Maja's perspectief. Haar doel was om de commune uit elkaar te drijven en dat is haar gelukt. Als je het bekijkt vanuit Jesse's perspectief is het een open einde. Je weet niet wat er verder met Jesse gaat gebeuren, en ook niet hoe het met de andere personen zal aflopen. Toch kies ik voor het gesloten einde, omdat het proces van de opkomst en de ondergang van Meander afgesloten is. Meander is een niet chronologisch verhaal. Er komen een aantal flashbacks in voor, deze gaan altijd over Jesse. Er is er bijvoorbeeld een over de eerste keer dat Jesse mediteert.
Het verhaal wordt verteld vanuit de hij - vorm. "Tussen zijn oogharen door keek Sebastiaan naar de schittering van de zon in het water, dat beneden langs de dijk stroomde." In ieder hoofdstuk ligt het perspectief bij een ander lid van de gemeenschap. Een enkele keer wisselt het perspectief binnen een hoofdstuk. De verteller van het verhaal is alwetend, want het perspectief wisselt en ieders gedachten worden beschreven, zoals die van Hester. "Het liefst was ze met het kind in haar armen boven het parle uitgestegen, zoals ze soms droomde". De gedachten van Maja worden niet goed onder woorden gebracht, waardoor je gaat denken dat Maja "slecht" is. Een alwetende verteller heeft zo zijn voordelen, er wordt namelijk objectief naar alle gebeurtenissen en personen gekeken, waardoor de lezer geen bepaalde mening voorgeschoteld krijgt.
Stijl
In Meander staan veel beschrijvingen, maar niet veel dialogen. Het taalgebruik is alledaags. Een voorbeeld van een beschrijving: "Er hing een merkwaardige stilte om hem heen; het was of hij alleen maar een volmaakte afbeelding van een zwaan was die, na uit de lijst te zijn gesneden, midden in het landschap was gezet". Thematiek
Het thema van Meander is het uiteenvallen van een leefgemeenschap. Het motto van K. Popper, aan het begin van het boek past hier goed bij. "De poging de hemel op aarde te verwezenlijken, heeft altijd weer geleid tot de hel". Maja vraagt zich af wat ze moet inleveren als ze moeder wordt. Dit laat goed zien welke problematiek de roman weergeeft. Meander gaat uiteindelijk over zaken als vrijheid en onafhankelijkheid. Motieven * De spanningen tussen de Meanderleden werden veroorzaakt door: - de buitenechtelijke relaties - het nietsdoen van Maja - het uitgaan van Maja en een aantal andere leden * De veranderingen van Jesse's ideologieën door: - het verbieden van een huwelijk voor de Meanderleden. - later kwam Jesse hierop terug en vroeg hij allen terug te keren naar hun partner * Vrijheid en onafhankelijkheid komen goed tot uiting als alle vrouwen van de commune bijeenkomen. Maja stelt dan de vraag: "Wat moet een vrouw inleveren van haat persoonlijkheid als ze moeder wordt?"
Over de schrijfster
Tessa de Loo kreeg het idee om een roman over een commune te schrijven in de jaren '70 tijdens haar verblijf in Pieterburen. Pieterburen kreeg namelijk landelijke bekendheid door de opkomst van een commune. Andere boeken van de schrijfster: De meisjes van de suikerwerkfabriek, Het rookoffer, Isabelle, De tweeling en Het mirakel van de hond. Wat er duidelijk in al haar boeken naar voren kwam was haar taalgebruik. Ze beschrijft bijvoorbeeld heel goed hoe het landschap van Nederland eruitziet. Ook hebben haar boeken op dezelfde manier hun einde namelijk: het leven gaat door en kijk niet meer achterom. IV Beoordeling Ik vond Meander een apart, maar ook een boeiend boek. Het was leuk om te lezen wat voor tegenstrijdige ideeën Jesse allemaal had. Op een gegeven moment bedenkt hij dat het wel mooi zou zijn als alle mensen in de wereld in een woonwagen zouden leven, zodat de grenzen zouden vervagen. "In de toekomst zou iedereen een woonwagen boven een huis verkiezen, er zou een wijdvertakt netwerk van vriendschappen ontstaan, er zouden geen staatsgrenzen meer zijn. Als ze wilden zouden zij de nieuwe Hunnen zijn, hijzelf een herrezen Attila". De personages zijn vrij vlak en weinig uitgediept, ik denk dat dat komt omdat er zo veel verschillende personen zijn. Het boek komt een beetje traag opgang . In het eerste deel wordt alleen het alledaagse leven beschreven. Er wordt bijvoorbeeld in een hoofdstuk beschreven hoe Sebastiaan de tuin van Jesse omspit. Dit was ontzettend saai om te lezen. "In een hoek van de tuin begon hij. Hij dreef de grond in, schudde de aardkluiten uit en wierp de lange pezige wortels op een hoop". Vanaf het tweede deel ontstaan er problemen en dan gaat het ook echt leven. Ik wil dit boek alleen aan mensen aanraden die geïnteresseerd zijn in het leven in een commune, omdat dit het hoofdonderwerp van het boek is en er veel over verteld wordt.
[bron: https--www.scholieren.com/verslag/boekverslag-nederlands-meander-door-tessa-de-loo-52673]
Tessa de Loo, Meander, Arbeiderspers, Amsterdam, 1986, 277 pp., BF. 710.
In 1983 debuteerde Tessa de Loo met de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek, die alom als een grote belofte voor de toekomst de hemel werd ingeprezen. Het is voorstelbaar dat het De Loo daarna moeilijk viel een dergelijke belofte in te lossen, maar nu is er dan toch de volwassen roman Meander, kroniek van het wel en wee van een alternatieve commune, vermoedelijk te situeren ergens aan het begin van de jaren zeventig. Het valt in De Loo te prijzen dat ze daarbij niet is vervallen in de toon van neerbuigende lacherigheid waarmee in deze dagen maar al te vaak op de dwaasheden van toen wordt teruggekeken. Dat betekent zeer zeker geen idealisering van de toenmalige stijl van leven en denken. De Loo blijft een soms ironische, maar nooit meewarige distantie houden ten aanzien van de wereld en de personen die ze beschrijft. Het karikaturale wordt daarbij echter steeds (zij het soms op het nippertje) vermeden, waardoor het boek kon uitgroeien tot een soort zedenschets van de jaren zeventig. Het effect daarvan is niet minder ontluisterend, maar betreft nu eerder de eeuwig dwaze menselijke natuur als zodanig, dan de hautain als overwonnen beschouwde kortzichtigheden van een esoterisch tijdsgewricht. Wel lijdt Meander, zoals zoveel moraliteiten, soms aan een zekere stereotypie in de beschreven karakters. Geen van de opgevoerde personen neemt de lezer werkelijk voor zich in, of het moest het buitenbeentje Katja zijn, die de verhoudingen binnen de gemeenschap haarscherp doorziet, maar juist daarom alweer snel uit de commune (én uit het boek) verdwijnt. In het poppenspel van Meander was zij misschien te realistisch; in ieder geval is zij de enige figuur van vlees en bloed. Daarin, in haar excentrische positie én in haar penetrante blik, lijkt zij wellicht nog het meest op de enig werkelijke figuur die het boek stilzwijgend bevolkt: die van de verteller - of, plaatsvervangend, (en een reden te meer voor haar innemendheid) die van de lezer.
Ger Groot [bron: https--www.dbnl.org/tekst/_str008198601_01/_str008198601_01_0103.php]
[2012-06-16]
Ik weet t niet zo goed. Het verhaal is wel aardig en de Loo kan best aardig schrijven ook, (alhoewel ik niet vind dat elke uitspraak in een dialoog verlevendigt hoeft te worden met een handeling), maar het is geen boek met meerwaarde voor mij..ik was niet erg nieuwsgierig naar de loop van het verdere verhaal maar was blijkbaar evenmin dermate afgeknapt dat ik het boek niet uitgelezen heb.
In ieder geval vond ik het stukje dat Jesse een zogeheten verlichtingservaring ondergaat wat ongeloofwaardig met de rest van zijn handelingen hierna en eigenlijk ook ervoor. Ik geloof dat de schrijfster een soort sadder but wiser ontwikkeling in wil leggen, maar ik geloof niet dat Jesse's ideeen over een utopische toekomst met hemzelf als leider naar een verlichtingservaring kunnen leiden noch dat hij een pagina later weer huilend bij Sebastiaan binnenvalt en dan toch nog blijft geloven in zijn eigen versie van het verhaal.
De ondergang van Meander vind ik wel goed en geleidelijk beschreven en ook de sfeer rond Meander, de leefwijze van de mensen, het geitenwollensokkengevoel.
En het karakter Maja... had denk ik meer mogen uitgediept dat de lezer ook enige sympathie voor haar zou kunnen opbrengen of zich in haar zou kunnen inleven.
Ik weet 't niet zo goed. Misschien toch meer echte ontwikkeling in de karakters? Maja bijv. zwalkt wel heen en weer van destructief feestbeest tot redelijk rustig maar bazig, Jesse leidt de boel, gaat dan weer weg, komt terug etc maar echt veel verandert er niet in hen behalve dan dat de hele onderneming Meander langzamerhand naar de knoppen gaat.
In Hester zit nog wel een aardige ontwikkeling.
Mwjah.
En wat ik dan lees in oude recensies over thematiek als patriarchaat vs matriarchaat en botsing tussen geest en lichaam/appolonische en dyonische vind ik allemaal wat vergezocht en geeft voor mij niet meer waarde aan het boek. Als het al zo is dan vind ik het vrij stereotyp beschreven. Dan zou 'het lichaam' dus staan voor de Maja in het verhaal die zich klemzuipt en neukt. Lijkt me dat het lichaam wel meer behelst.
En weer erg jaren 70!!!!!!!!!!!
Renée [bron: https--www.goodreads.com]
[2012-07-28]
Bij 'De tweeling' ben ik nooit verder gekomen dan de tweede bladzijde, maar het onderwerp daarvan sprak me dan ook niet zo aan. Van dit boek wel, dus ik verwachtte er op zich wel wat van, want 'De tweeling' geldt immers toch als een bijzonder goed boek. Maar eigenlijk vond ik er niet zo veel aan. Ja, het onderwerp is dus wel interessant, maar de uitwerking vond ik wat tegenvallen. Rare perspectiefwisselingen en de personages bleven wat abstract voor me. Jammer.
Marleen [bron: https--www.goodreads.com]
[2014-10-25]
Apart boek over een revolutionaire gemeenschap in de roerige jaren 70. Opzich goed geschreven en vooral op het eind toch wel meeslepend. Desondanks niet mijn favoriete boek van Tessa de Loo, met name omdat de karakters van mij wat meer uitdieping en ontwikkeling mochten krijgen nog. Wel met plezier gelezen, dus ik hou het op 3 sterren.
Miriam Kool [bron: https--www.goodreads.com]
[2013-01-13]
Erg lang geleden dat ik dit boek gelezen heb, daarom is mijn herinnering niet meer zo scherp. Gaat iig over het wel en wee van een leefgroep / commune. Steekt goed in elkaar en boeit.
Mariska de Graaf [bron: https--www.goodreads.com]
[2014-11-30]
Goed idee maar niet goed uitgewerkt. De personages zijn erg oppervlakkig en er wordt niet goed ingegaan op de gedachtengang. Erg jammer.
