||boek: Langs de Incaroute|Een vrouw reist door Zuid-Amerika|National Geographic Sirene

||door: Karin Muller

||taal: nl
||jaar: 2001
||druk: ?
||pag.: 285p
||opm.: paperback|ex-bibliotheek|gelezen|gekaft

||isbn: 90-5831-124-4
||code: 1:000539

--- Over het boek (foto 1): Langs de Incaroute ---

De incaroute werd meer dan vijfhonderd jaar geleden aangelegd om wijdverspreide voorposten voor het machtige Incarijk met elkaar te verbinden. Karin Muller, een avontuurlijke backpacker, volgt deze eeuwenoude route door Ecuador, Peru, Bolivia en Chili.

Muller ondergaat de stilte van de zonsopgang in het hooggelegen Machu Picchu, klampt zich vast aan het dak van een gammele bus die langs duizelingwekkend diepe afgronden scheert en laat zich meevoeren door het feestgedruis van carnaval in een stad op de hoogvlakte van de Andes. Ze wijdt ons in in de mysteries van de geesten tijdens eensjamanistische ceremonie en gaat mee op patrouille met een Boliviaanse narcoticabrigade en vangt hoog op een bergweide een tegenspartelende vicuna, waarvan de kostbare zijdeachtige vacht ooit uitsluitend bestemd was voor de god-koning van de Inca's. En dat zijn nog maar enkele van de verhalen die de reiziger vertelt over haar vijfduizend kilometer lange odyssee.

Haar avonturen onderweg verweeft zij met een kroniek van het oude Incarijk - van de mythische geboorte van het volk op een eiland in het Titicacameer tot en met hun onverwachte neergang toen de conquistadores arriveerden die het El Dorado plunderden.

[bron: https--www.reis-boek.nl/product/langs-de-incaroute]

[2002-12-31]

De Incaroute volgen is het droombeeld van heel wat min of meer avontuurlijk aangelegde Zuid-Amerikareizigers. Soms volgen ze een stukje van die route, zelden ligt het in hun bedoeling het ganse traject af te leggen, dat immers een paar duizend kilometer lang is. Bovendien blijft er van die route niet zo bijster veel meer over. Dat heeft ook de auteur ondervonden. Zij was een van de zeldzamen die, in haar geval voor de National Geographic, de Incaweg nagenoeg van begin tot eind wilde 'doormaken'. Dat betekent: van Otavalo in Ecuador tot een heel eind in het huidige Chili. Een ander doel dat zij zich stelde, was: zoveel mogelijk de ervaringen onderweg van binnenin meebeleven. Dat leidde behalve tot de klassieke ontmoetingen met mensen allerhande die van de nood een deugd pogen te maken, tot deelname aan sjamanistische ceremonies, het Festival van de Mama Negra in Ecuador, de Carnavaloptocht in Oruro, Bolivia, en zowaar aan een zoektocht naar coca-aanplanten, eveneens in Bolivia. De conclusie van haar reis is dat, zoals hierboven al aangestipt, de eigenlijke Incaroute "enorm te lijden heeft gehad onder moderne ontwikkelingen, onverschilligheid en oorlogen". Maar daar staat tegenover, volgens haar, dat de Incacultuur onverminderd voortleeft: "Het Incarijk is nooit echt veroverd. Het bestaat nog steeds. Levend en wel". Mullers reisverhaal, doorspekt met sociale contacten allerhande, leest uitermate vlot en creëert bewondering, enerzijds om de onverstoorbare levenswil van de mensen waar ze onderweg tegenaan loopt, en anderzijds om het lef dat zijzelf opbrengt om zich binnen te wurmen in die voor haar toch vreemde wereld.

Hugo Van Hoecke [https--waregem.bibliotheek.be]

Heerlijk meeslepend, avontuurlijk reisverslag van de 'beroepsreizigster' Karin Muller. In nuchtere maar soms onderkoeld humoristische bewoordingen brengt zij verslag uit van haar prestatie - met allerlei vervoermiddelen -: het afleggen van de eeuwenoude Incaroute. Sprankelend en sympathiek beschrijft zij de mensen met wie ze in contact komt. Ze neemt ook zelf deel aan allerlei activiteiten en ceremonies en doorstaat vele ontberingen. Haar verslag is voorzien van een routekaart en geïllustreerd met twee katernen kleurenfoto's.

F.J. Hellemons [bron: nbd biblion]

In de pers 'Het lef en de nieuwsgierigheid van deze avontuurlijke jonge vrouw sleept zelfs de meest verstokte leunstoelreiziger mee' --New York Times. Karin Muller is geboren in Zwitserland en groeide op in Amerika, het Caribisch gebied en Australië. Ze spreekt vijf talen en is de auteur van het veelgeprezen boek Hitchhiking Vietnam.

