"De Witte Aap" J. Galsworthy (1971)

Met volle teugen in het leven bijten en zijn bast in het gezicht van de wereld gooien zonder je zorgen te maken over de gevolgen, zo lijkt de stelregel te zijn die wordt geïllustreerd door de witte aap op de foto die Soames Forsyte aan zijn dochter, Fleur Mont, geeft. Als het werk heel oud is, is de stelregel actueel en doet Fleur haar best om het in de praktijk te brengen. Voor nu komt het erop neer om de beroemdheden van het uur om haar heen te verzamelen. Ze verzamelt mensen zoals de schilderijen van haar vader, alleen laten de eerste zich niet altijd gehoorzaam hanteren. De dichter Wilfrid Desert levert daar een overweldigend bewijs van. Een goede vriend van haar man, Michael Mont, Wilfrid verklaart dat hij van hem houdt en terugbetaald wil worden, anders vertrekt hij. Het vlaggenschip van je verzameling kwijt of... Of wat? Michael was nooit een tussenstop. Dus ? Michael, wie weet, wacht stilletjes tot de weegschaal op de een of andere manier doorslaat. Die man, op de schaal van het universum te denken, is een eenvoudige mug en zijn schamele pijn van het hart is een slecht comfort, en het is niet ruzies van zijn stiefvader met een werkloosheid die hem zou kunnen troosten, maar de combinatie van de geest van plezier en cynisme levert niet altijd een explosief mengsel op. Deze beslissende aflevering voor de Forsyte- en Mont-dynastie eindigt met optimisme - het eerste deel van de moderne komedie dat volgt op de Forsyte-saga.