Shkenca [bron: https--www.goodreads.com]
Meander - Tessa de Loo (1986)
Nederlands
Psychologisch
277 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers, Amsterdam (Nederland)
Meander is de naam van een leefgemeenschap in een klein dorp in Zeeuws-Vlaanderen, gesticht door een groep mensen die na de revolutionaire euforie van de jaren zestig de stad ontvlucht. De leider, Jesse Deodaat, heeft, gerijpt door mystieke ervaringen, een heilig geloof in een menselijke samenleving. Men dient eenvoudig liefdevol met elkaar om te gaan zonder de eigen individualiteit prijs te geven. Na een veelbelovende start treedt er een schisma op.De vrouw van Jesse, Maja, leidt de tegenbeweging. De leefgemeenschap die zo nieuw en anders was ligt uit elkaar.Langzaam maar onherroepelijk verwateren de idealen en vloeien terug in de indifferente, on-idealistische hoofdstroom van de harde werkelijkheid.
[bron: https--www.boekmeter.nl/book/11740]
Jesse Deodaat is de geestelijk leider van de leefgemeenschap Meander, gevestigd in een klein Zeeuws dorp. Sebastiaan Pieck, zelf een zoekende, raakt at snel in de greep van Jesses ideeën en charismatische uitstraling. Sebastiaan besluit in Meander te gaan wonen. Hij treft er een gevarieerde groep volgelingen aan: onder meer een doorgedraaide wiskundeleraar en diens vrouw, een gesjeesse student filosofie, een ex-antropoloog en een yogaleraar. En Jesses wellustige vrouw Maja, die, na de nodige spanningen, een tegenbeweging vormt... 'Tessa de Loo heeft gevoel voor sfeer en voor het schilderachtige effect.' - Peter de Boer in Trouw 'mooie, beeldende en ideeënrijke roman.' --Janet Luis in Het Parool
[bron: https--www.lekkerboek.nl/meander-p1-tessa-de-loo.html]
--- Over (foto 2): Tessa de Loo Duyvené de Wit ---
Tessa de Loo (Bussum, 15 oktober 1946) is het pseudoniem van de Nederlandse schrijfster Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit.
Na haar eindexamen op de middelbare school te Oss studeerde Tessa de Loo aan de Universiteit Utrecht Nederlandse taal- en letterkunde. Ze verhuisde naar de Achterhoek en ging als lerares Nederlands aan de slag. Na een tussenstop in Amsterdam verhuisde ze naar Portugal, waar ze tot op heden woont en werkt.
Tessa de Loo debuteerde in 1983 met de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek. Het boek beleefde meer dan twintig drukken en werd bekroond met twee debuutprijzen. In 1993 verscheen haar grote roman De Tweeling. Het verhaal over twee zussen in de Tweede Wereldoorlog werd in 24 talen vertaald en in 2002 verfilmd door Ben Sombogaart. Haar nieuwste roman Liefde in Pangea verscheen 14 februari 2017.
Bibliografie
1983 De meisjes van de suikerwerkfabriek (verhalen)
1986 Meander (roman)
1987 Het rookoffer (boekenweekgeschenk)
1988 Het mirakel van de hond (novelle)
1989 Isabelle (novelle)(verfilmd)
1993 De tweeling (roman) (verfilmd)
1995 Alle verhalen tot morgen (met De meisjes van de suikerwerkfabriek, Het rookoffer, Het mirakel van de hond, Isabelle en De vuurdoop)
1997 Toen zat Lorelei nog op de rots (essay)
1998 Een varken in het paleis (roman)
1999 Een gevaar op de weg: autoportretten (verhalen)
2000 Een bed in de hemel (roman)
2004 De zoon uit Spanje (roman) (genomineerd voor de Gouden Doerian)
2008 Harlekino, of Het boek van de twijfel (roman)
2010 Daan (dieren)
2011 Verraad me niet (roman)
2013 Kenau (roman)
2014 Een goed nest (roman)
2017 Liefde in Pangea (roman)
Noteringen in de Nederlandse Bestseller 60
Boeken Datum van verschijnen Datum Hoogste Positie Aantal weken
De tweeling 1993 01-02-2003 5 61
De zoon uit Spanje 2004 02-10-2004 9 7
Alle verhalen 2005 27-01-2007 20 2
Harlekino 2008 08-11-2008 33 11
Een goed nest 2014 20-09-2014 59 1
Prijzen
1984 Anton Wachterprijs voor De meisjes van de suikerwerkfabriek
1984 Gouden Ezelsoor voor De meisjes van de suikerwerkfabriek
1994 Publieksprijs voor het Nederlandse Boek voor De tweeling
1994 Otto von der Gablentz prijs voor de De tweeling
[bron: wikipedia]
Tessa de Loo studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. Ze werkte enkele jaren als lerares alvorens ze in 1983 debuteerde met de verhalenbundel 'De meisjes van de suikerwerkfabriek', waarmee ze onmiddellijk haar naam vestigde. Internationaal brak Tessa door met 'De tweeling'. Inmiddels is ze een van Nederlands bekendste bestsellerauteurs.
Mijn leven
Iedereen was blij dat de oorlog voorbij was. Dat moest gevierd worden! Negen maanden later werd er in Bussum een babyboempje geboren. Dat was Tessa. 'Ze zeggen dat mijn vader veel zenuwachtiger was dan mijn moeder en door de gang van het ziekenhuis liep te ijsberen. Soms denk ik dat mannen meer aanleg hebben voor groots lijden, terwijl dat van vrouwen meer praktisch gericht is.' In elk geval was Tessa er zonder die oorlog niet geweest, een schuld die ze jaren later heeft ingelost met een roman.
Een goede raad
'Bemoei je er niet mee', was het advies dat Tessa de Loo van haar uitgever kreeg toen de filmrechten van 'De tweeling' verkocht werden. Dat nam ze zich ook voor, maar op verzoek van de producente las ze toch het scenario. 'Het gebeurt misschien maar één keer en ik dacht: wie weet is het zinvol om te volgen hoe dat gaat.' De verfilming werd een groot succes. Het oeuvre van Tessa de Loo is inmiddels veelzijdig, en bestaat uit romans, novellen, verhalen en reisreportages. Haar streven is zich steeds te vernieuwen.
Reizen
Tessa de Loo is gewend zich van A naar B te verplaatsen. Dat doet ze vaker dan haar lief is, behalve wanneer het om het echte reizen gaat. De eerste reis die haar buiten Europa bracht, leidde naar het land van de tequila: Mexico. Marokko, Australië en Zuid-Afrika waren haar meest recente bestemmingen. Als ze op reis is heeft Tessa de Loo vooral oog voor de natuur en de mensen. Verrukt is ze over haar woongebied in de heuvels van de zonovergoten Algarve, waar ze net zo diep geworteld lijkt als de markante johannesbroodbomen.
Werk
Onlangs verscheen van Tessa de Loo de roman 'Liefde in Pangea', die zich deels afspeelt in de Portugese Algarve. Hieronder is een selectie uit haar veelzijdige oeuvre te zien.
[bron: https--tessadeloo.com/werk]
Tessa de Loo is het pseudoniem van Johana Martina (Tineke) Duyvené de Wit. Zij wordt geboren op 15 oktober 1946 in Bussum (Nederland). Al tijdens haar schooltijd schrijft ze vaak goede opstellen. Na haar eindexamen gaat ze Nederlands studeren in Utrecht. Op twintigjarige leeftijd trouwt ze en krijgt ze een zoon, in die periode schrijft ze weinig. Het stadsleven benauwt haar en ze verhuist naar Achterhoek waar ze lerares wordt. Ze gaat terug studeren, maar besluit dan toch om schrijfster te worden. Ze verhuist nog een paar keer en in 1980, na haar scheiding, verhuist ze naar Portugal waar ze, naar eigen zeggen, een nieuw werk schrijft. Haar pseudoniem is ontleed aan de namen Tessel en Theresia en aan de achternaam van haar grootmoeder, die Van Loo noemde.
In 1983 debuteert de Loo met de verhalenbundel 'De Meisjes Van De Suikerwerfabriek'. Daarvan worden 46.000 exemplaren verkocht en het boek ontvangt de Anton Wachterprijs en het Gouden Ezelsoor (twee literatuurprijzen). Haar eerste roman 'Meander' verschijnt in 1986. De novelles 'Het Rookoffer' uit 1987 en 'Isabelle' uit 1989 worden niet goed ontvangen bij de critici. Zij vinden dat er te veel clichés in worden gebruikt.
'De Tweeling', de roman die in 1993 verschijnt, wordt dan weer een enorm verkoopsucces. In één jaar worden er meer dan 130.000 exemplaren verkocht van deze roman, waarin de relatie tussen de Nederlanders en Duitsers na de oorlog centraal ligt. De Loo ontvangt hiervoor de Publieksprijs voor het Nederlandse boek en de internationale Otto van der Gablentz-prijs. De eerste is een literatuurprijs en de laatste prijs woordt uitgereikt een mensen die zich verdienstelijk maken met het geven van algemene, objectieve informatie over Duitsland.
[bron: https--www.scholieren.com/verslag/biografie-nederlands-tessa-de-loo]
Tessa de Loo (1946) is de auteur van romans, essays en verhalen, waaronder De tweeling, De meisjes van de suikerwerkfabriek, Een varken in het paleis en Een bed in de hemel. Haar werk wordt internationaal gelezen en gewaardeerd. Haar meest recente roman is Liefde in Pangea.
[bron: https--www.singeluitgeverijen.nl/auteur/tessa-de-loo]
Tessa de Loo, pseudoniem van Tineke Duyvené de Wit, is op 15 oktober 1946 als de oudste van het gezin te Bussum geboren. Haar vader was chemicus bij het farmaceutische bedrijf Organon en in zijn vrije tijd amateur-cellobouwer. Het gezin bleef enige tijd in het Gooi wonen, verhuisde toen naar Amsterdam en vervolgens naar Oss. Waar haar broer en zus werden geboren. In Brabant ging ze eerst naar het gymnasium en daarna naar de HBS. Op beide scholen haalde zij zulke slechte cijfers, dat zij tenslotte naar het Maaslandcollege werd gestuurd, waar zij in 1965 haar MMS-diploma haalde.
Na de middelbare school studeerde ze Nederlands in Utrecht. Eigenlijk wilde zij naar de kunstacademie, maar haar ouders vonden dat geen goed idee: als kunstenaar zou zij een onzeker en armoedig bestaan tegemoet gaan. Tijdens haar studie trouwde ze met een bouwkundige en in 1971 werd haar zoon Joris geboren. De Loo stond nog enige tijd voor de klas als docent Nederlands en schreef tussendoor verhalen.
In 1975 stuurt ze voor een wedstrijd in Vrij Nederland een verhaal in dat enthousiast wordt ontvangen. Een aantal jaren later is de scheidt ze van haar man en verhuist met haar zoon in 1980 naar het Groningse Pieterburen. Daar ontstaan de verhalen 'De muziekles' en 'De meisjes van de suikerwerkfabriek', die in 1983 gepubliceerd worden in het tijdschrift Maatstaf. Ze gebruikt dan voor het eerst haar pseudoniem Tessa de Loo. Over de oorsprong hiervan doen verschillende verhalen de ronde. Sommigen zeggen dat het gehucht Tesseloo in de Ardennen haar op het idee daarvoor bracht. Anderen zeggen dat Tessa is afgeleid van Texel en dat het bovendien van Theresia is afgeleid, wier naamdag op haar verjaardag 15 oktober valt. In ieder geval heette haar grootmoeder Van Loo.