Leesfragment - Naar de meest noordelijke uithoek van het rijk Veldnotities: de dokter ging naast me zitten en sloeg net zolang met een Guinees biggetje tegen mijn hoofd tot het arme beestje stierf. Vervolgens reet hij het open om te kijken wat voor ziektes ik onder de leden had.

Die dunne rode lijn die ik op mijn kaart had getekend, had de situatie wel heel eenvoudig weergegeven. In werkelijkheid was er niet één Incaweg, maar waren er vele. De bekendste, de Grote weg - liep langs de rug van de Andes in het noorden van Ecuador 4 500 kilometer zuidwaarts naar Argentinië en Chili. Een tweede hield langs de kust gelijke tred met de eerste. Daartussen lagen honderden verbindingen, aanvoer-, hoofd- en zijwegen. Het resultaat was een netwerk van 25 000 kilometer dat kriskras als een spinnenweb door het Incarijk liep, wat de heersers in staat stelde nieuwe gebieden te veroveren, hun volk te besturen en belastingen te innen. De Incaroute vormde het zenuwstelsel waardoor het koninkrijk functioneerde als een goed geolied raderwerk. En uiteindelijk vormde het ook het kanaal waarlangs het virus - een kleine groep Spaanse veroveraars - door kon dringen tot de kern van een uitgestrekt rijk om het daar in zijn ziel te treffen.

Ik was van plan de Grote weg te volgen als leidraad voor mijn reis zuidwaarts naar Chili. Zo nu en dan zou ik deze Capac Ngan - Prachtige Weg - verlaten om me op de toevoerwegen te begeven en op zoek te gaan naar de restanten van een rijk dat vijfhonderd jaar geleden werd veroverd. Mijn expeditie zou in Otavalo beginnen, in de meest noordelijke uithoek van het Incarijk. Eens was Otavalo een belangrijke nederzetting aan de Incaroute. Hier was honderd jaar voordat de conquistadores aankwamen, de alles verslindende oorlogsmachine van de Inca's door de al even woeste, en met de moed der wanhoop vechtende Otavalo-indianen tot staan gebracht, in ieder geval voor een tijdje. Het landschap draagt nog steeds sporen die herinneren aan deze bloedige strijd: Yawar Cocha, het Meer van Bloed, waarin de Inca's ooit de lichamen van zevenduizend verslagen krijgers hadden gegooid, waardoor het water rood kleurde. En ook de mensen zelf herinneren er nog aan. De Otavalo-indianen weigeren tegenwoordig net zo hardnekkig te buigen voor moderne invloeden als zij vroeger weigerden te buigen voor de Incaveroveraars. De versleten T-shirts en cafés die de bloeiende toeristenindustrie laven, zijn niet aan hen besteed. Her en der zag ik in de vale straten van Otavalo een flard van kleur, even vluchtig als vlinders. De Otavalo-indianen waren nog mooier dan hun doeken met ingewikkelde weefpatronen of hun gesneden panfluiten. De vrouwen gingen gekleed in lange zwarte jurken met kantachtige witte blouses en droegen eindeloze strengen gouden kralen om hun hals. Zij liepen met een trots gerechte rug en zetten kleine stapjes, maar onderhandelden fel en lachten lang en vrolijk met elkaar. Ze zagen eruit als de nazaten van wrede woestijnkrijgers en elegante Spaanse hovelingen uitgedost in fraaie kledij. Het eigentijdse Otavalo is teleurstellend onexotisch, grauwe blokkendozen van gebouwen dicht opeengepakt in nog grauwere straten en een stoffig plein in het centrum waar toeristencafés omheen liggen. De stad liet slechts geleidelijk in subtiele eigenaardigheden zijn ware karakter zien - oude vrouwen die hardgekookte eieren verkochten uit zelf geweven manden, maïs uit de Andes met korrels zo groot als knikkers, en vulkanisatiewerkplaatsjes op iedere straathoek. Her en der zag het trottoir er enigszins aangevreten uit, alsof de ratten van de stad soms zo uitgehongerd waren dat zij zelfs cement aten. Het duurde een halve dag voordat ik mijn blik boven de daken uit liet waren en de bergen van Andes zag. Die torenden. Die dreigden. In een fractie van een seconde was Otavalo niet meer dan een onbeduidende vlek in de schaduw van die hoog oprijzende toppen geworden. Ik was aangekomen.

Lezersreacties

Ik heb het met plezier gelezen en zojuist uitgeleend aan een vriendin omdat ik er van overtuigd ben dat zij het ook een mooi boek zal vinden.

Ellen Brillemans [bron: https--inca.clubs.nl/nieuws/detail/111079_langs-de-incaroute-van-karen-muller-in-pocket-voor-795-euro]

--- Over (foto 2): Karin Muller ---

Karin Muller (born June 8, 1965) is a Swiss-born author, filmmaker, photographer, and adventurer. She graduated from Williams College in 1987.

