||boek: De Provence|Geschiedenis, kultuur en landschap|Cantecleer Kunst-Reisgidsen

||door: Ingeborg Tetzlaff

||taal: nl
||jaar: 1979
||druk: 1e bijdruk
||pag.: 216p
||opm.: softcover|zo goed als nieuw|notities

||isbn: 90-213-0304-3
||code: 2:000070

"Tourism in general is one of the most destructive industries on the planet... and it moves even more money than the arms industry. Responsible tourism is an infinitesimal minority - ninety nine percent of tourists don't give a toss - but thank heavens there is somebody who does care. I think, though, that when it boils down to it 'responsible tourism' is staying at home and reading a book about it." [source: https--www.responsibletravel.com/folk-we-love/chris-stewart]

--- Over het boek (foto 1): De Provence ---

De Provence is een oud en boeiend kultuurgebied; de oudste menselijke overblijfselen dateren er van 20.000 jaar voor Christus. Het is het natuurlijke doorgangsgebied tussen Spanje en Italië en vele volkeren hebben er hun sporen achtergelaten: Liguriërs, Grieken, Romeinen, Germanen.

Het is ook een land van oude christelijke kultuur en kunst, van monniken, ridders, pausen en pelgrims, van wonderschone kleine kerken als speelse aksenten in het majestueuze landschap. Deze gids voert u erheen!

[bron: flaptekst]

--- Over (foto 2): Ingeborg Tetzlaff ---

Ingeborg Tetzlaff, verheiratete Heiderich (1907-1994) war eine deutsche Kunsthistorikerin und Autorin. Ihr Spezialgebiet war die romanische Kunst in Frankreich.

Veröffentlichungen

• Malta und Gozo - Köln : DuMont, 1977-1990 mehrere Auflagen
• Romanische Engelsgestalten in Frankreich - Köln : DuMont, 1987
• Drei Jahrtausende Provence - Köln : DuMont, 1985
• Romanische Kapitelle in Frankreich - Köln : DuMont, 1976-1985, mehrere Auflagen
• Romanische Portale in Frankreich - Köln : DuMont, 1977-1985, mehrere Auflagen
• Stufen - Merzhausen : Uhu-Presse im Waldkircher Verlag, 1984 - zusammen mit Arne Heiderich
• Griechische Vasenbilder - Köln : DuMont, 1980
• De Provence - De Bilt : Cantecleer, 1979, 1. bijdr.
• Die Provence - Köln : DuMont, 1975-1979, mehrere Auflagen
• Einladung nach Sardinien. Ein Reiseführer - Frankfurt a. M. : Fischer-Bücherei, 1970
• Einladung nach Sardinien - München : Langen/Müller, 1965
• Die unvergängliche Stunde - Hannover : Sponholtz, 1948
• Das tapfere Schneiderlein - Leipzig : Haessel, Verl., 1940

[Quelle: wikipedia]

11. 2. 1907 Berlin - 4. 10. 1994 Köln(?)

[Quelle: https--www.degruyter.com/database/DLLO/entry/dllo.dll.022.207/html]

Rudolf Bakker - Gallische brieven 2

'Eten' mag je niet zeggen in het Frans. Dat is burgerlijk. Je zegt 'lunchen' en je zegt 'dineren' en ik dacht daar nog net op tijd aan voor ik wilde gaan zeggen dat ik 's avonds wel eens eet hetzij in 'l'Avenir', dan wel in mijn buurtbrasserie 'Le Parasol'.

...

De Guide Bleu spreekt in het geheel niet over de grot in de Mont de Cordes en dat is ook de wens van de eigenaar, een rijke inwoner van Fontvielle die het grootste deel van het jaar in Parijs doorbrengt. Maar ik wilde het gekanker over Cordes beëindigen met melding te maken van de voortreffelijke Duitse gids Die Provence (Dumont, Keulen), waarin de samenstelster, Ingeborg Tetzlaff, razend meldt: 'De Feeëngrot ligt jammergenoeg op privé-terrein in een groot landgoed dat zo goed is afgesloten dat vreemden er niet door kunnen en dat is kennelijk ook de bedoeling. De grot schijnt dan ook voorlopig voorbehouden te zijn aan vakmensen en op kaarten en in gidsen wordt ze niet genoemd.' Dat laatste is dus niet altijd waar. Bovendien gaat er aan de noordzijde van de Mont de Cordes nog veel meer ergernis onder de tijm en de rosmarijn verborgen. Het is een ergernis die voornamelijk daaruit voortvloeit dat reisgidsen kennelijk worden gemaakt in de verwachting dat niemand ze naar de letter zal nemen, evengoed als er kookboeken zijn waaruit het onmogelijk is de beschrijving van een recept tot het eindresultaat toe te volgen.

...

(Pas ter gelegenheid van wat ik nu schrijf heb ik alle literatuur die ik over de vier praktisch onvindbare graven bezit er op nageslagen. Clébert zegt in Provence Antique: 'men moet er wel een beetje naar zoeken, maar het loont de moeite.' De Guide Bleu van '79 stelt nog waarschuwend vast: 'Elles sont malheureusement d'accès difficiles, incluses pour certaines dans une propriété privée, dans une décharge pour d'autres.' In de nieuwste editie van '87 is deze waarschuwing weggelaten. Frau Ingeborg Tetzlaff spreekt het meest naar mijn hart. Ze geeft concrete aanwijzingen hoe het graf van Coutignargues te bereiken ('na Fontvielle links een weg inslaan die naar twee boerderijen voert en dan is het achter de eerste boerderij aan de rechterkant') en ze vermeldt dat de menhir die aan een van de uiteinden 'de indruk van een phallus maakt' er in stukken en brokken bij ligt. Dat wordt er in geen enkele Franse gids bij verteld. Ten slotte bekent Ingeborg Tetzlaff dat ze een van de graven niet heeft durven benaderen. Het lag in een wei vol zwarte stieren.)

...

[bron: https--www.dbnl.org/tekst/_maa003199001_01/_maa003199001_01_0026.php]