In 1983 verschijnt de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek. Ze ontvangt daarvoor het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en het wordt bekroond met de Anton Wachterprijs voor beste debuut. In 1985 verhuist ze van Pieterburen naar Amsterdam. Een jaar later verschijnt haar eerste roman Meander, gebaseerd op de commune 'Impuls' die De Loo in 1979 in Pieterburen bezocht heeft. In 1987 schrijft ze het Boekenweekgeschenk Het rookoffer. De novelle, Het mirakel van de hond, verschijnt in 1988. Het jaar daarop verschijnt haar tweede roman, Isabelle, gebaseerd op een krantenbericht over de mysterieuze verdwijning van een Franse actrice, een jonge vrouw op vakantie bij haar ouders in de bergen in de provincie. De Franse kranten stonden vol speculaties over wat er met haar gebeurd kon zijn. Er werd een enorme zoekactie gehouden, zonder resultaat.
Met de bij een breed publiek bekende roman De tweeling (1993) bereikt De Loo ongekend hoge oplagecijfers. Uitgangspunt in dit boek is de ontmoeting tussen twee bejaarde vrouwen, een Nederlandse en een Duitse, in het kuuroord van Spa. Ze vertellen elkaar hun levensverhalen maar weten aanvankelijk nog niet van elkaar dat ze een al in de kindertijd van elkaar gescheiden tweeling vormen. Op de achtergrond aanwezig is de Tweede Wereldoorlog, die de tweeling gescheiden heeft, en de voor de Duitse en de Nederlandse verschillende doorwerking van dit oorlogsverleden in het heden. De Loo ontvangt hiervoor de Publieksprijs voor het Nederlandse boek, maar de kritieken zijn niet erg juichend. Aan dit boek heeft De Loo drie jaar gewerkt, waarvan een half jaar bestond uit research. Van het Instituut voor Internationale Betrekkingen Clingendael ontvangt zij bovendien de Otto von der Gablentz-prijs, voor haar objectieve informatievoorziening over de Bondsrepubliek Duitsland.
Na de 'zware onderneming' die De tweeling voor haar was, heeft ze in Portugal, haar nieuwe woonplaats, gewerkt aan Een varken in het paleis (1998), dat gebaseerd is op brieven en dagboekfragmenten van Lord Byron. Hiervoor heeft ze in de herfst van 1996 dezelfde reis gemaakt die Byron in 1809 heeft gemaakt met zijn vriend Hobhouse, door Epiros en Zuid-Albanië.
In 2000 verschijnt de roman Een bed in de hemel, waarin de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog een rol spelen. Opnieuw zijn de recensenten niet onverdeeld enthousiast maar daar laten de lezers zich inmiddels niet al te zeer door beïnvloeden.
[bron: https--www.literairnederland.nl/2049]
Tessa de Loo (1946) - Auteur van Door de Nederlandse Geschiedenis en Leven in de delta
Nederlandse schrijfster
Tessa de Loo De Nederlandse schrijfster Tessa de Loo brak in 1983 door met 'De meisjes van de suikerwerkfabriek'. De verhalenbundel werd een groot succes. Het boek beleefde meer dan twintig drukken en werd bekroond met twee debuutprijzen: de Anton Wachterprijs en het Gouden Ezelsoor.
Opleiding
Tessa de Loo werd op 15 oktober 1946 te Bussum geboren als Johanna Martina Duyvené de Wit. Na de mms studeerde De Loo Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit Utrecht. Na haar huwelijk en de geboorte van een zoon verhuisde ze naar Montferland in de Achterhoek en stopte met haar studie.
Portugal
Tessa de Loo gaf tot 1976 les, daarna pakte zij haar studie weer op, maar ook deze keer zou ze de eindstreep niet halen. Na de scheiding verhuisde ze naar Pieterburen en daarna naar Amsterdam. Sinds 1994 woont zij in Portugal.
De meisjes van de suikerwerkfabriek
Het debuut van Tessa de Loo, 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' (1983) was een groot succes. Het boek werd bekroond met de Anton Wachterprijs en het Gouden Ezelsoor. In 1986 verscheen haar eerste roman: 'Meander'. in 1994 ontving ze de Otto von der Gablentz-prijs voor de 'De tweeling'. Voor deze roman kreeg ze in 1994 ook de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek. Tessa de Loo schreef in 1987 het Boekenweekgeschenk 'Het rookoffer'.
Belangrijke boeken van Tessa de Loo
Andere belangrijke boeken van Tessa de Loo zijn: 'Isabelle' (1989), 'De tweeling' (1993), 'Een varken in het paleis' (1998), 'Een bed in de hemel' (2000), 'De zoon uit Spanje' (2004), 'Harlekino, of Het boek van de twijfel'(2008), 'Verraad me niet' (2011), 'Kenau' (2013), 'Een goed nest' (2014) en 'Liefde in Pangea' (2017).
Ruud van Capelleveen [bron: https--www.absolutefacts.nl/biografie/data/lootessade.htm]
Tessa de Loo
Achternaam: de Loo
Roepnaam: Tessa
Geboren: 15-10-1946
Te: Bussum
Pseudoniem(en): Tessa de Loo is het pseudoniem van Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit. Haar pseudoniem is ontleend aan Texel (voornaam) en aan haar overgrootmoeder (achternaam). Haar eerste verhalen in Vrij Nederland en Opzij in 1979 publiceerde ze onder haar eigen naam.
Werk
Proza
Brieven
Dagboeken
Overige non-fictie
Vertalingen/bewerkingen
Vertaald:
Tessa de Loo schreef een voorwoord voor
Bloemlezingen
Tijdschriften
Over Tessa de Loo
Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)
Literaire prijzen
Opmerkingen
Anderen over Tessa de Loo
[bron: https--www.schrijversinfo.nl/loodetessa.html]
||door: Tessa de Loo Duyvené de Wit
||taal: nl
||jaar: 1987
||druk: 8e druk
||pag.: 277p
||opm.: paperback|zo goed als nieuw|notities
||isbn: 90-295-2897-4
||code: 1:001609
--- Over het boek (foto 1): Meander ---
In een klein dorp sticht een aantal mensen dat na de revolutionaire euforie van de jaren zestig de stad ontvlucht is een gemeenschap. De geestelijk leider heeft, gerijpt door mystieke ervaringen, een heilig geloof in een menselijker samenleving. Liefdevol met elkaar omgaan zonder de eigen individualiteit op te geven, dat is zijn credo. Maar al snel treedt binnen de gemeenschap een schisma op. Langzaam maar zeker verwateren de idealen en krijgt ook Meander te maken met de harde werkelijkheid.
[bron: https--tessadeloo.com/portfolio/meander]
Recensie: Tessa de Loo - Meander [2014-09-20]
Een lichte plek in de verte
Geen debuut werd in de afgelopen jaren zoveel besproken, bezongen en verkocht als dat van Tessa de Loo, de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek (1983). Het heette het begin van een golf 'vrouwenliteratuur' (wat dat ook moge wezen), de schrijfster werd ervan beticht dat ze haar D.H. Lawrence te goed had gelezen en ten slotte ontving ze in juni 1984 de Anton Wachter-prijs. Aan publiciteit geen gebrek, maar dat maakt het gesternte waaronder een nieuw boek moet worden geschreven niet zonder meer gunstiger.
Het pleit voor Tessa de Loo dat ze de tijd heeft genomen. Haar eerste roman, Meander, is met zorg gecomponeerd, er is geen spoor van de haast of de gemakzucht die zo makkelijk het gevolg kan zijn van striemende publiciteit en onverwachte populariteit. Integendeel zelfs: een bezwaar dat tegen Meander kan worden ingebracht is dat het te uitgesponnen is. Door hoeveel bochten ook, alle water stroomt naar de zee en 277 bladzijden zijn wat veel om die wetmatigheid nog eens te onderstrepen.
meanderMeander lijkt in zekere zin op het titelverhaal uit De meisjes van de suikerwerkfabriek. Toen koos Tessa de Loo de geschiedenis van de Verkade-meisjes die elke dag van Amsterdam naar Zaandam spoorden als uitgangspunt en in Meander is opnieuw een 'waar gebeurde' geschiedenis de leidraad, ook al is die recenter en wat minder bekend. In de bundel Literair leven in Groningen (1985) lichtte ze voor het eerst een tipje van de sluier op: wat in Meander wordt beschreven zijn de verwikkelingen in en uiteindelijk de ondergang van een leefgemeenschap in Pieterburen, in de jaren zeventig.
Toen het drama al voltrokken was kocht Tessa de Loo er een huis, het vroegere hoofdkwartier van de gemeenschap, en ze verdiepte zich in wat er zoal was voorgevallen. Weliswaar verplaatst ze de handeling in haar roman van Pieterburen naar Zeeland (met als aardige bijkomstigheid dat voor Antwerpen vermoedelijk de stad Groningen mag worden gelezen), maar voor het overige lijkt ze dicht bij de feiten te zijn gebleven. Meander maakt in elk geval de indruk dat er een gedegen studie aan vooraf is gegaan. Interviews en gesnuffel in documenten.
Al of niet 'waar gebeurd' is bij een roman niet zo'n belangrijke vraag. Is Tessa de Loo erin geslaagd van Meander een boeiend boek te maken? Zo goed als, is mijn antwoord; enkele bezwaren en onvolkomenheden ten spijt heb ik het met plezier gelezen. Het lijkt me een hele tour de force geweest om van mensen wier ideeën eigenlijk niet zo interessant zijn geloofwaardige karakters te maken. Dat is Tessa de Loo gelukt, zij het bij de één wat beter dan bij de ander.
De drie hoofdpersonen - goeroe Jesse, zijn vrouw Maja en de jongeman Sebastiaan, een volgeling door dik en dun - zijn scherp getekend, de andere leden van de commune worden naarmate het verhaal vordert steeds uniformer. Dat is een van de redenen waarom het boek te lang is: van overspel komt overspel, van drankzucht drankzucht, de één na de ander keert zich van de grote leider af, steeds om dezelfde reden. Het maakt Meander tot een geschiedenis die zichzelf herhaalt, als de bochten van de gelijknamige rivier.
Die geschiedenis wordt door Tessa de Loo knap verteld. Haar stijl is sober, bijna sereen, haar ironie even prikkelend als mild. Ze is vol begrip voor het streven van de charismatische Jesse Deodaat, die de leefgemeenschap met hard werken uit de grond stampt, maar ze volgt hem niet tot de extreme grenzen van zijn veeleisendheid. Zo ook heeft ze sympathie voor de weerbarstige dadendrang van Maja, die de leugenachtigheid van Jesse's sjablonen als eerste doorziet, maar ze volgt Maja niet in de vluchtige liefdesavonturen die bedoeld zijn om de leemte te vullen. Die nuances komen het fraaist tot uitdrukking op het moment dat de definitieve breuk tussen Jesse en Maja zich voltrekt - in bed, wanneer hij vol is van een 'ongekende harmonie en vreedzaamheid' en zij 'het evenwicht' verbreekt. Men leze het eerste hoofdstuk van het tweede deel.
Sebastiaan, ten slotte, is een akelige meeloper. Maar zelfs hij wordt van zijn geloof in Jesse genezen. Dan blijft de goeroe niets anders over dan te vertrekken, op weg naar een volgende 'lichte plek in de verte'. Pieterburen achter zich, de jaren zeventig afgesloten.
Tesse de Loo - Meander. De Arbeiderspers, Amsterdam. 278 blz.
Deze recensie verscheen eerder in het Nieuwsblad van het Noorden op 28 november 1986.
Anton Brand [bron: https--www.tzum.info/2014/09/recensie-tessa-de-loo-meander]
I Zakelijke gegevens
Tessa de Loo
Meander
Opgedragen aan René, voor wie geen berg te hoog was. Met veel dank aan Marinus, voor diens onontbeerlijke bijstand. De poging de hemel op aarde te verwezenlijken heeft altijd weer geleid tot de hel. - K. - - Popper
Zuiverheid en eenzaamheid zijn één en hetzelfde geluk. - Colette
Amsterdam, 1986
Uitgeverij De Arbeiderspers
266 bladzijdes
II De eerste reactie
Ik heb dit boek gekozen, omdat het bij ons thuis in de boekenkast stond en omdat het me leuk leek om wat te leren over het verloop van het leven in een commune. Mijn ouders vertelden: "In het laatste deel blijkt dat het heel moeilijk is om in een commune te leven, omdat nooit iedereen zich aan de regels en taken kan houden". Ik werd nieuwsgierig en wilde er achter komen of ze wel gelijk hadden.