Muller has spent the past twenty years traveling alone to remote cultures and conflict zones to bring home stories about people and places. She has published three books (Hitchhiking Vietnam, Along the Inca road, and Japanland), produced numerous international television documentary series, and is a frequent lecturer for the National Geographic Society and universities throughout the United States.

Her first expedition took her to the Ho Chi Minh Trail in Vietnam, which enabled her to produce a PBS television special, Hitchhiking Vietnam, and a companion book by Globe Pequot Press of the same name.

Her second expedition took her to the Inca Road, a four-thousand-mile trek from Quito, Ecuador to Santiago, Chile resulting in a 3-part television series, Along the Inca Road for National Geographic and a book published by the Adventure Press.

Muller's third adventure took her to Japan, where she lived with a pre-Buddhist mountain ascetic cult, joined a samurai-mounted archery team, and completed a 1,300-kilometer pilgrimage around Shikoku. This journey was published in Japanland: A Year in Search of Wa, as both a 4-hour documentary series and book. She took no camera crew or companions, or even much money, and went on foot and emerged profoundly changed and understanding more, but also realized as a "typical" American she could not really become Japanese.

In February 2013 PBS released Muller's documentary, Cuba's Secret Side. Part one, titled Under The Radar, looks at the results of the 1959 Communist Cuban revolution by examining the day-to-day life of a variety of Cuban citizens.

Part two of Cuba's Secret Side is titled The Truth Revealed. It delves into Cuba's unique religious combination of Catholicism and Santería. This part of the documentary also looks at spear fisherman and their home-made fishing tackle. The second part of the series ends with the examination of a large festival. Light displays, fireworks and a float parade inspire both competition and cooperation in the local citizens.

Filmed over the course of three months, and without the supervision or permission of the Cuban government, Muller was detained by Cuban authorities over 12 times. The resulting documentary strives to be even-handed, documenting both the successes and failures of the Cuban government. Most remarkably, it details a Cuban humanitarian crisis that happened in the early 1990s only 90 miles from the shores of the United States.

In March, 2014, PBS released Muller's next documentary, Sudan's Secret Side., documenting Muller's three-three month journey alone through Chad and Sudan. Muller explored the thriving Sudanese refugee camps, embedded with rebels and government soldiers, and filmed stories of nomadic goat herders and sultan's wedding ceremonies.

In May, 2016, Muller's current documentary, Egypt Beyond the Pyramids will premiere nationwide on public television. Muller spent 9 weeks in Egypt, living with Cairo's garbage collectors, Nile fishermen, and Bedouin nomads. She spent weeks in Tahrir Square covering the Morsi revolution, only to be severely injured by a mob in a remote village in the Nile Delta and flown back to the States for emergency surgery.

Muller has founded an educational organization named Take 2: The Student's Point of View whose mission is to help students develop global citizenship and leadership skills. Muller provides the raw footage used to create her international documentary series - along with comprehensive curricula - to schools throughout the USA and Canada. Students are encouraged to use the materials to create documentaries or short films and in the process, develop deeply personal connections with the local people whose stories they are telling. The first projects have involved footage from Sudan, Chad, and Cuba; 60 hours of footage were provided to schools, and a number of documentary programs have been completed. Approximately 180 schools have joined the project thus far. In-depth footage is available on a variety of topic, including Cuba, North Africa, and the Environment.

Filmography

• 2016: Egypt Beyond the Pyramids: 2-hour documentary television series for public television (USA) and PBS Distribution (internationally))
• 2014: Sudan's Secret Side: 2-hour documentary television series for public television (USA) and PBS Distribution (internationally))
• 2013: Cuba's Secret Side: 2-hour documentary television series for public television (USA) and PBS Distribution (internationally))
• 2006: Japanland: 4-hour public television series (filmed, written, edited, narrated, and produced by Karin Muller)
• 2001: Along the Inca Road: 3-part TV Mini-Series documentary for National Geographic (filmed, written, narrated, and produced by Karin Muller)
• 1997: Hitchhiking Vietnam: 1-hour PBS special (filmed, written, narrated, and produced by Karin Muller)

[source: wikipedia]

Karin Muller is a writer and director, known for Cuba's Secret Side (2013), Along the Inca Road (2000) and Sudan's Secret Side (2014).

[source: imdb]

Karin Muller has spent the past twenty years traveling alone to remote cultures and conflict zones to bring home stories about people and places. She has published three books (Hitchhiking Vietnam, Along the Inca road, and Japanland), produced numerous international television documentary series, and is a frequent lecturer for the National Geographic Society and universities throughout the United States.

[source: http--www.japanlandonline.com]