autobiografie
korte inhoud: 
Op vijfjarige leeftijd verhuist Sabine Kuegler met haar ouders, een taalkundige en een missionaris, naar West-Papoea naar een geweldadige stam die nog leeft als in het stenen tijdperk. Midden in het oerwoud, ver van de beschaving, bouwen haar ouders voor henzelf en hun drie kinderen een huis. 
Voor het kleine, blonde meisje is de jungle één grote speeltuin. Ze leert jagen, klimmen en zwemmen in de rivier waar het wemelt van de krokodillen. Ze eet geroosterde insecten en vleermuisvleugels, en weet hoe ze met pijlen op giftige spinnen moet schieten en hoe je vuur moet maken zonder lucifers. Ze leert hoe meedogenloos de natuur kan zijn, maar ze ziet ook de wreedheid van mensen onderling, want bij de Fayu, een voormalige kannibalenstam, wordt elk misdrijf met de dood bestraft...
Op haar zeventiende wordt Sabine naar een Zwitsers internaat gestuurd om haar schooldiploma te halen - een drama voor de jonge vrouw die voelt en handelt als een Fayu. En zo moet Sabine alles opnieuw leren - hoe je boodschappen doet, hoe je mensen begroet, hoe je de straat oversteekt... Tegenwoordig, na jarenlang in de beschaafde wereld te hebben gewoond, lijkt Sabine Kuegler zich schijnbaar goed aangepast te hebben. Maar de heimwee is altijd aanwezig, en steeds keert de vraag terug: Waar hoor ik bij? Wie ben ik eigenlijk, Fayu of Europees?