III Verdieping
Samenvatting
Jesse Deodaat, een man van middelbare leeftijd, is de stichter en geestelijk leider van leefgemeenschap Meander. Na een grondige analyse komt hij tot de conclusie dat de mens gedreven wordt door begeerte, ijdelheid, angst en haat. Hij zegt dat je door meditatie kan ontsnappen aan de dagelijkse problemen. Er heeft zich een gevarieerde groep volgelingen bij hem aangesloten, waaronder Sebastiaan, die Jesse bijna aanbidt. Ook komen Otto en Hester, Otto gelooft in de ideeën van Jesse, maar Hester wordt eigenlijk door Otto meegesleurd, samen met hun dochtertje Catelijne. Max en roosje komen ook naar het dorp. Max en Otto worden de meest trouwe volgelingen van Jesse. Sommige van hen zijn academici, bakkers en de vrouw van Jesse is balletdanseres geweest. Jesse is alleen in geestelijke zin met Maja getrouwd, op lichamelijk gebied is ze met Hugo getrouwd. Wel heeft Jesse samen met Maja een zoontje genaamd Frodo. Ze wonen allemaal bij elkaar in een commune in een verlaten dorp in Zeeuws Vlaanderen. Allen geloven in Jesse's ideeën en alles gaat goed. Dan ontstaan er echter spanningen tussen Maja en Jesse. Alle communeleden vinden dat Maja zich niet genoeg inzet, want zij zit gewoon thuis met Hugo. Jesse besluit om een tijdje weg te gaan om na te denken. Als hij terugkeert is het een zooitje in Meander, er is maar heel weinig werk verricht en er zijn alleen maar schulden gemaakt. Sommige leden denken alleen maar aan feesten. Op een avond komt Jesse erachter dat Maja, achter zijn rug om, een avondje uit in Antwerpen heeft georganiseerd met een paar andere leden van Meander. Maja heeft zich nu tegen Jesse gekeerd en krijgt daarbij steun van Hester. Maja heeft zo haar eigen plannen en weet deze door te voeren. Als ze dan ook nog haar nieuwe vriend, Laurens Dewaere, in Meander introduceert, is voor haar man de maat vol. Jesse zet Maja uit het huis en uit Meander. Ondertussen zijn er binnen de commune allemaal buitenechtelijke relaties ontstaan. Dit is het begin van de ontaarding van het communeleven. Deze ontaarding wordt nog groter als Maja zich, samen met alle nieuwe stellen, tegen Jesse keert. Jesse is hierdoor gedwongen, samen met zijn zoontje Frodo, Meander te verlaten.
Personages
Voordat Jesse Deodaat Meander sticht, bestudeert hij de ideeën van de Heilige Ramakrishna. Hij komt tot de conclusie dat de mens zich los moet maken van angst, haat, jaloezie en hebzucht. "God is ons diepste wezen, God is dat deel van ons dat vrij is van angst". Jesse wil dat Meander een leefgemeenschap vol liefde en broederschap wordt. De leden van Meander zouden volgens hem gaan behoren tot de 'nieuwe mens'. Jesse is heel rustig en wordt niet snel kwaad. Zo krijgt hij bijvoorbeeld een meningsverschil met een toeschouwer tijdens een toespraak. Hij blijft rustig, terwijl de toeschouwer agressief tegen hem doet. Jesse laat helemaal niet zijn emoties zien. Hij doet dat wel, wanneer blijkt dat Maja een nieuwe vriend heeft. Hij huilt dan uit bij Sebastiaan, zijn trouwste discipel. Alle mislukkingen in Meander worden door Jesse goedgepraat. Zo wordt er een keer iemand boos op Maja, omdat zij niet voor de commune werkt, terwijl alle mensen dat wel doen. Jesse pleit dan voor Maja, "De een werkt met zijn handen, de ander ontwikkelt zijn geest, een derde zijn gevoel. Maja onderzoekt de uiterste grenzen van het gevoel. Het is de moeilijkste weg van de drie die zij begaat." Jesse Deodaat is een grote, gespierde man. Hij heeft lang, blond haar dat hij vrijwel altijd in een staart draagt. Jesse is een round- character, want je leert hem steeds beter kennen. De leden van Meander zijn flat- characters, het perspectief ligt minder vaak bij hen en ze zijn onveranderlijk. Maja is een belangrijk bijpersoon. Zij is de vrouw van Jesse, maar alleen in geestelijk opzicht. Lichamelijk hebben ze helemaal niks. Maja is vroeger balletdanseres geweest en heeft voor Jesse haar balletcarrière opgegeven. Ze is het niet helemaal eens met de idealen van Jesse en daarom begint ze na verloop van tijd ook een tegenstroming van Meander. Ze is vrij goed in mensen tegen elkaar uit spelen, hierdoor ontstaat er een splitsing in de gemeenschap. Andere personen zijn: Sebastiaan, de trouwe volgeling van Jesse en ook zijn beste vriend; Otto, ook een grote bewonderaar van Jesse; Hester, de vrouw van Otto. Zij is het van het begin af aan al niet eens met Jesse en probeert op een gegeven moment ook weg te lopen wat overigens niet lukt; Max, hij was eerst de minnaar van Maja, maar op een gegeven moment verlaat hij de commune. Bij zijn terugkomst werd hij verliefd op Hester. Veel bijfiguren zijn eigenlijk niet interessant en worden dan ook niet echt duidelijk beschreven. Ze stellen niet meer voor dan een naam en het hebben van een taak binnen de gemeenschap. De bijfiguren maken geen ontwikkeling door, ze blijven allemaal bij hun mening.
Titelverklaring
Meander is de naam van de commune en tevens een bocht in een rivier. Jesse vergelijkt de commune met een rivier. In de maatschappij gebeurt alles volgens vaste patronen, maar de Meander kronkelt zoals hij zelf wil. Ruimte Het verhaal speelt zich af in een Zeeuws dorp. De belangrijkste plaats is het huis van Jesse, omdat daar de meeste handelingen plaatsvinden. De mensen van Meander passen eigenlijk helemaal niet in het Zeeuwse dorp. De oorspronkelijke bewoners van het dorp vinden de communeleden raar. Hierdoor ontstaat er een gespannen sfeer. Ook aan het eind, als Jesse vertelt dat hij weggaat, is de sfeer in de commune gespannen. In het begin is het mooi weer en schijnt de zon, het gaat ook voorspoedig met Meander. Als Jesse orde op zaken stelt in Meander ligt er een pak sneeuw over het landschap en dit schept orde in het landschap. Op het eind regent het constant en begint het ook steeds harder te regenen, hierdoor wordt het effect van de aftakeling van Meander versterkt. Helemaal op het eind van het boek laat de schrijfster nog eens merken dat het weer belangrijk is. Het regent en Frodo vraagt dan aan Jesse waar ze heen gaan en Jesse antwoordt: 'Zie je die lichte plek daar in de verte, daar gaan we heen'. Ze gaan het mooie weer tegemoet, dus een goede periode. Tijd De verteltijd van het boek is 266 bladzijdes. Het verhaal beslaat zo'n vier jaar. Het is niet helemaal duidelijk wanneer het zich precies afspeelt, maar aan het begin van het boek staat dat het dorp waar Meander gesticht wordt sinds de watersnoodramp half verlaten is en nu vergrijst. De watersnoodramp was in 1953 en aangezien de mensen die daar woonden allemaal oud waren geworden en het boek in 1986 uit kwam denk ik dat het zich rond de jaren 70 afspeelde. Rond de jaren 70 stichtte heel veel mensen een sekte of commune, daarom is het goed denkbaar dat het verhaal zich rond die tijd heeft afgespeeld. Het einde van het boek kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit de commune omdat deze ten onder is gegaan en daarmee afgesloten. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit Maja's perspectief. Haar doel was om de commune uit elkaar te drijven en dat is haar gelukt. Als je het bekijkt vanuit Jesse's perspectief is het een open einde. Je weet niet wat er verder met Jesse gaat gebeuren, en ook niet hoe het met de andere personen zal aflopen. Toch kies ik voor het gesloten einde, omdat het proces van de opkomst en de ondergang van Meander afgesloten is. Meander is een niet chronologisch verhaal. Er komen een aantal flashbacks in voor, deze gaan altijd over Jesse. Er is er bijvoorbeeld een over de eerste keer dat Jesse mediteert.
Perspectief
Meander is de naam van de commune en tevens een bocht in een rivier. Jesse vergelijkt de commune met een rivier. In de maatschappij gebeurt alles volgens vaste patronen, maar de Meander kronkelt zoals hij zelf wil. Ruimte Het verhaal speelt zich af in een Zeeuws dorp. De belangrijkste plaats is het huis van Jesse, omdat daar de meeste handelingen plaatsvinden. De mensen van Meander passen eigenlijk helemaal niet in het Zeeuwse dorp. De oorspronkelijke bewoners van het dorp vinden de communeleden raar. Hierdoor ontstaat er een gespannen sfeer. Ook aan het eind, als Jesse vertelt dat hij weggaat, is de sfeer in de commune gespannen. In het begin is het mooi weer en schijnt de zon, het gaat ook voorspoedig met Meander. Als Jesse orde op zaken stelt in Meander ligt er een pak sneeuw over het landschap en dit schept orde in het landschap. Op het eind regent het constant en begint het ook steeds harder te regenen, hierdoor wordt het effect van de aftakeling van Meander versterkt. Helemaal op het eind van het boek laat de schrijfster nog eens merken dat het weer belangrijk is. Het regent en Frodo vraagt dan aan Jesse waar ze heen gaan en Jesse antwoordt: 'Zie je die lichte plek daar in de verte, daar gaan we heen'. Ze gaan het mooie weer tegemoet, dus een goede periode. Tijd De verteltijd van het boek is 266 bladzijdes. Het verhaal beslaat zo'n vier jaar. Het is niet helemaal duidelijk wanneer het zich precies afspeelt, maar aan het begin van het boek staat dat het dorp waar Meander gesticht wordt sinds de watersnoodramp half verlaten is en nu vergrijst. De watersnoodramp was in 1953 en aangezien de mensen die daar woonden allemaal oud waren geworden en het boek in 1986 uit kwam denk ik dat het zich rond de jaren 70 afspeelde. Rond de jaren 70 stichtte heel veel mensen een sekte of commune, daarom is het goed denkbaar dat het verhaal zich rond die tijd heeft afgespeeld. Het einde van het boek kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit de commune omdat deze ten onder is gegaan en daarmee afgesloten. Het is een gesloten einde als je het bekijkt vanuit Maja's perspectief. Haar doel was om de commune uit elkaar te drijven en dat is haar gelukt. Als je het bekijkt vanuit Jesse's perspectief is het een open einde. Je weet niet wat er verder met Jesse gaat gebeuren, en ook niet hoe het met de andere personen zal aflopen. Toch kies ik voor het gesloten einde, omdat het proces van de opkomst en de ondergang van Meander afgesloten is. Meander is een niet chronologisch verhaal. Er komen een aantal flashbacks in voor, deze gaan altijd over Jesse. Er is er bijvoorbeeld een over de eerste keer dat Jesse mediteert.
