De SS met ijzeren vuist: de divisie „Götz von Berlichingen” in de strijd in Normandië door Jean Mabire.

Redacteur: Fayard, 1984.

Paperback, in formaat 16 x 24 cm, 442 pagina's.

Götz von Berlichingen, een 16e-eeuwse Germaanse ridder van het rijk, was jonger dan twintig toen hij zijn rechterhand verloor in de strijd. Zijn veelbewogen carrière was echter nog niet voorbij, want een ambachtsman uit het dorp maakte een prothese voor hem, waardoor hij het zwaard kon blijven manoeuvreren. Vandaar de bijnaam Ironfist. Zo'n personage, dat erg populair was in zijn geboorteland, en die door een zeer grove reactie op een tegenstander zo beroemd werd als Cambronne hier, werd door een Duitse divisie, opgericht in de herfst van 1943, tot „baas” gekozen. 17e divisie van „gepantserde grenadiers” van de Waffen-SS, was beperkt tot de Loire-regio, in de algemene reserve van het westerse leger. Zodra de D-Day werd aangekondigd, werd de divisie Götz von Berlichingen naar Normandië gestuurd. Ze vocht in de buurt van Carentan, vervolgens in het gebied van moerassige weiden - ten noorden van de weg van Périers naar Saint-Lô - werd omsingeld bij Roncey, heroverd en verliet Mortain, voordat ze vast kwam te zitten in de zak Argentan-Falaise, waar de Duitse troepen in Normandië van de kaart werden geveegd. Eind augustus 1944 waren er van de zeventienduizend manschappen die op 6 juni begonnen, geen duizend gevechtsvliegtuigen meer over - de 17e SS-divisie! Deze weken van hel, onder de onophoudelijke aanvallen van de geallieerde jachtbommenwerpers, die de lucht volledig onder controle hebben, en in het licht van de aanvallen van Amerikaanse soldaten, superieur in aantal, goed bewapend en moedig, vormen een van de meest dramatische episodes van de „Battle of the Hedges” in Normandië. De kans op de oorlog plaatste de soldaten van de divisie Götz von Berlichingen in de moeilijkste sectoren. Zij aan zij met de parachutisten van het Reich ondervonden deze mannen van de Waffen-SS, van wie velen, zeer jong of oud genoeg, zelfs geen vrijwilligers waren, de uiterste grens van menselijk verzet tegenover angst, honger en dood. En hun tegenstanders herkenden zelf in hen de felle wil om tot het einde te vechten, zoals de oude Zwabische meester Götz von Berlichingen, de eenarmige ridder met de Ironfist.