Belgische justitie, Duitse beulen en de Shoah

Belgische justitie, Duitse beulen en de Holocaust door Marie-Anne Weisers.

Redacteur: Universiteit Brussel, 2020.

Paperback, in formaat 16 x 24 cm, 365 pagina's.

Uitstekende conditie, zo goed als nieuw.

Samenvatting:
De naoorlogse Belgische processen tegen Duitse oorlogsmisdadigers werden als een mislukking beschouwd. De resultaten van deze processen voldeden niet aan de ambities die de regering in ballingschap in Londen al in 1942 had aangekondigd. Het idee dat zich op grote schaal heeft verspreid, is dat van een rechter die zijn werk niet goed heeft gedaan en van magistraten die...
De naoorlogse Belgische processen tegen Duitse oorlogsmisdadigers werden als mislukt beschouwd. De resultaten van deze processen voldeden niet aan de ambities die de regering in ballingschap in Londen al in 1942 had aangekondigd. Het idee dat wijdverspreid is, is dat van een rechter die zijn werk niet goed heeft gedaan en van magistraten die onverschillig, zelfs ongevoelig, zouden zijn geweest voor het lot dat de Duitse bezetter de Joden in België heeft toegebracht.
De ontdekking van gerechtelijke archieven en de zorgvuldige analyse van het proces tegen Otto Siegburg geven een ander beeld van de Belgische justitie. Deze jodenjager, die met ongekende wreedheid en meedogenloosheid handelde, werd door de Brusselse Oorlogsraad veroordeeld voor misdaden tegen de menselijkheid in een proces vol wendingen dat geen precedent schiep. Door haar analyse laat Marie-Anne Weisers zien dat er juist een echte wens was om de daders van misdaden tegen Joden te straffen.
De auteur volgt het verloop van de geschiedenis van het internationaal recht tot aan de Eerste Wereldoorlog en onderzoekt de evolutie van beslissingen die zijn genomen om oorlogsmisdaden te bestraffen, eerst door de geallieerden en vervolgens door de Belgische regering en het Belgische parlement na de Tweede Wereldoorlog. Deze politieke en juridische beslissingen plaatsten vervolgens Belgische rechters in onoplosbare situaties.
Het boek laat zien hoe leden van de procureur-generaal vochten om de enorme moeilijkheden waarmee ze werden geconfronteerd te omzeilen en hoe ze probeerden Duitse oorlogsmisdadigers te vervolgen in verhouding tot de ernst van de gepleegde misdaden.