Het verhaal wordt verteld vanuit de hij - vorm. "Tussen zijn oogharen door keek Sebastiaan naar de schittering van de zon in het water, dat beneden langs de dijk stroomde." In ieder hoofdstuk ligt het perspectief bij een ander lid van de gemeenschap. Een enkele keer wisselt het perspectief binnen een hoofdstuk. De verteller van het verhaal is alwetend, want het perspectief wisselt en ieders gedachten worden beschreven, zoals die van Hester. "Het liefst was ze met het kind in haar armen boven het parle uitgestegen, zoals ze soms droomde". De gedachten van Maja worden niet goed onder woorden gebracht, waardoor je gaat denken dat Maja "slecht" is. Een alwetende verteller heeft zo zijn voordelen, er wordt namelijk objectief naar alle gebeurtenissen en personen gekeken, waardoor de lezer geen bepaalde mening voorgeschoteld krijgt.
Stijl
In Meander staan veel beschrijvingen, maar niet veel dialogen. Het taalgebruik is alledaags. Een voorbeeld van een beschrijving: "Er hing een merkwaardige stilte om hem heen; het was of hij alleen maar een volmaakte afbeelding van een zwaan was die, na uit de lijst te zijn gesneden, midden in het landschap was gezet". Thematiek
Het thema van Meander is het uiteenvallen van een leefgemeenschap. Het motto van K. Popper, aan het begin van het boek past hier goed bij. "De poging de hemel op aarde te verwezenlijken, heeft altijd weer geleid tot de hel". Maja vraagt zich af wat ze moet inleveren als ze moeder wordt. Dit laat goed zien welke problematiek de roman weergeeft. Meander gaat uiteindelijk over zaken als vrijheid en onafhankelijkheid. Motieven * De spanningen tussen de Meanderleden werden veroorzaakt door: - de buitenechtelijke relaties - het nietsdoen van Maja - het uitgaan van Maja en een aantal andere leden * De veranderingen van Jesse's ideologieën door: - het verbieden van een huwelijk voor de Meanderleden. - later kwam Jesse hierop terug en vroeg hij allen terug te keren naar hun partner * Vrijheid en onafhankelijkheid komen goed tot uiting als alle vrouwen van de commune bijeenkomen. Maja stelt dan de vraag: "Wat moet een vrouw inleveren van haat persoonlijkheid als ze moeder wordt?"
Over de schrijfster
Tessa de Loo kreeg het idee om een roman over een commune te schrijven in de jaren '70 tijdens haar verblijf in Pieterburen. Pieterburen kreeg namelijk landelijke bekendheid door de opkomst van een commune. Andere boeken van de schrijfster: De meisjes van de suikerwerkfabriek, Het rookoffer, Isabelle, De tweeling en Het mirakel van de hond. Wat er duidelijk in al haar boeken naar voren kwam was haar taalgebruik. Ze beschrijft bijvoorbeeld heel goed hoe het landschap van Nederland eruitziet. Ook hebben haar boeken op dezelfde manier hun einde namelijk: het leven gaat door en kijk niet meer achterom. IV Beoordeling Ik vond Meander een apart, maar ook een boeiend boek. Het was leuk om te lezen wat voor tegenstrijdige ideeën Jesse allemaal had. Op een gegeven moment bedenkt hij dat het wel mooi zou zijn als alle mensen in de wereld in een woonwagen zouden leven, zodat de grenzen zouden vervagen. "In de toekomst zou iedereen een woonwagen boven een huis verkiezen, er zou een wijdvertakt netwerk van vriendschappen ontstaan, er zouden geen staatsgrenzen meer zijn. Als ze wilden zouden zij de nieuwe Hunnen zijn, hijzelf een herrezen Attila". De personages zijn vrij vlak en weinig uitgediept, ik denk dat dat komt omdat er zo veel verschillende personen zijn. Het boek komt een beetje traag opgang . In het eerste deel wordt alleen het alledaagse leven beschreven. Er wordt bijvoorbeeld in een hoofdstuk beschreven hoe Sebastiaan de tuin van Jesse omspit. Dit was ontzettend saai om te lezen. "In een hoek van de tuin begon hij. Hij dreef de grond in, schudde de aardkluiten uit en wierp de lange pezige wortels op een hoop". Vanaf het tweede deel ontstaan er problemen en dan gaat het ook echt leven. Ik wil dit boek alleen aan mensen aanraden die geïnteresseerd zijn in het leven in een commune, omdat dit het hoofdonderwerp van het boek is en er veel over verteld wordt.
[bron: https--www.scholieren.com/verslag/boekverslag-nederlands-meander-door-tessa-de-loo-52673]
Tessa de Loo, Meander, Arbeiderspers, Amsterdam, 1986, 277 pp., BF. 710.
In 1983 debuteerde Tessa de Loo met de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek, die alom als een grote belofte voor de toekomst de hemel werd ingeprezen. Het is voorstelbaar dat het De Loo daarna moeilijk viel een dergelijke belofte in te lossen, maar nu is er dan toch de volwassen roman Meander, kroniek van het wel en wee van een alternatieve commune, vermoedelijk te situeren ergens aan het begin van de jaren zeventig. Het valt in De Loo te prijzen dat ze daarbij niet is vervallen in de toon van neerbuigende lacherigheid waarmee in deze dagen maar al te vaak op de dwaasheden van toen wordt teruggekeken. Dat betekent zeer zeker geen idealisering van de toenmalige stijl van leven en denken. De Loo blijft een soms ironische, maar nooit meewarige distantie houden ten aanzien van de wereld en de personen die ze beschrijft. Het karikaturale wordt daarbij echter steeds (zij het soms op het nippertje) vermeden, waardoor het boek kon uitgroeien tot een soort zedenschets van de jaren zeventig. Het effect daarvan is niet minder ontluisterend, maar betreft nu eerder de eeuwig dwaze menselijke natuur als zodanig, dan de hautain als overwonnen beschouwde kortzichtigheden van een esoterisch tijdsgewricht. Wel lijdt Meander, zoals zoveel moraliteiten, soms aan een zekere stereotypie in de beschreven karakters. Geen van de opgevoerde personen neemt de lezer werkelijk voor zich in, of het moest het buitenbeentje Katja zijn, die de verhoudingen binnen de gemeenschap haarscherp doorziet, maar juist daarom alweer snel uit de commune (én uit het boek) verdwijnt. In het poppenspel van Meander was zij misschien te realistisch; in ieder geval is zij de enige figuur van vlees en bloed. Daarin, in haar excentrische positie én in haar penetrante blik, lijkt zij wellicht nog het meest op de enig werkelijke figuur die het boek stilzwijgend bevolkt: die van de verteller - of, plaatsvervangend, (en een reden te meer voor haar innemendheid) die van de lezer.
Ger Groot [bron: https--www.dbnl.org/tekst/_str008198601_01/_str008198601_01_0103.php]
[2012-06-16]
Ik weet t niet zo goed. Het verhaal is wel aardig en de Loo kan best aardig schrijven ook, (alhoewel ik niet vind dat elke uitspraak in een dialoog verlevendigt hoeft te worden met een handeling), maar het is geen boek met meerwaarde voor mij..ik was niet erg nieuwsgierig naar de loop van het verdere verhaal maar was blijkbaar evenmin dermate afgeknapt dat ik het boek niet uitgelezen heb.
In ieder geval vond ik het stukje dat Jesse een zogeheten verlichtingservaring ondergaat wat ongeloofwaardig met de rest van zijn handelingen hierna en eigenlijk ook ervoor. Ik geloof dat de schrijfster een soort sadder but wiser ontwikkeling in wil leggen, maar ik geloof niet dat Jesse's ideeen over een utopische toekomst met hemzelf als leider naar een verlichtingservaring kunnen leiden noch dat hij een pagina later weer huilend bij Sebastiaan binnenvalt en dan toch nog blijft geloven in zijn eigen versie van het verhaal.
De ondergang van Meander vind ik wel goed en geleidelijk beschreven en ook de sfeer rond Meander, de leefwijze van de mensen, het geitenwollensokkengevoel.
En het karakter Maja... had denk ik meer mogen uitgediept dat de lezer ook enige sympathie voor haar zou kunnen opbrengen of zich in haar zou kunnen inleven.
Ik weet 't niet zo goed. Misschien toch meer echte ontwikkeling in de karakters? Maja bijv. zwalkt wel heen en weer van destructief feestbeest tot redelijk rustig maar bazig, Jesse leidt de boel, gaat dan weer weg, komt terug etc maar echt veel verandert er niet in hen behalve dan dat de hele onderneming Meander langzamerhand naar de knoppen gaat.
In Hester zit nog wel een aardige ontwikkeling.
Mwjah.
En wat ik dan lees in oude recensies over thematiek als patriarchaat vs matriarchaat en botsing tussen geest en lichaam/appolonische en dyonische vind ik allemaal wat vergezocht en geeft voor mij niet meer waarde aan het boek. Als het al zo is dan vind ik het vrij stereotyp beschreven. Dan zou 'het lichaam' dus staan voor de Maja in het verhaal die zich klemzuipt en neukt. Lijkt me dat het lichaam wel meer behelst.
En weer erg jaren 70!!!!!!!!!!!
Renée [bron: https--www.goodreads.com]
[2012-07-28]
Bij 'De tweeling' ben ik nooit verder gekomen dan de tweede bladzijde, maar het onderwerp daarvan sprak me dan ook niet zo aan. Van dit boek wel, dus ik verwachtte er op zich wel wat van, want 'De tweeling' geldt immers toch als een bijzonder goed boek. Maar eigenlijk vond ik er niet zo veel aan. Ja, het onderwerp is dus wel interessant, maar de uitwerking vond ik wat tegenvallen. Rare perspectiefwisselingen en de personages bleven wat abstract voor me. Jammer.
Marleen [bron: https--www.goodreads.com]
[2014-10-25]
Apart boek over een revolutionaire gemeenschap in de roerige jaren 70. Opzich goed geschreven en vooral op het eind toch wel meeslepend. Desondanks niet mijn favoriete boek van Tessa de Loo, met name omdat de karakters van mij wat meer uitdieping en ontwikkeling mochten krijgen nog. Wel met plezier gelezen, dus ik hou het op 3 sterren.
Miriam Kool [bron: https--www.goodreads.com]
[2013-01-13]
Erg lang geleden dat ik dit boek gelezen heb, daarom is mijn herinnering niet meer zo scherp. Gaat iig over het wel en wee van een leefgroep / commune. Steekt goed in elkaar en boeit.
Mariska de Graaf [bron: https--www.goodreads.com]
[2014-11-30]
Goed idee maar niet goed uitgewerkt. De personages zijn erg oppervlakkig en er wordt niet goed ingegaan op de gedachtengang. Erg jammer.
Shkenca [bron: https--www.goodreads.com]
Meander - Tessa de Loo (1986)
Nederlands
Psychologisch
277 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers, Amsterdam (Nederland)
Meander is de naam van een leefgemeenschap in een klein dorp in Zeeuws-Vlaanderen, gesticht door een groep mensen die na de revolutionaire euforie van de jaren zestig de stad ontvlucht. De leider, Jesse Deodaat, heeft, gerijpt door mystieke ervaringen, een heilig geloof in een menselijke samenleving. Men dient eenvoudig liefdevol met elkaar om te gaan zonder de eigen individualiteit prijs te geven. Na een veelbelovende start treedt er een schisma op.De vrouw van Jesse, Maja, leidt de tegenbeweging. De leefgemeenschap die zo nieuw en anders was ligt uit elkaar.Langzaam maar onherroepelijk verwateren de idealen en vloeien terug in de indifferente, on-idealistische hoofdstroom van de harde werkelijkheid.
[bron: https--www.boekmeter.nl/book/11740]
Jesse Deodaat is de geestelijk leider van de leefgemeenschap Meander, gevestigd in een klein Zeeuws dorp. Sebastiaan Pieck, zelf een zoekende, raakt at snel in de greep van Jesses ideeën en charismatische uitstraling. Sebastiaan besluit in Meander te gaan wonen. Hij treft er een gevarieerde groep volgelingen aan: onder meer een doorgedraaide wiskundeleraar en diens vrouw, een gesjeesse student filosofie, een ex-antropoloog en een yogaleraar. En Jesses wellustige vrouw Maja, die, na de nodige spanningen, een tegenbeweging vormt... 'Tessa de Loo heeft gevoel voor sfeer en voor het schilderachtige effect.' - Peter de Boer in Trouw 'mooie, beeldende en ideeënrijke roman.' --Janet Luis in Het Parool
[bron: https--www.lekkerboek.nl/meander-p1-tessa-de-loo.html]
--- Over (foto 2): Tessa de Loo Duyvené de Wit ---
Tessa de Loo (Bussum, 15 oktober 1946) is het pseudoniem van de Nederlandse schrijfster Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit.
Na haar eindexamen op de middelbare school te Oss studeerde Tessa de Loo aan de Universiteit Utrecht Nederlandse taal- en letterkunde. Ze verhuisde naar de Achterhoek en ging als lerares Nederlands aan de slag. Na een tussenstop in Amsterdam verhuisde ze naar Portugal, waar ze tot op heden woont en werkt.
Tessa de Loo debuteerde in 1983 met de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek. Het boek beleefde meer dan twintig drukken en werd bekroond met twee debuutprijzen. In 1993 verscheen haar grote roman De Tweeling. Het verhaal over twee zussen in de Tweede Wereldoorlog werd in 24 talen vertaald en in 2002 verfilmd door Ben Sombogaart. Haar nieuwste roman Liefde in Pangea verscheen 14 februari 2017.
Bibliografie
1983 De meisjes van de suikerwerkfabriek (verhalen)
1986 Meander (roman)
1987 Het rookoffer (boekenweekgeschenk)
1988 Het mirakel van de hond (novelle)
1989 Isabelle (novelle)(verfilmd)
1993 De tweeling (roman) (verfilmd)
1995 Alle verhalen tot morgen (met De meisjes van de suikerwerkfabriek, Het rookoffer, Het mirakel van de hond, Isabelle en De vuurdoop)
1997 Toen zat Lorelei nog op de rots (essay)
1998 Een varken in het paleis (roman)
1999 Een gevaar op de weg: autoportretten (verhalen)
2000 Een bed in de hemel (roman)
2004 De zoon uit Spanje (roman) (genomineerd voor de Gouden Doerian)
2008 Harlekino, of Het boek van de twijfel (roman)
2010 Daan (dieren)
2011 Verraad me niet (roman)
2013 Kenau (roman)
2014 Een goed nest (roman)
2017 Liefde in Pangea (roman)
Noteringen in de Nederlandse Bestseller 60
Boeken Datum van verschijnen Datum Hoogste Positie Aantal weken
De tweeling 1993 01-02-2003 5 61
De zoon uit Spanje 2004 02-10-2004 9 7
Alle verhalen 2005 27-01-2007 20 2
Harlekino 2008 08-11-2008 33 11
Een goed nest 2014 20-09-2014 59 1
Prijzen
1984 Anton Wachterprijs voor De meisjes van de suikerwerkfabriek
1984 Gouden Ezelsoor voor De meisjes van de suikerwerkfabriek
1994 Publieksprijs voor het Nederlandse Boek voor De tweeling
1994 Otto von der Gablentz prijs voor de De tweeling
[bron: wikipedia]
Tessa de Loo studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. Ze werkte enkele jaren als lerares alvorens ze in 1983 debuteerde met de verhalenbundel 'De meisjes van de suikerwerkfabriek', waarmee ze onmiddellijk haar naam vestigde. Internationaal brak Tessa door met 'De tweeling'. Inmiddels is ze een van Nederlands bekendste bestsellerauteurs.
Mijn leven
Iedereen was blij dat de oorlog voorbij was. Dat moest gevierd worden! Negen maanden later werd er in Bussum een babyboempje geboren. Dat was Tessa. 'Ze zeggen dat mijn vader veel zenuwachtiger was dan mijn moeder en door de gang van het ziekenhuis liep te ijsberen. Soms denk ik dat mannen meer aanleg hebben voor groots lijden, terwijl dat van vrouwen meer praktisch gericht is.' In elk geval was Tessa er zonder die oorlog niet geweest, een schuld die ze jaren later heeft ingelost met een roman.
Een goede raad
'Bemoei je er niet mee', was het advies dat Tessa de Loo van haar uitgever kreeg toen de filmrechten van 'De tweeling' verkocht werden. Dat nam ze zich ook voor, maar op verzoek van de producente las ze toch het scenario. 'Het gebeurt misschien maar één keer en ik dacht: wie weet is het zinvol om te volgen hoe dat gaat.' De verfilming werd een groot succes. Het oeuvre van Tessa de Loo is inmiddels veelzijdig, en bestaat uit romans, novellen, verhalen en reisreportages. Haar streven is zich steeds te vernieuwen.
Reizen
Tessa de Loo is gewend zich van A naar B te verplaatsen. Dat doet ze vaker dan haar lief is, behalve wanneer het om het echte reizen gaat. De eerste reis die haar buiten Europa bracht, leidde naar het land van de tequila: Mexico. Marokko, Australië en Zuid-Afrika waren haar meest recente bestemmingen. Als ze op reis is heeft Tessa de Loo vooral oog voor de natuur en de mensen. Verrukt is ze over haar woongebied in de heuvels van de zonovergoten Algarve, waar ze net zo diep geworteld lijkt als de markante johannesbroodbomen.
Werk
Onlangs verscheen van Tessa de Loo de roman 'Liefde in Pangea', die zich deels afspeelt in de Portugese Algarve. Hieronder is een selectie uit haar veelzijdige oeuvre te zien.
[bron: https--tessadeloo.com/werk]
Tessa de Loo is het pseudoniem van Johana Martina (Tineke) Duyvené de Wit. Zij wordt geboren op 15 oktober 1946 in Bussum (Nederland). Al tijdens haar schooltijd schrijft ze vaak goede opstellen. Na haar eindexamen gaat ze Nederlands studeren in Utrecht. Op twintigjarige leeftijd trouwt ze en krijgt ze een zoon, in die periode schrijft ze weinig. Het stadsleven benauwt haar en ze verhuist naar Achterhoek waar ze lerares wordt. Ze gaat terug studeren, maar besluit dan toch om schrijfster te worden. Ze verhuist nog een paar keer en in 1980, na haar scheiding, verhuist ze naar Portugal waar ze, naar eigen zeggen, een nieuw werk schrijft. Haar pseudoniem is ontleed aan de namen Tessel en Theresia en aan de achternaam van haar grootmoeder, die Van Loo noemde.
In 1983 debuteert de Loo met de verhalenbundel 'De Meisjes Van De Suikerwerfabriek'. Daarvan worden 46.000 exemplaren verkocht en het boek ontvangt de Anton Wachterprijs en het Gouden Ezelsoor (twee literatuurprijzen). Haar eerste roman 'Meander' verschijnt in 1986. De novelles 'Het Rookoffer' uit 1987 en 'Isabelle' uit 1989 worden niet goed ontvangen bij de critici. Zij vinden dat er te veel clichés in worden gebruikt.
'De Tweeling', de roman die in 1993 verschijnt, wordt dan weer een enorm verkoopsucces. In één jaar worden er meer dan 130.000 exemplaren verkocht van deze roman, waarin de relatie tussen de Nederlanders en Duitsers na de oorlog centraal ligt. De Loo ontvangt hiervoor de Publieksprijs voor het Nederlandse boek en de internationale Otto van der Gablentz-prijs. De eerste is een literatuurprijs en de laatste prijs woordt uitgereikt een mensen die zich verdienstelijk maken met het geven van algemene, objectieve informatie over Duitsland.
[bron: https--www.scholieren.com/verslag/biografie-nederlands-tessa-de-loo]
Tessa de Loo (1946) is de auteur van romans, essays en verhalen, waaronder De tweeling, De meisjes van de suikerwerkfabriek, Een varken in het paleis en Een bed in de hemel. Haar werk wordt internationaal gelezen en gewaardeerd. Haar meest recente roman is Liefde in Pangea.
[bron: https--www.singeluitgeverijen.nl/auteur/tessa-de-loo]
Tessa de Loo, pseudoniem van Tineke Duyvené de Wit, is op 15 oktober 1946 als de oudste van het gezin te Bussum geboren. Haar vader was chemicus bij het farmaceutische bedrijf Organon en in zijn vrije tijd amateur-cellobouwer. Het gezin bleef enige tijd in het Gooi wonen, verhuisde toen naar Amsterdam en vervolgens naar Oss. Waar haar broer en zus werden geboren. In Brabant ging ze eerst naar het gymnasium en daarna naar de HBS. Op beide scholen haalde zij zulke slechte cijfers, dat zij tenslotte naar het Maaslandcollege werd gestuurd, waar zij in 1965 haar MMS-diploma haalde.
Na de middelbare school studeerde ze Nederlands in Utrecht. Eigenlijk wilde zij naar de kunstacademie, maar haar ouders vonden dat geen goed idee: als kunstenaar zou zij een onzeker en armoedig bestaan tegemoet gaan. Tijdens haar studie trouwde ze met een bouwkundige en in 1971 werd haar zoon Joris geboren. De Loo stond nog enige tijd voor de klas als docent Nederlands en schreef tussendoor verhalen.
In 1975 stuurt ze voor een wedstrijd in Vrij Nederland een verhaal in dat enthousiast wordt ontvangen. Een aantal jaren later is de scheidt ze van haar man en verhuist met haar zoon in 1980 naar het Groningse Pieterburen. Daar ontstaan de verhalen 'De muziekles' en 'De meisjes van de suikerwerkfabriek', die in 1983 gepubliceerd worden in het tijdschrift Maatstaf. Ze gebruikt dan voor het eerst haar pseudoniem Tessa de Loo. Over de oorsprong hiervan doen verschillende verhalen de ronde. Sommigen zeggen dat het gehucht Tesseloo in de Ardennen haar op het idee daarvoor bracht. Anderen zeggen dat Tessa is afgeleid van Texel en dat het bovendien van Theresia is afgeleid, wier naamdag op haar verjaardag 15 oktober valt. In ieder geval heette haar grootmoeder Van Loo.
In 1983 verschijnt de verhalenbundel De meisjes van de suikerwerkfabriek. Ze ontvangt daarvoor het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en het wordt bekroond met de Anton Wachterprijs voor beste debuut. In 1985 verhuist ze van Pieterburen naar Amsterdam. Een jaar later verschijnt haar eerste roman Meander, gebaseerd op de commune 'Impuls' die De Loo in 1979 in Pieterburen bezocht heeft. In 1987 schrijft ze het Boekenweekgeschenk Het rookoffer. De novelle, Het mirakel van de hond, verschijnt in 1988. Het jaar daarop verschijnt haar tweede roman, Isabelle, gebaseerd op een krantenbericht over de mysterieuze verdwijning van een Franse actrice, een jonge vrouw op vakantie bij haar ouders in de bergen in de provincie. De Franse kranten stonden vol speculaties over wat er met haar gebeurd kon zijn. Er werd een enorme zoekactie gehouden, zonder resultaat.
Met de bij een breed publiek bekende roman De tweeling (1993) bereikt De Loo ongekend hoge oplagecijfers. Uitgangspunt in dit boek is de ontmoeting tussen twee bejaarde vrouwen, een Nederlandse en een Duitse, in het kuuroord van Spa. Ze vertellen elkaar hun levensverhalen maar weten aanvankelijk nog niet van elkaar dat ze een al in de kindertijd van elkaar gescheiden tweeling vormen. Op de achtergrond aanwezig is de Tweede Wereldoorlog, die de tweeling gescheiden heeft, en de voor de Duitse en de Nederlandse verschillende doorwerking van dit oorlogsverleden in het heden. De Loo ontvangt hiervoor de Publieksprijs voor het Nederlandse boek, maar de kritieken zijn niet erg juichend. Aan dit boek heeft De Loo drie jaar gewerkt, waarvan een half jaar bestond uit research. Van het Instituut voor Internationale Betrekkingen Clingendael ontvangt zij bovendien de Otto von der Gablentz-prijs, voor haar objectieve informatievoorziening over de Bondsrepubliek Duitsland.
Na de 'zware onderneming' die De tweeling voor haar was, heeft ze in Portugal, haar nieuwe woonplaats, gewerkt aan Een varken in het paleis (1998), dat gebaseerd is op brieven en dagboekfragmenten van Lord Byron. Hiervoor heeft ze in de herfst van 1996 dezelfde reis gemaakt die Byron in 1809 heeft gemaakt met zijn vriend Hobhouse, door Epiros en Zuid-Albanië.
In 2000 verschijnt de roman Een bed in de hemel, waarin de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog een rol spelen. Opnieuw zijn de recensenten niet onverdeeld enthousiast maar daar laten de lezers zich inmiddels niet al te zeer door beïnvloeden.
[bron: https--www.literairnederland.nl/2049]
Tessa de Loo (1946) - Auteur van Door de Nederlandse Geschiedenis en Leven in de delta
Nederlandse schrijfster
Tessa de Loo De Nederlandse schrijfster Tessa de Loo brak in 1983 door met 'De meisjes van de suikerwerkfabriek'. De verhalenbundel werd een groot succes. Het boek beleefde meer dan twintig drukken en werd bekroond met twee debuutprijzen: de Anton Wachterprijs en het Gouden Ezelsoor.
Opleiding
Tessa de Loo werd op 15 oktober 1946 te Bussum geboren als Johanna Martina Duyvené de Wit. Na de mms studeerde De Loo Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit Utrecht. Na haar huwelijk en de geboorte van een zoon verhuisde ze naar Montferland in de Achterhoek en stopte met haar studie.
Portugal
Tessa de Loo gaf tot 1976 les, daarna pakte zij haar studie weer op, maar ook deze keer zou ze de eindstreep niet halen. Na de scheiding verhuisde ze naar Pieterburen en daarna naar Amsterdam. Sinds 1994 woont zij in Portugal.
De meisjes van de suikerwerkfabriek
Het debuut van Tessa de Loo, 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' (1983) was een groot succes. Het boek werd bekroond met de Anton Wachterprijs en het Gouden Ezelsoor. In 1986 verscheen haar eerste roman: 'Meander'. in 1994 ontving ze de Otto von der Gablentz-prijs voor de 'De tweeling'. Voor deze roman kreeg ze in 1994 ook de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek. Tessa de Loo schreef in 1987 het Boekenweekgeschenk 'Het rookoffer'.
Belangrijke boeken van Tessa de Loo
Andere belangrijke boeken van Tessa de Loo zijn: 'Isabelle' (1989), 'De tweeling' (1993), 'Een varken in het paleis' (1998), 'Een bed in de hemel' (2000), 'De zoon uit Spanje' (2004), 'Harlekino, of Het boek van de twijfel'(2008), 'Verraad me niet' (2011), 'Kenau' (2013), 'Een goed nest' (2014) en 'Liefde in Pangea' (2017).
Ruud van Capelleveen [bron: https--www.absolutefacts.nl/biografie/data/lootessade.htm]
Tessa de Loo
Achternaam: de Loo
Roepnaam: Tessa
Geboren: 15-10-1946
Te: Bussum
Pseudoniem(en): Tessa de Loo is het pseudoniem van Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit. Haar pseudoniem is ontleend aan Texel (voornaam) en aan haar overgrootmoeder (achternaam). Haar eerste verhalen in Vrij Nederland en Opzij in 1979 publiceerde ze onder haar eigen naam.
Werk
Proza
- De meisjes van de suikerwerkfabriek (1983)
- Meander (1986)
- Het rookoffer (boekenweekgeschenk 1987)
- Het mirakel van de hond (1988)
- Isabelle (1989)
- Dubbelportret (1989)
- De tweeling (1993)
- Alle verhalen tot morgen (1995)
- Een varken in het paleis (1998)
- Een gevaar op de weg (auto-columns) (1999)
- Een bed in de hemel (2000)
- De zoon uit Spanje (2004)
- Het mirakel (2006)
- Harlekino, of Het boek van de twijfel (2008)
- Ode aan mijn hond (2009)
- Daan: een Portugees op voetkussentjes van fluweel (2010)
- Verraad me niet (2011)
- De grote moeder (2012)
- Kenau (2013)
- Een goed nest (2014)
- Liefde in Pangea (2017)
- De vuurdoop (2017)
Brieven
- 1 brief van A.F.Th. van der Heijden aan Tessa de Loo (04-07-1987) in 'Briefgeheim', samengesteld door René van Stipriaan (1993)
Dagboeken
- Hollands Dagboek, 18 maart 1987 - 24 maart 1987 (NRC, 28-03-1987)
Overige non-fictie
- Toen zat Lorelei nog op de rots (toespraak, 1997)
- De Tweeling achter de schermen (2018)
Vertalingen/bewerkingen
Vertaald:
- 1 verhaal: 'Die Mädchen von der Süßwarenfabrik' in 'Frauen in den Niederlanden. Erzählungen' (1992)
- Schönheit, komm, der Tag ist halb vergangen (Duitse vertaling van 'Isabelle' door Rosemarie Still) (1993)
- Die Mädchen von der Süßwarenfabrik (Duitse vertaling van 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' door Rosemarie Still) (1994)
- Die Zwillinge (Duitse vertaling van 'De tweeling' door Waltraud Hüsmert) (1995)
- Tvillingerne (Deense vertaling van 'De tweeling' door Birte Carlé) (1996)
- Die Feuertaufe (Duitse vertaling van 'Het rookoffer' door Waltraud Hüsmert) (1996)
- Izabel' (Russische vertaling van 'Isabelle' door I.A. Kanakin) (1996)
- Schönheit, komm, der Tag ist halb vergangen (Duitse vertaling van Isabelle, vertaald door Rosemarie Still) (1996)
- The twins (Engelse vertaling van 'De tweeling' door Ruth Levitt) (2000)
- Der Traumpalast: eine Reiseerzählung (Duitse vertaling van 'Een varken in het paleis') (2000)
- Kaksoset (Finse vertaling van 'De tweeling' door Anita Odé) (2001)
- Der gemalte Himmel (Duitse vertaling van 'Een bed in de hemel' door Waltraud Hüsmert) (2001)
- A bed in heaven (Engelse vertaling van 'Een bed in de hemel' door Ina Rilke) (2002)
- Dvojcata (Tsjechische vertaling van 'De tweeling' door Jana Pellarová- Irmannová) (2003)
- T'eomot (vertaling van 'De tweeling' in het Hebreeuws doorQarlah Perls.tayn) (2004)
- Postel na nebesích (Tsjechische vertaling van 'Een bed in de hemel' door Jana Pellarová-Irmanová) (2004)
- Bli'zniaczki (Poolse vertaling van 'De tweeling' door Ewa Jusewicz-Kalter en Slawomir Paszkiet) (2004)
- 'Swinia w palacu (Poolse vertaling van 'Een varken in het paleis' door Ewa Jusewicz-Kalter) (2004)
- Anna to Rotte (Japanse vertaling van 'De tweeling' door Toya Mihoko) (2004)
- Agy a mennyben (Hongaarse vertaling, via het Engels, van 'Een bed in de hemel' door Bozai Agota) (2004)
- Werk van Tessa de Loo in 'Zeleni volk in bakreni dan : antologija sodobne nizozemske kratke proze' (Slovenië) (2004)
- Der Sohn aus Spanien (Duitse vertaling van 'De zoon uit Spanje' door Waltraud Hüsmert) (2005)
- Gemelas (Spaanse vertaling van 'De tweeling' door Ana Crespo Solans) (2006)
- Sorelle gemelle (Italiaanse vertaling van 'De tweeling' door Lieselotte Longato en Diana Rensink) (2006)
- Tvillinge (Noorse vertaling van 'De tweeling' door Guro Dimmen) (2006)
- Tvíburarnir (IJslandse vertaling van 'De tweeling' door Jóna Dóra Oskarsdóttir) (2007)
- Tvillingsystrarna (Zweedse vertaling van 'De tweeling' door Per Holmer) (2007)
- As gémeas (Portugese vertaling van 'De tweeling' door Ana Leonor Duarte) (2007)
- Les jumelles (Franse vertaling van 'De tweeling' door Hélène Papot) (2008)
- Az ikrek (Hongaarse vertaling van 'De tweeling' door Csokonai Attila) (2008)
- Bliznecy (Russische vertaling van 'De tweeling' door Ekaterina Asojan) (2009)
- In Byron's footsteps (Engelse vertaling van 'Een varken in het paleis' door Andy Brown) (2010)
- Harlekino, ou O livro da dúvida (Portugese vertaling van 'Harlekino, of Het boek van de twijfel' door Ana Leonor Duarte) (2010)
- The book of doubt (Engelse vertaling van 'Harlekino, of Het boek van de twijfel' door Brian Doyle) (2011)
- Kenau: la mujer que derrotó a los tercios (Catelaanse vertaling van 'Kenau' door Marta Arguilé) (2015)
Tessa de Loo schreef een voorwoord voor
- Frank Dam, Duitse moeders: Versuch einer Betrachtung (2018)
Bloemlezingen
Tijdschriften
- Als ze nog twijfelt of ze door zal gaan met schrijven, wordt in 1975 haar verhaal 'Ik val op donkere mannen' geplaatst in 'Vrij Nederland'.
- Haar eerste verhalen in Vrij Nederland en Opzij in 1979 publiceerde ze onder haar eigen naam.
- In 1983 plaatst 'Maatstaf' verhalen van haar ('De muziekles' en 'De meisjes van de suikerwerkfabriek'). Hier gebruikt ze voor het eerst haar pseudoniem.
- Tessa de Loo schreef columns voor het autoblad 'Carros' (gebundeld in 'Een gevaar op de weg' (1999)
- Tessa de Loo publiceerde in 'Hollands Maandblad', 'Waddenbulletin'.
Over Tessa de Loo
- Een bespreking van 'Meander' in 'Eerste druk '86. Overzicht en bespreking van Nederlandstalig literair proza dat voor het eerst verscheen in 1986' van Bert Peene (1987)
- Een verhaal: 'Tesso de Laa' in 'Appels & peren' van Henk Spaan (1987)
- Tessa de Loo, Schrijversmap, bibliotheekwinkel (1989)
- Een bijdrage over Tessa de Loo in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door Stanny Glasius-Wilmering (november 1991)
- 1 uittreksel: 'Tessa de Loo - Isabelle' in 'Prisma uittrekselboek 3: Nederlandse literatuur 1987-1991', samengesteld door Herman Blom en Ritske van der Veen (1992)
- 1 hoofdstuk: 'Tessa de Loo - De meisjes van de suikerwerkfabriek' door Gösta Lodder in 'Lexicon van Literaire Werken' (augustus 1993)
- 1 bespreking: 'Tessa de Loo - Isabelle' in 'Panorama van de Nederlandse letterkunde. Beknopte besprekingen van 75 Nederlandse literaire werken' van C. Gerritsma (1993)
- 1 uittreksel: 'Tessa de Loo - De tweeling' in 'Prisma uittrekselboek 4: Nederlandse literatuur 1991-1994', samengesteld door Ritske van der Veen (1994)
- 2 privé-foto's met begeleidende tekst in 'De gevoelige plaat', redactie Lisa Kuitert en Mirjam Rotenstreich (1995)
- Een interview met Tessa de Loo in: Elisabeth Lockhorn, 'Geletterde vrouwen, interviews' (1996)
- 1 uittreksel: 'Tessa de Loo - Isabelle' in 'Prisma Uittrekselboek Nederlandse literatuur 1980-1990', samengesteld door Herman Blom, Jet Matla, Johan van Ommen, Lizet Penson en Ritske van der Veen (1996)
- Een hoofdstuk: 'Tessa de Loo - De twweling' (fragment + opdrachten) in 'Literatuur lezen in de tweede fase' van Ruud Kraaijeveld (1996)
- 1 hoofdstuk: 'Tessa de Loo - De tweeling' door Ton Brouwers in 'Lexicon van Literaire Werken' (november 1998)
- 3 hoofdstukken: 'Tessa de Loo - Isabelle', 'Tessa de Loo - De tweeling' en 'Tessa de Loo- Het rookoffer' in 'Boekenlijst Nederlands. Vragen en antwoorden bij de 50 meest gelezen Nederlandse boeken' van Frans Lennaerts (2000)
- 1 column: 'Roodpoot' in 'Ruim duizend dagen werk' (2000) van Koos van Zomeren.
- Een interview met Tessa de Loo in: 'Miep Smilde, 'Kind van de weredopbouw' (2001)
- 1 hoofdstuk: 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' in 'Gouden fictie. Het fenomeen everseller' van Marja Pruis (2001)
- Pieter Steinz bespreekt 'De tweeling' in 'Het web van de wereldliteratuur. Welke 100 boeken hebben de literaire X-factor?' (2007)
- 1 hoofdstuk: 'De tweeling' in 1001 boeken die je gelezen moet hebben', onder redactie van Peter Boxall en Ed van Eeden (2017)
Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)
- 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' verscheen in 1986 en in 2015 als Grote letterboek.
- 1 tekening van Tessa de Loo in 'Tekeningen: politici, schrijvers, vogels' van Siegfried Woldhek (1987)
- 'Isabelle' verscheen in 1991 en in 2015 als Grote letterboek.
- 'Isabelle' verscheen in 1995 in de 'Grote Lijster'-serie van Wolters Noordhoff.
- 'De tweeling' verscheen in 1996 en in 2015 als Grote letterboek.
- 'Meander' verscheen in 1997 als Grote letterboek.
- In de 'top-100' van boeken die scholieren in 1997 op hun lijst zetten staat 'Isabelle' op nummer 5. Op 24% van de lijsten komt het boek voor!
- - 'De tweeling' staat op nummer 18 en komt op 8% van de lijsten voor.
- - 'Het rookoffer' staat op nummer 33 en komt op 4% van de lijsten voor.
- 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' verscheen in 1997 als Bulkboek.
- 1 kaart met portret en bi(bli)ografietje van Tessa de Loo in 'Het Nederlands literatuur kwartet' (1997)
- 'De tweeling' verscheen in 1998 in de Grote Lijster-serie van Wolters Noordhoff.
- 'Een varken in het paleis' verscheen in 1999 en in 2015 als Grote letterboek.
- Voor 'De Bijenkorf' maakten Jan Croes, Jos Paardekooper, Jan Geerlings en Gerard Heijnen in 1990 'De Ideale Bibliotheek. 100 boeken die iedereen gelezen moet hebben'. Van Tessa de Loo namen zij op: 'Het rookoffer' (op nr. 34) en 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' (op nr. 65)
- 'Het rookoofer' verscheen in 1999 als Penta-pocket.
- 't Bos Theaterproducties bracht in 2000 een toneelbewerking van 'De tweeling'.
- 'Een bed in de hemel' verscheen in 2001 als Grote letterboek.
- 'Isabelle' verscheen in 2001 in de Grote Lijster-serie.
- 'De Tweeling' werd in 2002 verfilmd door Ben Sombogaart.
- 'De tweeling' verscheen in 2004 als 'Wolters' leesdossier in je pocket'.
- 'De zoon uit Spanje' verscheen in 2005 en in 2015 als Grote letterboek.
- 'De zoon uit Spanje' verscheen in 2006 in de Grote lijster-serie.
- Een kaart met foto en bi(bli)ografische gegevens van Tessa de Loo in 'Schrijverskwartet' (2009)
- 'Harlekino, of Het boek van de twijfel' werd in 2009 uitgegeven als Grote letterboek.
- 'Isabelle' werd in 2011 verfilmd door Ben Sombogaart.
- 'Verraad me niet' verscheen in 2012 als Grote letterboek.
- 'Isabelle' verscheen in 2012 in de Grote lijster-serie.
- 'Een goed nest', voorgelezen door Anneke Blok en Henriette Tol (4 cd's) (2014)
- 'Daan: een Portugees op voetkussentjes van fluweel' verscheen in 2015 als Grote letterboek.
- 'Harlekino, of Het boek van de twijfel' verscheen in 2015 als Grote letterboek.
Literaire prijzen
- Anton Wachter-prijs 1984 voor 'De meisjes van de suikerwerkfabriek'.
- Het Gouden Ezelsoor 1984 voor 'De meisjes van de suikerwerkfabriek'.
- Trouw Publieksprijs voor het Nederlandse boek 1994 voor 'De tweeling'.
- De internationale Otto von der Gablentz-prijs voor 'De tweeling'. (voor verdiensten op het gebied van objectieve informatievoorziening over de Bondsrepubliek Duitsland)
- De verfilming van 'De Tweeling' kreeg een Platina Film. De film trok in vier weken meer dan 210.000 bezoekers.
Opmerkingen
- Tessa de Loo is de oudste van drie kinderen. als ze vijf is verhuist het gezin van Amsterdam naar Oss. Haar vader wordt hier chemicus bij Organon, een farmaceutisch bedrijf. On Oss worden haar broer en zus geboren.
- Ze komen als niet-gelovigen in een katholieke wereld terecht, dat maakt haar tot een 'buitenbeentje'.
- Tessa de Loo was bovendien als kind wat in zichzelf gekeerd. De oorzaak hiervan is ook te vinden in haar slechte ogen (-7) en het feit dat ze weigerde een bril te dragen (later vormden contactlenzen een goede oplossing hiervoor).
- Al op de middelbare school schrijft Tessa de Loo vaak opstellen. Ook tekent en schildert ze veel.
- Ze volgt eerst het gymnasium (twee jaar), maar stapt over naar de HBS (1 jaar). Ze is een moeilijke leerling en haalt lage cijfers. Vervolgens gaat ze naar de MMS (Maaslandcollege). Hier slaagt ze met drie negens, voor Nederlands, muziek en tekenen.
- Ze gaat na de middelbare school een MO-Nederlands opleiding volgen in Utrecht. Eigenlijk was ze liever naar de kunstacademie gegaan, maar dit vonden haar ouders niet goed.
- Tessa de Loo trouwt als ze twintig is en na vier jaar krijgt ze een zoon: Joris. Ze stopt met haar studie en met haar pogingen om te schrijven.
- Ze verhuizen naar de Achterhoek, waar ze lerares Nederlands wordt.
- In 1973 verhuizen ze naar Texel. Ook hier wordt ze lerares.
- Ze pakt haar studie weer op (ze werkt hiervoor o.a. aan een scriptie over de ironie bij Gerard Reve), maar neemt dan het besluit schrijfster te worden.
- Tessa de Loo scheidt van haar man en gaat in 1980 met haar zoon (Joris) in Pieterburen wonen.
- In 1983 debuteert ze. Ze is 37 jaar als 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' uitkomt. Dit boek is meteen een succes. Er worden er 46.000 stuks van verkocht.
- Haar tweede boek 'Meander' gaat over een commune die door egotripperij en machtsmisbruik een mislukking wordt.
- 'Het rookoffer' (boekenweekgeschenk 1987, oplage 460.000 exemplaren) en 'Isabelle' worden door de critici niet goed ontvangen. Men verwijt haar het gebruik van te veel clichés.
- 'Het rookoffer' is het eerste boekenweekgeschenk dat gelijktijdig met de gewone uitgave ook in braille verscheen.
- 'De tweeling' (1993) is weer een groot succes. Binnen het jaar worden er meer dan 150.000 van verkocht. "De tweeling' handelt over schuld en vergeving. Twee Duitse zusjes worden kort na de Eerste Wereldoorlog van elkaar gescheiden. De één groeit op in Nederland, de ander in Duitsland. Ze ontmoeten elkaar, op latere leeftijd, bij toeval in een kuuroord. Voor dit boek heeft Tessa de Loo drie jaar onderzoek gedaan en er tijdens het schrijven alles voor opzij gezet. Ook haar toenmalige relatie 'overleefde' het schrijven van dit boek niet.
- Voor 'De Tweeling' werd een boek van haar door de uitgever afgewezen. Ze zegt hierover: 'Terecht en leerzaam, maar financieel was het een ramp.'
- In de verhalen van Tessa de Loo is het conflict tussen het collectief en het individu een terugkerend thema. Een ander thema is het conflict tussen de kinderwereld en die van de volwassenen.
- In 1994 verhuist ze naar Coimbra in Portugal.
- Op 4 mei 1997 hield Tessa de Loo op verzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei een toespraak in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. De toespraak 'Toen zat Lorelei nog op de rots' werd ook als boekje uitgegeven.
Anderen over Tessa de Loo
- Ik heb mij laten vertellen dat Tessa de Loo onder invloed van slechte vriendinnen (Marja Brouwers?) tot het feminisme bekeerd is. Welnu, als dat waar is, is de roman Meander een triomf van verbeelding, de kunst boven een overtuiging. Het is namelijk één van de meest anti-feministische boeken die ik de laatste tijd gelezen heb. (Maarten 't Hart, NRC, 14-11-1986)
- Hans had een probleem, want alhoewel hij precies wist wie ze was, had hij maar weinig van haar gelezen. De meisjes van de suikerwerkfabriek, haar debuut uit 1983, had hij gekocht omdat iedereen erover sprak. Met verbazing las hij de kreupele, houterige zinnen waarmee het titelverhaal begon. Was dit een schrijfster? Dat kon toch niet? En dan ook nog met een gestolen verhaal, want de pesterijen die de Verkademeisjes de conducteur op het boemeltje op station Zaandam aandeden, had hij al door zijn eigen ouders horen vertellen als een alom bekende geschiedenis. (Hans Vervoort, Het Bedrijf - Betere tijden, blz. 239/240)
[bron: https--www.schrijversinfo.nl/loodetessa.html]
Zoekertjesnummer: m2020216809
Populaire zoektermen
Romans Boekenfavoriet in Romansboeken romans in Romanslucinda riley in Romansbouquet in Romanstulp in Romanscandlelight historische romans in Romanszeven zussen in Romansnora roberts in Romansmaria jacques in Romansromannetjes in Romanscorina bomann in Romansbouquet reeks in Romansjohn kennedy in Romanskanun in Romansschandpaal in Romansstationsromans in Romansde zeven zussen in Romansanne jacobs in Romanszoutleeuw in Caravans en Kamperenheffen in Diversenwms in Banden en Velgenteenage mutant hero turtles in Games, Spelcomputerstelraam ikea in Kinderen en Baby's